Pszenica ozima ma największe wymagania glebowe spośród wszystkich zbóż. Najlepiej plonuje na czarnoziemach, czarnych ziemiach, madach ciężkich i średnich, glebach brunatnych właściwych niezakwaszonych, lessach i rędzinach.
Wymagania glebowe
Do prawidłowego wzrostu i rozwoju pszenica ozima wymaga gleb o wysokiej kulturze, o odczynie lekko kwaśnym do obojętnego. Optymalne pH wynosi około 6,5, a agrochemiczne dopuszczalne od 5,3 do 7,3. Roślina ta wykazuje dużą wrażliwość na niedobór jonów wapnia, jak również nadmiar jonów glinu i manganu.
Najlepiej pod uprawę pszenicy ozimej nadają się gleby kompleksów pszennego bardzo dobrego i dobrego oraz pszennego górskiego, zaliczanych do klasy bonitacyjnej od I do IIIa. Może być również uprawiana na kompleksach gorszych (pszenny wadliwy, żytni bardzo dobry i dobry), jednak wówczas należy zadbać o jej właściwe nawożenie.
Na kompleksie żytnim bardzo dobrym pszenica plonuje zmiennie, wysoko, gdy gleba jest regularnie odchwaszczona oraz nisko, gdy pH spada poniżej 6. W przypadku uprawy pszenicy na kompleksie żytnim dobrym plony mogą być niższe o 25 – 30%.
Przedplon dla pszenicy
Bardzo dobrymi przedplonami w uprawie pszenicy ozimej są rzepak oraz groch jadalny i pastewny, które zbierane są wcześnie, co daje możliwość dobrego przygotowania stanowiska. Poza tym rośliny te pozostawiają wartościowe resztki pożniwne oraz stanowisko wolne od chwastów. Jako przedplon dobrze sprawdza się także łubin oraz ziemniaki wczesne i średnio wczesne. Dobrym przedplonem są ziemniaki średnio późne i późne, bobik i koniczyna z trawami.
Słabszymi przedplonami są natomiast buraki cukrowe i pastewne oraz kukurydza uprawiana na ziarno, które pozostawiają bardzo mało czasu na przygotowanie stanowiska do siewu pszenicy. Jednak w praktyce rolniczej buraki stanowią częsty przedplon dla pszenicy, ze względu na pozostawienie po sobie dobrego stanowiska bogatego w składniki pokarmowe.
Najgorszym przedplonem w uprawie zbóż są same zboża. Pszenica plonuje dobrze jedynie po owsie, który należy do roślin fitosanitarnych. Korzenie owsa wytwarzają skopolatynę, będącą alkaloidem przeciwdziałającym rozwojowi patogenów powodujących porażenie podstawy źdźbła.
