Odpowiednie przygotowanie stanowiska pod kukurydzę w znacznym stopniu wpływa na prawidłowy wzrost rośliny. Przed przystąpieniem do nawożenia ważne jest wykonanie analizy gleby, zarówno pod kątem jej odczynu, jak też zasobności w przyswajalne formy składników pokarmowych, głównie fosforu, potasu i magnezu.
Kukurydza to roślina o niezbyt wygórowanych wymaganiach glebowych, dlatego może być uprawiana na różnych stanowiskach z wyjątkiem gleb podmokłych, zimnych, bardzo ciężkich i gleb ilastych, a także gleb suchych i piaszczystych.
Do uprawy kukurydzy zalecane są zwłaszcza czarnoziemy, czarne ziemie i gleby lessowe. Roślina ta dobrze plonuje na glebach próchnicznych, głębokich, które charakteryzują się dużą pojemnością wodną, czyli na glebach ciepłych i przewiewnymi oraz zasobnych w przyswajalne formy składników pokarmowych (fosforu, potasu i magnezu). Kukurydza może być również uprawiana na glebach lżejszych, bardziej piaszczystych, co związane jest z jej oszczędną gospodarką wodną, a także głębokim systemem korzeniowym.
Przy przygotowywaniu stanowiska pod kukurydzę należy uwzględnić nawożenie organiczne. W uprawie kukurydzy na ziarno w okresie jesiennym zalecane jest stosowanie obornika lub gnojowicy. Z kolei w uprawie kukurydzy na kiszonkę wskazane jest stosowanie obornika w okresie jesiennym, względnie gnojowicy jesienią, a na glebach lżejszych na nawozy te dobrze jest aplikować na przedwiośniu.
Przygotowując stanowisko pod kukurydzę należy pamiętać, że roślina ta powinna być uprawiana na glebach o uregulowanej kwasowości, najlepiej na stanowisku o pH w zakresie od 6 do 7, przy czym, im gleba jest cięższa tym pH gleby powinno być wyższe. Uregulowanie odczynu gleby do optymalnego dla uprawy kukurydzy umożliwi odpowiedni wzrost i rozwój rośliny stwarzając dobre warunki do pobierania składników pokarmowych, zwłaszcza fosforu.
Należy pamiętać, że przy uprawie kukurydzy na glebach kwaśnych nawet zastosowanie wysokiego nawożenia mineralnego nie zabezpieczy w odpowiedni sposób potrzeb pokarmowych roślin, które nie są w stanie efektywnie pobierać składników pokarmowych z gleb kwaśnych. Poza tym w glebach kwaśnych będzie w dużym stopniu osłabiony rozwój mikroorganizmów glebowych, które biorą udział w mineralizacji nawozów naturalnych i organicznych, udostępniając tym samym składniki pokarmowe dla roślin.
Nawozy do odkwaszania gleb najkorzystniej jest aplikować pod przedplon. W przypadku nie wykonania tego zabiegu dobrze jest zastosować nawozy wapniowe bezpośrednio po zbiorze przedplonu.
Gorsze rezultaty daje aplikacja nawozów wapniowych na wiosnę przed siewem kukurydzy. Dlatego też ich stosowanie należy rozważać jedynie w przypadku, gdy niezbędny jest zabieg wapnowania, a nie został on wykonany we wcześniejszym okresie. Wiosenny zabieg wapnowania stanowiska pod kukurydzę jest mniej efektywny i może prowadzić do zwiększonych strat składników pokarmowych – azotu w formie ulatniającego się amoniaku i fosforu w efekcie jego przechodzenia w formy niedostępne dla roślin. Z kolei ulatniający się amoniak może wpływać niekorzystnie na młode siewki kukurydzy.
Zbyt późne stosowanie nawozów wapniowych może również prowadzić do pogorszenia warunków wilgotnościowych w glebie, ponieważ w momencie rozpuszczania nawozy do odkwaszania gleb chłoną wodę zawartą w glebie, co w sytuacji występowania suchej pogody może prowadzić do przesuszenia stanowiska pod kukurydzę. Ważny jest również fakt, że nawozy wapniowe należy głęboko wymieszać z glebą, natomiast przed siewem kukurydzy zalecane jest doprawienie gleby jedynie na głębokość siewu nasion, aby nie doprowadzić do zakłócenia podsiąkania wody glebowej.
