Prezydent RP Andrzej Duda 19 grudnia podpisał ustawę z dnia 16 listopada 2016 r. o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz niektórych innych ustaw.
Celem ustawy o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz niektórych innych ustaw, będącej inicjatywą ustawodawczą Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, jest przywrócenie wieku emerytalnego, obowiązującego przed dniem 1 stycznia 2013 r., wynoszącego co najmniej 60 lat dla kobiet i co najmniej 65 lat dla mężczyzn.
Z dniem 1 stycznia 2013 r. weszła w życie ustawa z dnia 11 maja 2012 r. o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz niektórych innych oraz ustawa z dnia 23 listopada 2012 r. o zmianie niektórych ustaw w związku z podwyższeniem wieku emerytalnego.
Na podstawie pierwszej z ww. ustaw, od dnia 1 stycznia 2013 r. rozpoczęto proces stopniowego podwyższania i zrównywania wieku emerytalnego wynoszącego dotychczas 60 lat dla kobiet i 65 lat dla mężczyzn, aż do osiągnięcia dla obu płci wieku 67 lat. W przypadku kobiet docelowy wiek emerytalny zamierzano osiągnąć z dniem 1 października 2040 r., natomiast w przypadku mężczyzn – z dniem 1 października 2020 r. Tym samym zrównanie wieku emerytalnego na poziomie 67 lat miało objąć kobiety urodzone po dniu 30 września 1973 r. i mężczyzn urodzonych po dniu 30 września 1953 r. Ww. zmianami objęto powszechny system ubezpieczenia emerytalnego, system ubezpieczenia społecznego rolników oraz zaopatrzenie emerytalne sędziów i prokuratorów.
Ustawa z dnia 23 listopada 2012 r. o zmianie niektórych ustaw w związku z podwyższeniem wieku emerytalnego miała natomiast dostosować stan prawny do przyjętych przepisów wydłużających i zrównujących wiek emerytalny kobiet i mężczyzn. Tym samym stanowiła ona uzupełnienie regulacji zawartych w ustawie z dnia 11 maja 2012 r. o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz niektórych innych ustaw, w szczególności likwidowała, występującą w wielu aktach prawnych, przesłankę osiągnięcia wieku emerytalnego jako jedynego kryterium rozwiązania stosunku pracy bądź utraty możliwości zajmowania dotychczasowego stanowiska albo uprawnień do wykonywania określonych czynności zawodowych.
Przyjęta przez Sejm Rzeczypospolitej Polskiej w dniu 16 listopada 2016 r. ustawa o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz niektórych innych ustaw przewiduje:
- przywrócenie wieku emerytalnego, obowiązującego w powszechnym systemie ubezpieczenia społecznego oraz systemie ubezpieczenia społecznego rolników przed dniem 1 stycznia 2013 r., wynoszącego co najmniej 60 lat dla kobiet i co najmniej 65 lat dla mężczyzn;
- likwidację emerytury częściowej; ze względu na przywrócenie poprzedniego wieku emerytalnego instytucja emerytury częściowej, przysługującej po osiągnięciu wieku emerytalnego wynoszącego co najmniej 62 lata dla kobiet i co najmniej 65 lat dla mężczyzn oraz zróżnicowanego stażu emerytalnego, stała się zbędna;
- przywrócenie, obowiązującego do końca 2012 r., rozwiązania, zgodnie z którym objęcie ubezpieczonego gwarancją otrzymania najniższego świadczenia emerytalnego jest uzależnione od osiągnięcia, zróżnicowanego ze względu na płeć (20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn), okresu składkowego i nieskładkowego;
- przywrócenie, obowiązującego sędziów i prokuratorów przed dniem 1 stycznia 2013 r., wieku przejścia w stan spoczynku, wynoszącego zarówno dla kobiet, jak i dla mężczyzn 65 lat.
Jednocześnie ustawa zachowuje, wprowadzoną z dniem 1 stycznia 2013 r., zasadę wygaszania uprawnienia do przechodzenia na wcześniejszą emeryturę przez rolników oraz przechodzenia, w obniżonym wieku, w stan spoczynku przez sędziów i prokuratorów (z możliwości tej będą mogły skorzystać jedynie te osoby, które wymagane przesłanki spełnią do dnia 31 grudnia 2017 r.).
Podkreślić należy, że wprowadzone ustawą zmieniającą zróżnicowanie powszechnego wieku emerytalnego kobiet i mężczyzn nie powoduje dyskryminacji kobiet, ale stanowi – jak wskazał Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 15 lipca 2010 r., sygn. K 63/07 – uprzywilejowanie wyrównawcze. Zdaniem Trybunału, mimo zachodzących przemian społecznych oddziałujących na zrównywanie ról obu płci w społeczeństwie, również obecnie można mówić o występowaniu różnic wynikających z pełnienia przez kobiety szczególnej roli w społeczeństwie i rodzinach. Dotyczy to zwłaszcza pełnionych przez kobiety funkcji macierzyńskich i wychowawczych w rodzinie, a także równoczesnego obciążenia kobiet zarówno pracą zawodową, jak i obowiązkami rodzinnymi.
Zaznaczyć należy także, iż w świetle obowiązujących przepisów i orzecznictwa Sądu Najwyższego, nabycie uprawnień emerytalnych nie może być wyłączną przyczyną wypowiedzenia pracownikowi umowy o pracę. Osoby, które spełniają warunki do uzyskania uprawnień emerytalnych, mają możliwość kontynuowania aktywności zawodowej i opłacania składek na wyższe świadczenie emerytalne w przyszłości. Mogą także zdecydować o zakończeniu pracy zawodowej, chociaż wiąże się to z otrzymywaniem niższych świadczeń emerytalnych, lecz jest rekompensowane innymi korzyściami osobistymi lub rodzinnymi.
Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 października 2017 r.
Źródło: Prezydent.pl
