Już niewielki zachwaszczenie przytulią powoduje 10 proc. spadek plonu rzepaku. Gatunek ten potrafi całkowicie zdominować plantację. Z nasion przytuli produkować można napój podobny do kawy.
Przytulia czepna (Galium aparine), ang.: Catchweed, goosegrass, cleavers, stickywilly. Rodzina: Rubiaceae (marzanowate). Roślina roczna, ozima i jara. Wschodzi na wiosnę od marca do maja i jesienią od września do listopada. Kwitnie od maja do października. Pędy rozesłane o długości 30-200 cm. Rozmnażanie z nasion (rozłupek). Produktywność jednej rośliny to 100-300 (500) rozłupek. Nasiona zachowują żywotność 5 do 10 lat.
Występowanie i szkodliwość
Przytulia czepna to bardzo uciążliwy chwast, pospolity w całej Polsce. Występuje głównie na glebach wilgotnych, gliniastych, próchnicznych i zasobnych w azot o odczynie lekko kwaśnym do obojętnego. Zachwaszcza przeważnie uprawy rolnicze (zboża, rzepak, okopowe, rzadziej kukurydzę) czasami ogrodnicze.
Występowanie przytulii w łanie sprzyja wyleganiu zbóż i rzepaku oraz utrudnia sprzęt kombajnem. Nasiona zanieczyszczają materiał siewny. Jest to gatunek bardzo konkurencyjny.
Zboża i rzepak reagują obniżeniem plonu do 10 proc. w przypadku zachwaszczenia w stopniu małym (5-10 roślin/m2) i do 30-50 proc. przy zachwaszczeniu dużym (50 roślin/m2). Natomiast przy bardzo dużym nasileniu (powyżej 100 roślin/m2), gatunek ten może całkowicie zagłuszyć roślinę uprawną. Ekonomiczny próg szkodliwości dla zbóż wynosi od 0,5 do 1-2 roślin/m2 a dla rzepaku to 1-2(5) roślin/m2.
Czy wiesz, że
Przytulia czepna jest gatunkiem wskaźnikowym gleb próchnicznych, strukturalnych, zasobnych w azot. Jej sztywne i haczykowate włoski powodują, że „czepia” się ona innych roślin, tworząc uciążliwe do wyplenienia gęste :zarośla”. Stąd zapewne pochodzi jej polska nazwa – „przytulia”, gdyż „przytula” się do wszystkiego, co znajduje się w jej otoczeniu.
Pasterze i hodowcy zwierząt w starożytnej Grecji, używali kolczastych pędów przytulii do robienia sit, przez które przecedzali mleko. Można się tu dopatrzyć źródłosłowu łacińskiej nazwy rośliny, która pochodzi od dwóch greckich słów: Galium od gala, czyli „mleko”, oraz aparine od apare, oznaczające „chwytać, łapać”. Roślina ta była również uprawiana, ponieważ uzyskiwano z niej pokarm dla gęsi. Stąd prawdopodobnie wzięła się zwyczajowa angielska nazwa tego chwastu – goosegrass, czyli „gęsia trawa”.
Galium aparine pochodzi z tej samej rodziny marzanowatych (Rubiaceae), co kawowiec (kawa). Dlatego z owoców przytulii, zbieranych jesienią, pozyskuje się nasiona, z których produkować można substytut kawy. Nasiona są suszone, prażone i mielone, po czym mogą stanowić doskonałe zastępstwo prawdziwej kawy, o znacznie mniejszej zawartości kofeiny jednak o bardzo podobnym smaku i zapachu co prawdziwa kawa.
Bardzo cenna zielarsko roślina. Zamiast ją zwalczać -sprzedać zielarzom.