Uprawa kukurydzy w monokulturze prowadzi do spadku plonu i wzrostu zachwaszczenia plantacji. Jednak wielu farmerów prowadzących produkcję zwierzęcą podporządkowuje uprawę potrzebom paszowym i decyduje się na takie rozwiązanie. Sprawdzamy, jakie zabiegi agrotechniczne należy wykonać, aby zapewnić roślinom odpowiednie warunki.
Kukurydza to jedna z najpopularniejszym upraw na świecie. Uprawiana jest w zmianowaniu (czyli po różnych przedplonach) albo na stanowisku po sobie (w monokulturze). Na to drugie rozwiązanie decydują się najczęściej ci rolnicy, którzy są zmuszeni do tego przez wymagania, jakie stawia przed nimi prowadzona produkcja. Najczęściej na uprawę w monokulturze stawiają farmerzy zajmujący się produkcją zwierzęcą. Duże potrzeby paszowe zmuszają ich do odejścia od tradycyjnego zmianowania.
Obornik, gnojowica i orka
Kukurydza to roślina , która nie reaguje gwałtowną obniżką plonu, jeśli jest uprawiana na tym samym stanowisku przez okres kilku lat. Pod warunkiem, że zapewniona jej zostanie odpowiednia dawka składników pokarmowych, a stanowisko pod siew zostanie właściwie przygotowane. Przy uprawie kukurydzy w monokulturze ważne jest zapewnienie plantacji odpowiedniego nawożenia. Farmerzy sięgają po obornik, rozlewają również na polach gnojowicę. Glebie należy zapewnić odpowiednie dawki fosforu oraz potasu, ważne jest również wykonanie orki.
Spadek plonu nieunikniony?
Eksperci ostrzegają, że uprawa kukurydzy w monokulturze może skutkować spadkiem plonu i wzrostem ilości chwastów na plantacji. Pojawiające się wówczas chwasty są odporne na herbicydy. Jednak obniżka plonu nie jest nieunikniona. Można ją ograniczyć stosując odpowiednie zabiegi agrotechniczne. Jednym z zalecanych do tego zabiegów jest przyorywanie słomy kukurydzianej.
Przyorywanie słomy
Zabieg przyorywania słomy kukurydzianej to jeden ze sposobów na uniknięcie spadku plonu na plantacji. Aby go odpowiednio wykonać należy rozpocząć od dokładnego rozdrobnienia słomy. Ten efekt można osiągnąć przy pomocy kombajnu wyposażonego w odpowiednie rozdrabniacze. Można również wykorzystać do tego rozdrabniacze do gałęzi, albo brony talerzowe, następnie przyorać.
Ze słomą składniki pokarmowe
Ważne jest, aby nie doprowadzić do nadmiernego rozwoju mikroorganizmów glebowych. W tym celu należy zastosować 8 kg N/ tonę słomy. Na tym jednak nie koniec. Ze słomą zaleca się wprowadzić do gleby dużą dawkę składników pokarmowych. Szacuje się, że tona słomy kukurydzianej zawiera: 11,9 kg N; 4,7 kg P2O5; 22,5 kg K2O; 5,6 kg CaO; 4,7 kg MgO i 2 kg S.
Resztki pożniwne i co dalej?
Przy uprawie kukurydzy na tym samym stanowisku przez okres kilku lat, bez uprawy mechanicznej należy w odpowiedni sposób zająć się resztkami pożniwnymi. Słomę, która pozostaje po zbiorze kolb na polu trzeba rozdrobnić i pozostawić na powierzchni, żeby mogła spełnić rolę mulczu. W ten sposób zapobiegnie ona parowaniu i nie dopuści do rozwoju chwastów na plantacji. Kolejnym plusem takiego zabiegu będzie pozytywne oddziaływanie na glebę. Rolnicy chronią ją w ten sposób przed negatywnym oddziaływaniem czynników atmosferycznych.
Odchwaszczanie to podstawa
Uprawa kukurydzy w monokulturze przyczynia się zazwyczaj do zwiększonego zagrożenia wzrostem ilości niektórych chwastów na plantacji. Ich skuteczne zwalczanie to dla wielu rolników jeden z największych problemów. Dlatego prawidłowe odchwaszczanie to podstawa przy uprawie kukurydzy w monokulturze.
Uprawa o zwiększonym ryzyku
Płodozmian (czyli zastosowanie przerwy w uprawie) w przypadku kukurydzy ogranicza rozwój wielu szkodliwych organizmów na plantacji. Tym samym uprawa kukurydzy w monokulturze zwiększa ryzyko pojawienia się na polu patogenów odpowiedzialnych za choroby i grzyby (dotyczy to szczególnie takich zagrożeń jak: fuzarioza kolb, zgnilizna korzeni, czy fuzarioza łodyg). Monokultura zwiększa także ryzyko pojawienia się na plantacji niezwykle groźnych szkodników (takich jak: drutowce, pędraki, omacnicy prosowianki, a także stonki kukurydzianej).
