21 kwietnia zostało zawarte wstępne porozumienie krajów członkowskich Unii Europejskiej w sprawie europejskiego prawa klimatycznego. Jako jeden z kluczowych elementów europejskiego zielonego ładu europejskie prawo o klimacie zawiera zobowiązanie UE do osiągnięcia neutralności klimatycznej do 2050 r. oraz cel pośredni, jakim jest ograniczenie emisji gazów cieplarnianych netto o co najmniej 55 proc. do 2030 r. w porównaniu z poziomem emisji z 1990.
W ocenie Copa – Cogeca (największych europejskich organizacji rolniczych) jest to krok w dobrym kierunku, ponieważ europejskie prawo klimatyczne jest kluczowym aktem prawnym, który określi ścieżkę europejskiego rolnictwa w nadchodzących dziesięcioleciach.
Europejscy rolnicy i spółdzielnie rolnicze wspierają cel umowy dotyczący redukcji netto gazów cieplarnianych.
– Uważamy, że inicjatywa rolnictwa węglowego jest kluczowym elementem usuwania dwutlenku węgla poprzez rynkowe systemy kredytowania. Skutki zmian klimatycznych coraz bardziej odbijają się na sektorze rolnym i środkach utrzymania rolnictwa, dlatego szczególnie pożądany jest silny nacisk na przystosowanie się do zmiany klimatu – mówi Jean Baptiste Boucher, dyrektor Biura Prasowego Copa – Cogeca.
Oprócz rolnictwa, leśnictwo będzie odgrywać główną rolę w łagodzeniu zmiany klimatu i przystosowaniu się do niej. Rola aktywnie zarządzanych lasów jest kluczowa w zastępowaniu materiałów kopalnych i energii w składowaniu dwutlenku węgla z pozyskanych produktów drzewnych.
W ocenie Copa – Cogeca promowanie wykorzystania lasów głównie jako pochłaniaczy dwutlenku węgla nie jest odpowiednim środkiem walki ze zmianami klimatycznymi, ale raczej strategią wysokiego ryzyka. Dlatego ważne jest, aby wziąć pod uwagę cały cykl leśny i liczne usługi ekologiczne i społeczno-gospodarcze, które zapewniają lasy.
– Wstępne porozumienie stanowi obiecujący grunt dla uczciwej współpracy międzysektorowej, w której wszystkie sektory i metody produkcji muszą mieć swój wkład. Rolnicy i spółdzielnie rolnicze deklarują gotowość do wniesienia wkładu, zapewniając jednocześnie bezpieczeństwo żywnościowe zgodnie z art. 2.1 lit. b) porozumienia paryskiego – podsumowuje Boucher.
