Valtra Q 265 – to duży ciągnik, który ma aż trzy wycieraczki, ale mały rozrusznik. I tak ma być

Choć Finlandia znana jest z masowej produkcji reniferów, napitku pod tą samą nazwą, miejscówki świętego Mikołaja i niegdyś pancernych telefonów Nokia, to jeszcze na dodatek produkują tam całkiem ładne ciągniki. Jeden taki widziałem: miał aż trzy wycieraczki, bo tak ma być.

W tym roku mija 20 lat, odkąd pieczę nad fińską Valtrą przejęli ludzie z AGCO, czyli ci od Fendta i Massey Fergusona. Okazało się, że z Finlandią można się dogadać (tak, wiem, jak to brzmi, ale jednak) i od tego czasu w małym mieście Suolahti w środkowej części kraju produkuje się coraz fajniejsze ciągniki. Dlaczego akurat tam, dosłownie pośrodku niczego, tego nie wiem, ale pewnie Finowie widzą w tym jakiś sens.

Ciągniki Valtra powstają w wielu wersjach, odmianach i seriach: F, A, G, N, T, Q i S – czyli prawie ćwierć alfabetu, a ich silniki mają moc od 75 do 405  KM, więc każdy znajdzie coś dla siebie. Jeden z takich fińskich ciągników – Valtra Q 265, znalazłem w czasie poznańskiej wystawy Polagra Premiery i już z daleka mi się spodobał. Po pierwsze był duży, po drugie dostał złoty medal – o czym świadczyła wielka naklejka na szybie, a po trzecie był czerwony, a przynajmniej jako facet taki kolor widziałem.

Trzy powyższe cechy nie są oczywiście wszystkimi, jakie ma ten całkiem ładny ciągnik. Jak twierdzi producent, można nim orać i wykonywać wszelkie inne rolnicze prace. Można także z tyłu podczepić wiele ciężkich maszyn, bo tylny TUZ dźwignie nawet 10 ton, a to całkiem sporo. Tym bardziej, że na przednim można powiesić nawet i pięć ton, a wszystko to muszą przecież wytrzymać wielkie opony wysokości dorosłego człowieka.

Duży silnik i mały rozrusznik

 Pod obłą siatkowaną maską kryje się 6-garowy silnik o pojemności 7,4 litra. Ma on 265 koni mocy, co w przypadku ciągnika to raczej dużo. Gdyby w aucie było tyle koni, to spodziewałbym się, że może jechać szybko, ale Valtra Q 265 poleci jedynie 50 km/h, choć z drugiej strony jak na ważący 9,5 tony ciągnik to i tak sporo. Swoją drogą, patrząc na wielkość tej maszyny, nie wiem, czy bym się nie bał pędzić tą Valtrą pięć dych po publicznej drodze bez szkody dla otoczenia i samego siebie.

Rzuciło mi się w oczy, że ten wielki ciągnik o równie wielkim silniku, który  mógłby z powodzeniem napędzać nawet łódź podwodną, ma niewielki rozrusznik. Nie, żebym jakoś specjalnie widział w tym wadę, ale w porównaniu do znanych mi osobiście rozruszników R-7 czy R-11 z Ursusów czy też innych ten jest naprawdę bardzo mały. Jednak chyba tak ma być, bo podobny widziałem w stojącym na innym stoisku dużym ciągniku Massey Fergusona, więc albo tak ma być i nic mi do tego, albo taka moda na rozrusznikowy minimalizm. Ważne, że działa.

Trzy wycieraczki Valtry Q

Kilkukrotnie obszedłem Valtrę Q 265 dookoła, uważnie się jej przyglądając. Nie to, żeby różnił się jakoś specjalnie od innych nowoczesnych ciągników, ale to był pierwszy raz, gdy go widziałem z bliska. Bardzo podobała mi się kabina, w której jest tyle miejsca, że zmieści się i kierowca i, jakby co, renifer luzem nawet z workiem paszy. Widok z miejsca operatora też był całkiem przedni, a właściwie i tylny i boczny, czyli wyraźny w każdym kierunku.

Pewnie dlatego, żeby był jeszcze wyraźniejszy zawsze i w każdych warunkach pogodowych, zastosowano tu ponadstandardową ilość wycieraczek, bo aż trzy. Jak wiadomo, trzy to dobra liczba i jedna jest, co pewnie was nie zdziwi, na przedniej szybie, druga na tylnej, a trzecia na bocznej prawej. Wielka szyba z lewej strony, po uchyleniu której wchodzi się do kabiny, jest bez wycieraczki, ale to chyba da się w przyszłości poprawić lub uzyskać w opcjach za skromną dopłatą.

Bezsprzecznie Valtra Q 265 to ładny ciągnik. Wygląda nowocześnie i można by rzec, że nawet bojowo, choć nie ma laserów ani wyrzutni rakiet. Jednak myślę, że jakby co, to radośni Finowie i z tym sobie poradzą, bo potrafią. W końcu jeszcze trzydzieści lat temu nikt z nas nie słyszał o telefonach fińskiej Nokii.