Najczęściej stosowanym sposobem zagospodarowania pulpy pofermentacyjnej jest odzysk metodą R10, czyli wykorzystanie pofermentu jako substytutu nawozu. Aby zrealizować odzysk pofermentu metodą R10, należy spełnić szereg wymogów zawartych w Rozporządzeniu Ministra Środowiska w sprawie odzysku R10.
Biogazownia może wykorzystywać poferment na polach, do których ma tytuł prawny. Udostępnienie pofermentu innym rolnikom jest możliwe po uzyskaniu pozwolenia na wprowadzenie do obrotu środka wspomagającego uprawę roślin. Pozwolenie takie wydaje w drodze decyzji minister właściwy do spraw rolnictwa. Wszystkie warunki jakie musi spełnić producent (biogazownia) środka wspomagającego uprawę wymieniono w Art. 4 ustawy o nawozach i nawożeniu oraz w rozporządzeniu wykonawczym do ustawy – rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 18 czerwca 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów o nawozach i nawożeniu (Dz.U. Nr 119 Poz. 765).
Producent pofermentu jest zobowiązany do przeprowadzenia badań nawozów organicznych/środków wspomagających uprawę roślin pod kątem ich przydatności do nawożenia gleb i roślin. Poferment, aby mógł być uznany za środek poprawiający jakość gleby, musi być przebadany pod kątem fizykochemicznym, chemicznym oraz mikrobiologicznym. Wymagane są również:
opinia Instytutu Medycyny Wsi w Lublinie o wpływie na zdrowie ludzi;
- opinia Instytutu Uprawy Nawożenia i Gleboznawstwa w Puławach o własnościach jakościowych produktu;
- opinia Państwowego Instytutu Weterynaryjnego w Puławach dotycząca spełnienia przez środek poprawiający jakość gleby wytworzony z ubocznych surowców zwierzęcych, wymagań weterynaryjnych określonych w rozporządzeniu 1774/2002;
- opinia Instytutu Ogrodnictwa w Skierniewicach, jeśli produkt będzie stosowany pod uprawy warzyw i/lub uprawy sadownicze, roślin ozdobnych i trawników;
- opinia Instytutu Technologiczno-Przyrodniczego, jeśli produkt będzie stosowany na użytkach zielonych;
- opinia Instytutu Badawczego Leśnictwa w Warszawie, jeśli nawóz będzie przewidziany do stosowania w lasach;
- deklaracja producenta;
- instrukcja stosowania produktu zatwierdzona przez powyższe instytuty;
- informacja producenta o składzie i sposobie produkcji środka poprawiającego jakość gleby.
Odpowiednie opinie mogą wydawać tylko jednostki do tego uprawnione, posiadające certyfikację.
Po przejściu całej procedury certyfikacji substancja pofermentacyjna może być stosowana jako środek poprawiający jakość gleby na własnym areale biogazowni, jak też może być udostępniana na zewnątrz.
Komentarz eksperta
Wg dr inż. Aliny Kowalczyk-Juśko z Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie substancja pofermentacyjna w świetle obowiązującego prawa niekoniecznie musi być uznawana za odpad. W Ustawie o odpadach z 14 grudnia 2012 r. art. 2 pkt 6c określa co następuje: „Przepisów ustawy nie stosuje się do (…) innych, niebędących niebezpiecznymi, naturalnych substancji pochodzących z produkcji rolniczej lub leśnej wykorzystywanej w rolnictwie, leśnictwie lub do produkcji energii z takiej biomasy za pomocą procesów lub metod, które nie są szkodliwe dla środowiska ani nie stanowią zagrożenia dla życia i zdrowia ludzi.” Ponadto w opinii dr Aliny Kowalczyk-Juśko definicja odpadu: „każda substancja lub przedmiot, których posiadacz pozbywa się, zamierza się pozbyć lub do których pozbycia się jest obowiązany” pozwala traktować masę pofermentacyjną jako odpad, bądź jako produkt uboczny, podlegający obrotowi handlowemu.
Niestety na chwilę obecną trudno powiedzieć, czy substancja pofermentacyjna faktycznie może być uznana za produkt uboczny. Aby to sprawdzić, należy postąpić zgodnie ze ścieżką postępowania przedstawioną w Art. 11 ustawy o odpadach. Tj. „wytwórca przedmiotu lub substancji, o których mowa w art. 10, jest obowiązany do przedłożenia marszałkowi województwa (…) zgłoszenia uznania przedmiotu lub substancji za produkt uboczny”. Zgłoszenie powinno zawierać miejsce i sposób wytwarzania produktu, jak też dokładny opis całego procesu produkcyjnego oraz procesu, w którym produkt będzie wykorzystany. Uznanie za produkt uboczny zgłoszonej substancji następuje, jeśli marszałek województwa w ciągu 3 miesięcy od zgłoszenia nie wyrazi sprzeciwu w drodze decyzji.
(red., źródło: Bio Alians)
