Fuzarioza kolb kukurydzy jest jedną z najgroźniejszych i najbardziej powszechnych chorób kukurydzy. Powodują ją grzyby z rodzaju Fusarium, które bardzo często wnikają do tkanek roślinnych przez wrota tworzone przez szkodniki tj. np. omacnicę prosowiankę.
Objawy fuzariozy kolb
Charakterystyczną cechą fuzariozy kolb jest watowata grzybnia, która w zależności od gatunku grzyba może mieć barwę od białej, przez kremową do różowej (łososiowej). Patogen rozrastając się poraża kolby od wierzchołka, przerasta ziarna oraz miąższ osadki kolby prowadząc do rozpoczęcia procesów gnilnych.
Zarodniki grzyba Fusarium przenoszone są za pomocą wiatru, kropel deszczu czy na szkodnikach kukurydzy. W sprzyjających warunkach (gdy jest ciepło i wilgotno) szybko się rozwijają zarażając kolejne rośliny.
Grzyby powodujące fuzariozy bardzo często wnikają do tkanek roślinnych przez wrota tworzone przez szkodniki tj. np. omacnicę prosowiankę. Pojawieniu się fuzariozy sprzyja uprawa kukurydzy w monokulturze, bądź często na tym samym stanowisku.
Źródło mykotoksyn
Kolby zarażone grzybem z rodzaju Fusarium oprócz zniszczonych ziarniaków, zanieczyszczone są mykotoksynami, które są trujące dla zwierząt, zwłaszcza dla trzody i drobiu. Takie ziarno nie nadaje się jako komponent paszy. Dlatego też podczas skupu przeprowadzane są badania na obecność mykotoksyn.
Normy graniczne mikotoksyn
Normy zawartości mykotoksyn w ziarnie kukurydzy określane są przez organy unijne i wynoszą odpowiednio
1700 µg/kg dla DON (deoksyniwalenol);
350 µg/kg dla ZEA (ozearalenonraz);
2000 µg/kg dla FUM (fumonizyna).
W celu zapobiegania lub ograniczenia występowania fuzariozy przestrzegać powinniśmy zasady prawidłowej agrotechniki, do których zaliczamy:
- właściwie magazynowanie ziarna;
- przeprowadzenie zbioru ziarna od razu po osiągnięciu dojrzałości;
- stosowanie odpornych na chorobę odmian;
- wysiewanie zaprawionego materiału siewnego;
- prowadzenie płodozmianu;
- przeprowadzanie głębokiej orki jesiennej;
- ograniczanie występowania szkodników (zwłaszcza omacnicy prosowianki) tworzących wrota wnikania patogena do rośliny
