Trzecia dawka azotu w pszenicy

Trzecia dawka azotu w zależności od zasobności gleby oraz stopnia rozwoju pszenicy ozimej najczęściej mieści się w granicach od 30 do 40 kg/ha i zalecana jest w fazie liścia flagowego.

Zasadnicze znaczenie w efektywności działania trzeciej dawki azotu mają warunki wilgotnościowe gleby panujące w momencie jej aplikacji. Przyjmuje się, że im gleba charakteryzuje się większą wilgotnością, tym działanie tej dawki na pszenicę jest większe. Stąd też ustalenia dotyczące rozdziału i wielkości dawek azotu poczynione przed aplikacją dawki startowej powinny być zawsze weryfikowane w zależności od aktualnej sytuacji panującej w łanie pszenicy oraz od warunków atmosferycznych.

Na co wpływa?

W uprawie pszenicy ozimej nawożenie trzecią dawką azotu ma na celu poprawę parametrów jakościowych ziarna, w tym zawartości białka i glutenu. W przypadku zastosowania tej dawki azotu w okresie pomiędzy stadium liścia flagowego a pojawieniem się pierwszych ości w znacznym stopniu wpływa ona na zwiększenie zawartości białka w ziarnie. Ta dawka azotu poprawia nalewanie ziarna, bezpośrednio przekładając się na masę tysiąca ziaren, przez co determinuje wysokość plonu użytkowego. Zastosowanie trzeciej dawki azotu zapobiega zbytniej redukcji kłosków i kwiatów, jednak nie ma przełożenia na liczbę ziarniaków na m². Trzecia dawka azotu zalecana jest w fazie liścia flagowego (BBCH 37 – 39).

Kiedy jest zalecana?

Trzecią dawkę azotu stosuje się głównie w przypadku uprawy pszenic odmian chlebowych z przeznaczeniem do przerobu technologicznego. Powinna być stosowana w zdrowych uprawach pszenicy, w których prowadzona jest ochrona roślin przed szkodnikami i patogenami. Na terenach z cyklicznymi suszami należy przeanalizować wcześniejsze jej zastosowanie, względnie zrezygnować z aplikacji azotu, bowiem w takich warunkach zastosowany azot nie przemieści się w strefę włośnikową roślin, co uniemożliwi jego pobranie i efektywne wykorzystanie przez rośliny.

Wielkość trzeciej dawki azotu

Przy stosowaniu trzeciej dawki azotu należy pamiętać, że zarówno zbyt wysoka, jak i zbyt niska ilość aplikowanego pierwiastka może negatywnie wpływać nie tylko na plon ziarna, ale również na jego parametry jakościowe. Aplikacja zbyt wysokiej trzeciej dawki azotu może skutkować obniżeniem plonu użytkowego, co ma miejsce w przypadku wystąpienia niekorzystnych warunków atmosferycznych (susza) podczas wypełniania ziarna. Prowadzi również do zwiększenia podatności pszenicy na wyleganie oraz zwiększa wrażliwość roślin na panujące w okresie wegetacji susze. W konsekwencji wpływa to niekorzystnie na ilość i jakość glutenu. W efekcie przenawożenia azotem dochodzi również do zwiększenia podatności pszenicy na stresy abiotyczne, w tym na ataki ze strony szkodników oraz na choroby.

Z kolei za niska trzecia dawka azotu prowadzi do wcześniejszego dojrzewania roślin, zwiększenia podatności pszenicy na występowanie stresów abiotycznych, w tym na brunatną plamistość liści. Pogorszeniu ulegają również parametry jakościowe plonu użytkowego, gdyż dochodzi do zmniejszenia zawartości białka oraz pogarsza się jakość glutenu.