Zaprawianie ziarna zbóż to elementarny zabieg bez którego współczesne rolnictwo nie jest w stanie uzyskać optymalnych i zdrowych plonów. Podstawowym celem tego zabiegu jest ochrona kiełkującego ziarna jak i młodych siewek roślin zbóż przed różnymi patogenami.
Podstawową funkcją wszystkich zapraw nasiennych jest ograniczenie występowania chorób, tzw. odglebowych, tj. różnego rodzaju zgorzeli siewek, plamistości, śnieci, głowni czy pleśni zbóż. Ponadto zaprawianie odpowiednimi substancjami czynnymi (głównie o działaniu systemicznym) ogranicza również występowanie w późniejszej fazie rozwojowej, niektórych chorób liści, tj. mączniak, septorioza czy różne inne plamistości liści.
Zaprawy nasienne można podzielić ze względu na formę w jakiej są dystrybuowane (tzw. formulację), na zaprawy w formie proszku, np. do sporządzania zawiesiny wodnej oraz na zaprawy w formie płynnej, np. w postaci emulsji lub w postaci koncentratu.
Oprócz tego podziału stosowany jest jeszcze jeden, który jest istotny z punktu widzenia długości czasu, sposobu a przez to skuteczności działania. W związku z tym zaprawy nasienne można jeszcze podzielić na kontaktowe, kontaktowo-systemiczne i systemiczne.
Wybierając zaprawę nasienną należy pamiętać o tym, iż jej działanie ochronne, uzależnione jest głównie od substancji czynnej (s.cz.) oraz od jej stężenia. W zależności od zaprawy jest to okres pomiędzy 30 a 90 dni, chociaż są też i takie zaprawy, które są w stanie chronić roślinę uprawną przez cały okres wegetacyjny, głównie przed takimi chorobami jak: śniecie, głownie lub pasiastości liści.
Substancje czynne zapraw nasiennych o działaniu kontaktowym
Fludioksonil – substancja ta stosowana jest do ochrony ziarna przed takimi patogenami jak: pleśń śniegowa zbóż i traw, śnieć cuchnąca pszenicy, zgorzel siewek (fuzarioza siewek, septorioza siewek), pasiastość liści jęczmienia oraz głownia źdźbłowa żyta.
Substancje czynne zapraw nasiennych kontaktowo-systemiczne
Ipkonazol – substancja ta wykorzystywana jest do ochrony ziarna przed śniecią cuchnącą i gładką pszenicy, zgorzelą siewek, głownią pylącą jęczmienia, pasiastością liści jęczmienia i pleśnią śniegową.
Ipkonazol + imazalil – duet ten skutecznie ogranicza porażenie wywołane przez takie patogeny jak: pleśń śniegowa, śnieć cuchnąca i gładka pszenicy, zgorzel siewek, pasiastość liści jęczmienia i głownia pyląca jęczmienia.
Ffludioksonil + tebukonazol – mieszanina tych dwóch substancji stosowana jest do zwalczania śnieci cuchnącej i gładkiej pszenicy, głowni pylącej pszenicy i jęczmienia, głownia źdźbłowa żyta, zgorzeli siewek, pleśni śniegowej zbóż i traw oraz plamistości siatkowanej jęczmienia.
Tritikonazol + prochloraz w kompleksie z miedzią – skuecznie ogranicza następujące patogeny: pleśń śniegową zbóż i traw, zgorzel siewek (fuzarioza siewek), głownię pylącą pszenicy i jęczmienia, śnieć cuchnącą pszenicy oraz pasiastość liści jęczmienia.
Protiokonazol + fluoksastrobina + tebukonazol – trio to skutecznie ogranicza takie patogeny jak: pleśń śniegowa, zgorzel siewek, śnieć cuchnąca i gładka, septoriozy liści, głownia pyląca i źdźbłowa żyta.
