Podczas gdy sytuacja wymaga najwyższej mobilizacji, której, moim zdaniem społeczeństwo polskie sprostało wzorowo, walka polityczna w parlamencie trwa w najlepsze. Jednym z bohaterów rozpoczętego wczoraj dwudniowego posiedzenia Sejmu w związku ze specustawą o pomocy obywatelom Ukrainy został minister rolnictwa i rozwoju wsi Henryk Kowalczyk.
Długo zastanawiałem się nad tym, czy napisać ten tekst, bo polityka, szczególnie w Polsce, mówiąc eufemistycznie, jest wyjątkowo nieatrakcyjna. Ale stało się. Lont od bomby odpaliła wczoraj posłanka Koalicji Obywatelskiej Urszula Zielińska.
– Przez 12 dni wojny osoby prywatne, wolontariusze, pracownicy, przedsiębiorcy, samorządowcy kupili wam czas. Dziś ten czas się skończył i wciąż nie wiadomo, jaki jest plan rządu na lepszą koordynację, na szybsze odprawy transportów, na zwiększenie liczby miejsc recepcyjnych. Na tę informację czeka już ponad milion osób uciekających z Ukrainy i miliony Polaków niosących im pomoc – mówiła Zielińska cytowana przez portal Interia.pl.
Do prawdziwego wybuchu doszło, kiedy głos zabrał minister Kowalczyk, który zasugerował, że wypowiedź posłanki jest “sterowana z Moskwy, aby skłócić polskie społeczeństwo” lub wynika z nieświadomości, co oczywiście wywołało wrzawę na sali sejmowej.
– To, że w Polsce nie ma obozów dla uchodźców, to właśnie zasługa polskiego rządu. Wiem, że nie możecie już patrzeć na to, że polski rząd znakomicie sobie radzi, że społeczeństwo naprawdę nie słucha was, tylko jednak pomaga, na ile może uchodźcom ukraińskim – mówił Kowalczyk.
Czy jednak rząd faktycznie doskonale sobie radzi? Zajrzyjmy zatem do opublikowanego 3 marca przez Dziennik Wschodni artykułu Jak podwładna wojewody robiła “porządki” z wolontariuszami na dworcu PKS w Lublinie
– Gdy pani się pojawiła [urzędniczka z Lubelskiego Urzędu Wojewódzkiego], a wraz z nią ludzie w odblaskowych kamizelkach, poszłam zapytać, do kogo teraz mamy kierować ludzi, którzy oferują transport – relacjonuje pani Kaja, jedna z organizatorek pomocy na Dworcu Autobusowym w Lublinie cytowana przez Dziennik Wschodni. – Wtedy zaczęła się na mnie drzeć. Kim ja jestem, dlaczego wprowadzam chaos. Usłyszałam, że jak nas wygoni, to wreszcie będzie tu porządek. A jak chcę coś robić, to dworzec trzeba posprzątać. Ręce mi opadły.
Jako że brałem udział w wolontariacie na Dworcu w nocy z soboty na niedzielę, udało mi się potwierdzić te informacje. Z relacji wolontariuszy wynikało, że to zresztą niejedyny incydent z lokalnymi urzędnikami w tym miejscu. Chociaż urzędy wojewódzkie podlegają pod Radę Ministrów, ten tekst nie jest po to, aby kogokolwiek atakować, tym bardziej, że na zachowanie “krewkiej” urzędniczki bardzo szybko i właściwie zareagował wojewoda. Nieciekawie wygląda sytuacja na warszawskim Torwarze, będącym pod opieką wojewody mazowieckiego.
Trudno zatem zgodzić się ze stwierdzeniem, że zasługą rządu jest to, że w Polsce nie ma obozów dla uchodźców. To, że ich nie ma, jest zasługą tysięcy wolontariuszy, którzy swoją tytaniczną pracą odpowiadają na pierwsze potrzeby przyjeżdżających ludzi, tysięcy ludzi dobrej woli, którzy dostarczają im żywność i w końcu tysięcy tych, którzy chcą im zapewnić dach nad głową. Wolontariusze dali czas, aby trybiki w państwowej machinie administracyjnej zaczęły się kręcić.
Wczoraj pomagałem na Dworcu Zachodnim w Warszawie, gdzie wśród wolontariuszy pojawiały się głosy, że “jeżeli nam nie pomogą, to się tutaj *******” . Ta pomoc to maraton, a nie sprint. Pomimo niesamowitego zaangażowania, w punktach pomocy, przede wszystkim na dworcach, cały czas są ogromne braki.
To co zostało zrobione do tej pory to naprawdę kropla w morzu, którą zawdzięczamy przede wszystkim oddolnym inicjatywom, więc może za wcześnie, aby przypisywać sobie jakiekolwiek zasługi?
