Wykorzystanie kukurydzy jako rośliny przedplonowej uzależnione jest przede wszystkim od tego, czy uprawiana jest ona na kiszonkę czy na ziarno. Uprawa kukurydzy na kiszonkę daje większe możliwości wykorzystania stanowiska po jej uprawie, miedzy innymi dla zbóż ozimych. Mniejsza ilość pozostawionych na polu resztek pożniwnych umożliwia ich szybszą mineralizację i nie stwarza problemów przy ich zagospodarowaniu. Co zasiać po kukurydzy?
Przy uprawie kukurydzy na ziarno stanowisko po uprawie tej rośliny można wykorzystać jako przedplon dla pszenicy ozimej sianej w terminie opóźnionym. Jednak w przypadku takiego stanowiska na polu pozostaje duża ilość resztek pożniwnych (od 8 do 10 t na powierzchni 1 ha), co niekiedy może stwarzać trudności z ich odpowiednim zagospodarowaniem i przygotowaniem gleby do siewu rośliny następczej.
Dlatego też przy przygotowywaniu stanowiska pod roślinę następczą należy słomę dobrze rozdrobnić na fragmenty o wielkości nie większej niż 6 – 8 cm, oraz dokładnie wymieszać z glebą. W celu przyspieszenia procesu jej mineralizacji zalecane jest zastosowanie niewielkiej ilości azotu, w granicach od 4 do 10 kg tego składnika na 1 ha. Jednak proces mineralizacji dość dużej ilości słomy może powodować wydzielanie się do środowiska glebowego substancji działających hamująco na wzrost siewek rośliny następczej.
Słoma kukurydziana pozostawiona na polu stanowi cenne źródło składników mineralnych, między innymi potasu, azotu, fosforu, magnezu, wapnia czy mikroelementów, jak również węgla organicznego. W resztkach pożniwnych po zbiorze kukurydzy na ziarno skumulowane jest około 200 kg potasu. Największe ilości składników pokarmowych uwalniają się ze słomy w pierwszym roku po jej przeoraniu, jednak proces ten trwa nawet do 3 – 4 lat po zastosowaniu słomy kukurydzianej.
Wykorzystanie kukurydzy jako rośliny przedplonowej może prowadzić do rozwoju chorób grzybowych, szczególnie w przypadku zbóż kłosowych jako roślin następczych. Ze względu na pozostawioną na polu dużą masę twardych resztek pożniwnych, o dłuższym okresie rozkładu, nie stanowi ona również dobrego przedplonu dla roślin okopowych, przede wszystkim ziemniaka. Realnym zagrożeniem jest również obecność w glebie pozostałości herbicydów wykorzystywanych w ochronie kukurydzy, co ma szczególne znaczenie w uprawie roślin na nie wrażliwych, na przykład buraka cukrowego. Obecne na stanowisku po kukurydzy sulfonylomoczniki mogą na przykład przyczyniać się do zahamowania rozwoju rośliny następczej.
