Jedno jest pewne – korytarz zbożowy z Ukrainy działa, jednakże większość eksportu nie trafia do Afryki, ani do biednych krajów Azji. W pierwszej piątce importerów znajdują się trzy kraje europejskie oraz Chiny i Turcja. Trafia tam 60 proc. całego eksportu.
Ukraińskie Ministerstwo Gospodarki poinformowało, że w ciągu około 150 dni od rozpoczęcia korytarza zbożowego z Ukrainy wypłynęło ponad 600 statków. Do 3 stycznia 2023 r. przez tzw. korytarz zbożowy z Ukrainy wyeksportowano łącznie 16,43 mln ton produktów rolnych.
Zdecydowanie najważniejszym produktem eksportowym była kukurydza paszowa. Wielkość eksportu wyniosła tutaj około 7,7 mln ton, czyli około 45 proc. całkowitego wolumenu eksportu. Najważniejsze zboże spożywcze, pszenica, stanowiło 4,76 mln ton, czyli 23 proc. całkowitego eksportu. Udział śruty słonecznikowej wyniósł 6 proc., a oleju słonecznikowego również 6 proc., a więc po 986 tys. ton. Eksportowano również rzepak.
Jednak ranking najważniejszych krajów – klientów i kierunków eksportu może być nieco zaskakujący; TOP 5 najważniejszych krajów – klientów odpowiada za 60 proc. całkowitego wolumenu eksportu. Samo TOP 3, czyli Hiszpania, Chiny i Turcja pochłania prawie 46 proc. całego eksportu.
Nieco dalej są Włochy i Holandia, a następny jest Egipt, największy na świecie importer pszenicy. Dopiero dalej są Izrael, Tunezja i Libia oraz szereg krajów, które importowały od prawie 350 tys. do 500 tys. ton, głównie pszenicy. Kraje te należą również do tradycyjnych importerów zboża krajów czarnomorskich.
Jednakże dostawy do krajów afrykańskich na południe od strefy Sahelu lub do krajów azjatyckich o niskich dochodach są ograniczone. Pierwszym z tych krajów jest Bangladesz, który importuje łącznie 380 tys. ton zboża.
Następna jest Etiopia, która cierpi z powodu suszy i zaimportowała 167 tys. ton pszenicy. 152 tys. ton zboża trafiło do nękanego wojną i głodem Jemenu w ramach korytarza zbożowego, 149 tys. ton wysłano do Kenii, a Sudan otrzymał łącznie 65 tys. ton. Jeszcze mniej trafiło do dotkniętej suszą Somalii bo 53 tys. ton, a Irak kupił 33 tys. ton pszenicy. Około 90 tys. ton zboża sprzedano także do Afganistanu i 61 tys. ton do Pakistanu.
Oznacza to, że każdy z biedniejszych krajów (z wyłączeniem Bangladeszu) odpowiada za znacznie mniej niż 1 proc. całkowitego wolumenu eksportu, a łącznie kraje te otrzymały prawdopodobnie mniej niż 15 proc. wolumenu eksportu.
Kolejnymi krajami docelowymi ukraińskiego eksportu, które nie należą do szczególnie biednych krajów, są Iran z importem 126 tys. ton kukurydzy oraz Indie z zakupem ok . 350 tys. ton oleju słonecznikowego . Z dotychczasowym zakupem 340 tys. ton pszenicy, Indonezja jest również jednym z nie tak małych importerów.
Poza wymienionymi krajami z Europy kupowały także inne kraje UE: Francja (olej rzepakowy i słonecznikowy), Grecja (rzepak i zboża), Bułgaria (olej i śruta słonecznikowa), a także Portugalia (zboża) i Rumunia. (olej słonecznikowy). Z kolei w ramach umowy zbożowej Niemcy zakupiły również ponad 300 tys. ton kukurydzy i rzepaku. Natomiast z rozwiniętych krajów Azji Korea Południowa kupiła prawie 250 tys. ton kukurydzy i 65 tys. ton pszenicy.
Miało iść do afryki, bo taka afryka głodna. Okazało sie, że nie jest głodna? Nie chce zboża? Czy jest problem z przesyłem pociągami?
Nie mam nic przeciwko ukraińskiemu zbożu to jest wolny rynek jak rolnicy polscy nie mają co zrobić ze swoim zbożem to niech wywiozą na ukrainę i tam sprzedadzą.