Dłuższy okres wegetacji zwykle korzystnie wpływa na plon. Dotyczy to zwłaszcza odmian jarych. Czy podobną sytuacje obserwujemy również w roślinach bobowatych. Niekoniecznie! W przypadku grochu siewnego i bobiku wszystko zależy od okoliczności.
Stanowisko przed terminem!
W zależności od warunków pogodowych i glebowych zawsze ważniejsze jest przygotowanie bardziej optymalnego stanowiska niż termin siewu. Stara zasada, aby wysiewać bobik w lutym, nawet gdy jest mróz tak naprawdę obowiązuje tylko wtedy, gdy struktura gleby na to pozwala. Oczywiście bobik toleruje niskie temperatury jednak siew w miesiącach zimowych w celu wydłużenia okresu wegetacji nie jest niezbędny. Dzięki postępowi w hodowli, współczesny bobik dojrzewa znacznie wcześniej niż 30 lat temu. Jednocześnie oferując lepszą stabilność i większy potencjał plonowania. Termin siewu zależy więc przede wszystkim od jakości stanowiska. Gleba powinna być gruzełkowata. Siew powinien nastąpić na głębokości powyżej 6 cm, lepiej 8-10 cm. W przypadku grochu zaleca się głębokość siewu 4–6 cm, w zależności od warunków glebowych. Decydującym czynnikiem jest tutaj dostępność wody niezbędna do spęcznienia nasion. W obu gatunkach głębokie siewy wpływają korzystnie na wzrost zakorzenienia roślin. Skutkuje to ich mniejszą podatnością na wyleganie. Bobiki o obniżonej zawartości tanin, potrzebują wyższych temperatur do skiełkowania. Są również bardziej wrażliwe na dłuższy pobyt w zimnej glebie, dlatego warto je wysiewać pod koniec marca. Optymalny czas siewu powszechnie przypada od początku marca do połowy kwietnia. Z reguły pogoda w tych dwóch miesiącach zapewnia najlepsze warunki. Siejąc oba gatunki zacznijmy od bobiku gdyż ma on mniejsze wymagania termiczne od grochu. Bobik rozpoczyna kiełkowania już od 0°C, natomiast groch potrzebuje 2-3°C więcej.
Norma wysiewu
Bobik należy wysiewać w normie od 45-55 szt/m2 czyli około 300 kg/ha. Groch siewny to od 80 do 120 szt/m2. Mniejszą normę wysiewu stosujemy podczas siewów punktowych lub metodą strip-till. Aby dokładnie wyliczyć ilość potrzebnego materiału siewnego należy skorzystać ze wzoru:
wysiew (kg/ha) = liczba roślin/m2 x masa 1000 nasion/zdolność kiełkowania (%).
Jest to o tyle ważne, gdyż zbyt duże zagęszczenie może spowodować mniejsze zawiązywanie strąków oraz nadmierny rozwój chorób grzybowych.
Bobowate mają swoje potrzeby
Bobik ma bardzo wysokie wymagania w zakresie zapotrzebowania na ilość wody. Szczególnie ważne jest to podczas kwitnienia i zawiązywania nasion. Najlepszymi stanowiskami są gleby ciężkie i średniociężkie o odczynie obojętnym lub lekko zasadowym. Bobik jest rośliną bardzo wrażliwą na zakwaszenie gleby. Najlepsze ziemie to klasy I-III, są one gwarantem udanych zbiorów. Niebezpieczeństwo stanowią gorące czerwcowe dni powyżej 32 °C. Taki szok termiczny prowadzi do opadania opłatków kwiatowych. Konsekwencją tego jest zmniejszenia intensywności i skrócenia czasu kwitnienia, co już bezpośrednio wpływa na zmniejszenie potencjału plonowania.
Groch siewny preferuje gleby lżejsze niż bobik. Idealnymi stanowiskami są ziemie klasy bonitacyjnej IIIa do IVa. Bardzo ważne jest pH, które powinno być zbliżone do obojętnego (6,5-7,2). Gleba powinna być o lepszej przepuszczalności. Podobnie jak w przypadku bobiku, groch również posiada duże zapotrzebowanie na wodę. Krytycznymi okresami jest faza kiełkowania oraz kwitnienia. Należy zwrócić uwagę, że groch siewny dojrzewa dużo wcześniej od bobiku dzięki czemu może bardziej efektywnie wykorzystać wilgoć pozostającą w glebie.
