Ostrożeń polny to gatunek bardzo konkurencyjny. Jego system korzeniowy może sięgać nawet do 6 m w głąb gleby.
Ostrożeń polny (Cirsium arvense, ang.: creeping thistle, potocznie: bajdak, bodak, oset, ostrzeń, psi oset). Rodzina: Asteraceae (astrowate, złożone). Roślina wieloletnia, czasami może być dwuletnia. Wschodzi wiosną i jesienią. Kwitnie od lipca do października. Łodygi o wysokości 40-150 (180) cm. Rozmnażanie n nasion (wiosna) i z odrostów korzeniowych (prze cały okres wegetacji). Produktywność jednej rośliny to 3-40 tys. nasion, które zachowują żywotność 5-20 lat.
Występowanie i szkodliwość
Ostrożeń polny to bardzo uciążliwy chwast, który występuje we wszystkich roślinach uprawnych a także na użytkach zielonych i ścierniskach. Rośnie na wszystkich typach gleb. Najlepiej czuje się na glebach przewiewnych, zasobnych w składniki pokarmowe.
Jego szkodliwość polega na bardzo intensywnym pobieraniu z gleby składników pokarmowych (głównie azotu, potasu i wapnia). Jest to gatunek bardzo konkurencyjny. Ekonomiczny próg szkodliwości w większości upraw rolniczych wynosi od 0,5 do 1-2 roślin na 1 m2. Przy dużym nasileniu może zagłuszyć roślinę uprawną, ponadto utrudnia mechaniczny zbiór.
Czy wiesz, że
Ostrożeń polny jest gatunkiem dwupiennym (czyli na roślinach/osobnikach są osobno kwiaty męskie i żeńskie). Posiada bardzo silnie rozwinięty system korzeniowy, tworzący kilka pięter na różnej głębokości, który może sięgać nawet do 6 m w głąb gleby. Toleruje zasolone gleby (do 2 proc.).
Młode ostrożenie są w całości jadalne, ale powinny być pozbawione kłopotliwych kolców (poprzez ich zeskrobanie). Jest gatunkiem miododajnym, a miód uzyskany z ostrożenia posiada wyraźny aromat i prawie białą barwę. Wydajność miodowa z 1 ha może wynosić nawet 80 kg.
Dawniej pędy i koszyczki kwiatowe ostrożenia były wykorzystywane do barwienia tkanin (np. jedwabiu) na kolor fioletowy lub sino-fioletowy. Ponadto suszone kwiaty mogą być używane zamiast podpuszczki do ścinania mleka (tzw. ser wegetariański).