Bezpośrednio na początku wegetacji, kukurydzę może opanować kilkanaście gatunków grzybów patogenicznych odpowiedzialnych za pojaw kilku chorób, przy czym tylko kilka z nich ujawnia się w pierwszych tygodniach rozwoju kukurydzy, a inne w ukryciu rozwijają się w tkankach i uwidaczniają niemal w pełni okresu wegetacji. Zagrożenie stanowią też szkodniki.
Wiosna to ważny okres w rozwoju kukurydzy, bo już na tym etapie buduje się przyszły plon, w tym kondycja zdrowotna roślin.
Choroby kukurydzy
W zdecydowanej większości przypadków pierwotnym źródłem porażenia jest zainfekowana gleba, resztki pożniwne kukurydzy bądź innych roślin zbożowych (źródło grzybów z rodzaju Fusarium), a niekiedy również porażony materiał siewny.
Jedną z najwcześniej pojawiających się chorób kukurydzy jest zgorzel siewek wywoływana przez grzyby z rodzaju Fusarium oraz Pythium. Rozwojowi patogenów sprzyja najpierw chłodna i deszczowa wiosna, ograniczająca kiełkowanie i wschody roślin, a następnie wzrost temperatury. Choroba ta odpowiada za spadek obsady roślin na skutek braku wschodów lub wypadania siewek.
Drugą chorobą pojawiającą się od wiosny jest głownia guzowata kukurydzy wywoływana przez grzyb Ustilago maydis. W warunkach Polski patogen może rozwijać do trzech generacji w ciągu roku. Pierwsza ujawnia się zwykle od fazy 4–7 liści. Zazwyczaj liczny pojaw pierwszej generacji jest źródłem zarodników dla rozwoju kolejnych pokoleń. Choroba pojawia się na blaszkach liściowych, a potem na łodygach, kolbach i wiechach.
Na niektórych plantacjach może w okresie wiosennym dojść do porażenia młodych roślin kukurydzy przez grzyb Sphacelotheca reiliana, który jest odpowiedzialny za rozwój głowni pylącej kukurydzy. Patogen lokuje się w stożku wzrostu młodych korzeni, a następnie rozrasta się międzykomórkowo wewnątrz rośliny i prowadzi do porażenia systemicznego. Pomimo, że do porażenia dochodzi wiosną, to rozwój grzyba odbywa się w roślinie bezobjawowo przez kilka tygodni aż do momentu wytworzenia zarodni w miejscu zakończenia wiązek przewodzących, a więc na wiechach i kolbach, co ma miejsce od lipca.
Szkodniki kukurydzy
Obok wymienionych chorób, w okresie wiosennym plantacjom kukurydzy zagrażają również szkodniki. Spośród wielu gatunków pojawiających się bezpośrednio na początku wegetacji, największą uwagę zwraca się na szkodniki glebowe, do których należą: drutowce, pędraki, zimujące rolnice, a także na monokulturach kukurydzy – larwy stonki kukurydzianej wylęgłe z zimujących jaj. Ich główna szkodliwość związana jest z możliwością wyjadania kiełkujących ziarniaków bądź podgryzaniem systemu korzeniowego roślin.
Obok szkodników glebowych, wiosną dodatkowo na zasiewy kukurydzy mogą nalatywać/przechodzić gatunki migrujące z innych roślin, m.in. ploniarka zbożówka, śmietka kiełkówka, mszyce, wciornastki, ptaki, dziki i inne. Stadia szkodliwe tych szkodników mogą wyjadać kiełkujące ziarniaki (głównie ptaki, śmietka kiełkówka i dziki), co skutkuje spadkiem obsady roślin. Ponadto część gatunków uszkadza nadziemne części roślin, prowadząc do ich osłabienia, a niekiedy nawet całkowitego zniszczenia.
