Dobór dawki gnojowicy do nawożenia kukurydzy zależy od zawartości składników mineralnych w nawozie. To z kolei związane jest ze strukturą stada i systemem żywienia zwierząt. Ważną rolę odgrywa ilość zużywanej wody.
Kukurydza charakteryzuje się dużymi potrzebami pokarmowymi, zwłaszcza w stosunku do azotu i potasu. Potrzebuje również dużych ilości wapnia i magnezu. W uprawie kukurydzy stosowanie nawozów naturalnych stanowi ważny czynnik plonotwórczy.
Dobór dawki gnojowicy do nawożenia kukurydzy zależy od zawartości składników mineralnych w nawozie, który z kolei związany jest ze strukturą stada i systemem żywienia zwierząt. Ważną rolę odgrywa ilość zużywanej wody, która ma znaczenie nie tylko w utrzymaniu higieny zwierząt, ale także w zmniejszeniu strat azotu. Bezpieczna dla młodych roślin wiosenna dawkę gnojowicy mieści się w przedziale od 20 do 30 m3/ha. Średnio 1 m3 gnojowicy stanowi dla roślin źródło 4 kg N, 3 kg P2O5, 4 kg K2O, 3 kg Ca oraz 1 kg MgO.
Nieco wyższe średnie zawartości azotu i potasu występują w gnojowicy bydlęcej, a fosforu i wapnia w gnojowicy trzody chlewnej. Nawóz ten poza makroskładnikami zawiera również mikroskładniki, a mianowicie mangan, cynk, bor, miedź i molibden.
Wykorzystanie fosforu i potasu z gnojowicy jest zbliżone do wykorzystania tych makroskładników z nawozów mineralnych. Stąd też te składniki pokarmowe odejmuje się w całości od zalecanej dawki nawozów mineralnych pod kukurydzę. Z kolei w przypadku azotu, jego uwalnianie się z gnojowicy trwa zwykle około 2 lat. Pod kukurydzę cała zalecana dawka azotu może być aplikowana w postaci gnojowicy (40 – 45 m3/ha).
Nawozowe działanie gnojowicy jest zdecydowanie szybsze niż działanie obornika, ponieważ większość substancji nawozowych obecnych jest w formie mineralnej. Dobre rezultaty nawozowe, zwłaszcza na glebach lekkich, można uzyskać wnosząc gnojowicę na słomę w dawce 10 m3 nawozu na 5 ton słomy.
Aplikacja gnojowicy wymaga dokładnego wymieszania z glebą, ponieważ ponad połowa azotu zawartego w tym nawozie występuje w formie amonowej, która jest szczególnie podatna na straty gazowe w postaci amoniaku. Szacuje się, że straty azotu podczas aplikacji gnojowicy mogą sięgać od 7 do nawet 30%, w zależności od temperatury oraz terminu i techniki stosowania.
W celu ograniczenia strat azotu nawóz ten należy wnosić w trakcie pochmurnej lub deszczowej pogody, przy niskich temperaturach. Gnojowicy nie powinno się aplikować na gleby zamarznięte, a także na terenach, które charakteryzują się dużymi spadkami, gdyż może to przyczynić się do spływu powierzchniowego. Nawozu tego nie zaleca się również na gleby słabo przepuszczalne i zbyt wilgotne.
Kukurydza dobrze wykorzystuje składniki pokarmowe z nawozów naturalnych, a ich stosowanie zalecane jest na glebach lżejszych, które odznaczają się małą ilością związków próchnicznych. Poza tym stosowanie nawozów naturalnych w uprawie tej rośliny ma szczególne znaczenie, bowiem kukurydza powoduje duże ubytki materii organicznej w glebie. Stąd też regularne stosowanie nawozów naturalnych pod kukurydzę przyczynia się do poprawy właściwości gleby oraz umożliwia uzupełnienie strat materii organicznej. Gleba staje się bogatsza w składniki mineralne i pożyteczną mikroflorę glebową oraz ma większą zdolność do magazynowania wody, co zabezpiecza kukurydzę przed jej okresowymi niedoborami.