Fludioksonil + fluksapyroksad + tritikonazol – mieszanina ta wykorzystywana jest do ograniczania pleśni śniegowej zbóż i traw, fuzaryjnej zgorzeli siewek, śnieci cuchnącej pszenicy, głowni pylącej jęczmienia i źdźbłowej żyta oraz pasiastości liści jęczmienia.
Fludioksonil + protiokonazol + tebukonazol – trio to zabezpiecza ziarno przed fuzaryjną zgorzelą siewek, pleśnią śniegową zbóż i traw, śniecią cuchnącą pszenicy, pasiastością liści jęczmienia, plamistością siatkową jęczmienia oraz głownia pylącą jęczmienia.
Substancje czynne zapraw nasiennych o działaniu systemicznym
Difenokonazol – substancja ta zwalcza następujące patogeny: zgorzel siewek, śnieć cuchnącą i karłową pszenicy.
Tebukonazol – stosowany jest do ograniczania śnieci cuchnącej i gładkiej, pleśni śniegowej, zgorzeli siewek, głowni pylącej jęczmienia oraz pasiastości liści jęczmienia.
Tritikonazol – wykorzystywany jest do zwalczania takich patogenów jak: śnieć cuchnąca i gładka pszenicy, fuzaryjna zgorzel siewek, pleśń śniegowa zbóż i traw, głownia pyląca i pasiastość liści.
Fludioksonil + difenokonazol – mieszanina ta wykorzystywana jest do zwalczania pleśni śniegowej zbóż i traw, zgorzeli siewek, głowni pylącej pszenicy, śnieci cuchnącej i karłowej pszenicy, głowni źdźbłowej żyta i pasiastości liści jęczmienia.
Sedaksan + fludioksonil – duet ten zwalcza następujące patogeny: pleśń śniegową zbóż i traw, zgorzel siewek (fuzarioza/septorioza siewek), śnieć cuchnącą pszenicy, głownię pylącą pszenicy, ostrą plamistość oczkową (rizoktonioza), głownię zwartą jęczmienia, głownię źdźbłową żyta i pasiastość liści jęczmienia.
Sedaksan + fludioksonil + difenokonazol – trio to jest wykorzystywane do ochrony ziarna przed pleśnią śniegową zbóż i traw, zgorzelą siewek (fuzariozą siewek), śniecią cuchnącą i karłową pszenicy, głownią pylącą pszenicy, głownią zwartą jęczmienia, głownią źdźbłową żyta, ostrą plamistością oczkową (rizoktoniozą) oraz pasiastością liści jęczmienia.
Fludioksonil + sedaksan + tritikonazol – mieszanina tych trzech substancji bardzo dobrze ogranicza następujące patogeny: pleśń śniegową zbóż i traw, zgorzel siewek (fuzarioza siewek/septorioza siewek), śnieć cuchnącą pszenicy, głownię pylącą pszenicy i jęczmienia, głownię zwartą jęczmienia, głownię źdźbłową żyta, ostrą plamistość oczkową (rizoktoniozę), pasiastość liści jęczmienia oraz pałecznicę zbóż i traw.
Fludioksonil + sedaksan + tebukonazol – kolejne trio, które skutecznie ogranicza takie patogeny jak: pleśń śniegową zbóż i traw, zgorzel siewek (fuzarioza siewek/septorioza siewek), śnieć cuchnącą pszenicy, głownię pylącą pszenicy, ostrą plamistość oczkową (rizoktoniozę), głownię pylącą i zwartą jęczmienia, głownia źdźbłowa żyta, pasiastość liści jęczmienia i pałecznicę zbóż i traw.
Difenokonazol + fludioksonil + tebukonazol – jest to bardzo skuteczna mieszanina, która polecana jest do ochrony ziarna przed takimi patogenami jak: zgorzel siewek, pleśń śniegowa zbóż, śnieć cuchnąca i gładka pszenicy, głownia pyląca pszenicy i jęczmienia, głownia źdźbłowa żyta oraz pasiastość liści jęczmienia.
