Zapotrzebowanie roślin na siarkę uzależnione jest także od fazy wzrostu i rozwoju rośliny. Rośliny najintensywniej pobierają ten pierwiastek do okresu kwitnienia, zaś w późniejszych fazach rozwojowych tempo pobierania siarki maleje.
Ilościowe zapotrzebowanie roślin na siarkę na ogół jest zbliżone do ich wymagań pokarmowych względem fosforu, jednak zboża pobierają nieco mniejsze ilości siarki niż fosforu. Rośliny bobowate pobierają podobne ilości tych składników pokarmowych. Krzyżowe (rzepak) i liliowate pobierają więcej siarki niż fosforu.
Rośliny uprawne pod względem wymagań pokarmowych w stosunku do siarki dzielą się na trzy grupy. Pierwsza grupa to rośliny o bardzo dużym zapotrzebowaniu na siarkę, do której należą głównie rośliny krzyżowe – rzepak, kapusta, gorczyca, rzodkiew i rzepa oraz liliowate – cebula, czosnek. Rośliny te ze średniej wielkości plonem pobierają około 40 kg siarki z hektara, jednak wielkość pobrania może dochodzić nawet do 80 kg siarki z hektara. Wysokie potrzeby tych roślin w stosunku do siarki wynikają z produkcji specyficznych związków siarki, od których zależy ich przydatność użytkowa, takich jak kwasy tłuszczowe i olejki gorczyczne.
Do grupy roślin o dużym zapotrzebowaniu na siarkę, które pobierają od 20 do 40 kg siarki z hektara należą rośliny bobowate, szczególnie lucerna, koniczyna i strączkowe oraz burak cukrowy i pastewny. Wysokie wymagania pokarmowe roślin bobowatych w stosunku do siarki związane są z ich symbiozą z bakteriami wiążącymi wolny azot oraz z produkcją przez nie dużych ilości białka. W przypadku buraków wynikają one z wysokiej produkcji biomasy.
Trzecią grupę roślin o relatywnie niewielkim zapotrzebowaniu na siarkę stanowią różne gatunki traw łąkowych i pastwiskowych, zboża oraz ziemniaki. Rośliny te pobierają od 12 do 25 kg siarki z hektara i wyraźnie reagują na nawożenie siarką przy wyższym poziomie nawożenia innymi składnikami pokarmowymi, zwłaszcza azotem.
