Na glebach mineralnych zaleca się stosowanie łącznie od 80 do 180 kg azotu na hektar, z kolei na glebach organicznych do 140 kg azotu/ha, w dawkach zależnych od liczby pokosów lub wypasów. W nawożeniu użytków1) zielonych ważną rolę odgrywa także fosfor i potas.
Nawożenie roślin jest czynnikiem, który w największym stopniu wpływa na skład chemiczny runi łąkowej. Optymalna zawartość makro- i mikroelementów w roślinności trawiastej wpływa na odpowiedni stosunek ilościowy pomiędzy składnikami pokarmowymi w roślinie, a tym samym w paszy. Warunkuje również przyswajalność składników odżywczych przez zwierzęta oraz wpływa na ich zdrowotność.
Nawożenie azotowe w największym stopniu wpływa na bujność wzrostu, intensywność rozkrzewiania się i odrastania runi trawiastej oraz zmianę składu botanicznego. Wydłuża on okres wegetacji roślin oraz poprawia parametry jakościowe ważne w kontekście ich wartości paszowej, w tym między innymi wpływa na zawartość białka i włókna surowego.
Na glebach mineralnych zaleca się stosowanie łącznie od 80 do 180 kg azotu na hektar, z kolei na glebach organicznych do 140 kg azotu/ha, w dawkach zależnych od liczby pokosów lub wypasów.
Forma zastosowanego nawozu azotowego zależy w znacznym stopniu od odczynu gleby. Na glebach o pH powyżej 6,5 należy aplikować formę amonową azotu, zaś na glebach o niższych wartościach pH zaleca się stosowanie nawozów saletrzanych (saletra amonowa, saletrzak). Forma stosowanego azotu zależy również od dawki azotu.
Przy aplikacji niskich jednorazowych dawek tego pierwiastka można zastosować nawozy szybciej działające, zaś przy wyższych jednorazowych dawkach azotu zalecana jest aplikacja nawozów wolno działających.
W nawożeniu roślinności trawiastej ważną rolę odgrywa także fosfor i potas. Nawożenie fosforowe stosuje się w okresie jesiennym i wiosennym przed rozpoczęciem wegetacji roślin. Dodatkowo nawozy fosforowe należy aplikować na pastwiskach po trzecim wypasie.
Nawożenie potasowe poza okresem wiosennym najczęściej stosuje się po zbiorze pierwszego pokosu, a na pastwiskach po drugim wypasie. Potas można również wnosić w trzech częściach – przed ruszeniem wegetacji, po zbiorze pierwszego pokosu lub po drugim wypasie, a także w okresie jesiennym.
Trawy wymagają również nawożenia siarką, mimo że charakteryzują się niewielkimi wymaganiami pokarmowymi w stosunku do tego pierwiastka. Właściwe nawożenie siarką jest bardzo ważne w przypadku traw, które są często koszone lub wypasane. Odpowiednie proporcje między siarką a azotem przekładają się na późniejszą ilość i jakość uzyskanego plonu. Nawożenie roślin siarką wpływa również na zwiększenie pobierania przez rośliny cynku i miedzi.
Ważną rolę w nawożeniu roślinności łąkowej odgrywa również magnez. Sprzyja on zmniejszeniu szkodliwych ilości azotanów(V) w roślinach, co ma szczególne znaczenie w gospodarce pastwiskowej. W obniżeniu zawartości azotanów(V) w roślinności trawiastej odgrywa również rolę żelazo i molibden. Istotnym mikroskładnikiem dla runi trawiastej jest miedź, cynk, żelazo i molibden. Poza okresem wiosennym magnez zaleca się aplikować na łąkach po zbiorze pierwszego pokosu, a na pastwiskach po drugim wypasie. Należy podkreślić, że zapotrzebowanie roślin na składniki pokarmowe wzrasta w miarę zwiększenia się intensywności użytkowania.
