Wzrastająca z roku na rok świadomość konsumenta sprawia, że coraz częściej poszukiwana jest wołowina wyprodukowana w gospodarstwach ekologicznych, w ramach rolnictwa zrównoważonego. Taki chów jest przyjazny zarówno środowisku naturalnemu jak i zwierzętom.
Chcąc rozpocząć produkować wołowinę w warunkach ekologicznych należy właściwie wybrać rasę bydła. Takie bydło powinno odznaczać się znaczną wytrzymałością na warunki klimatyczne, być odporna na choroby i odznaczać się troskliwością krów mamek. Wymaganiom takim mogą sprostać takie rasy mięsne jak: Hereford, Limousine, Angusy, Charolaise czy szkocki Higland. Dobrym rozwiązaniem w warunkach polskich może być polskie bydło czerwone oraz Simental mięsny. Zwierzęta tych ras doskonale adaptują się do gorszych warunków utrzymania i żywienia.
Żywienie bydła w gospodarstwie ekologicznym opiera się głównie na zielonce z trwałych użytków zielonych, głównie pastwisk. Z tych względów produkcję wołowiny warto promować w regionach kraju dysponujących dużymi areałami trwałych użytków zielonych (łąki, pastwiska). Zakładając, że żywienie pastwiskowe jest najtańsze, bydło mięsne całodobowo powinno przebywać na pastwiskach od wczesnej wiosny do późnej jesieni. Jedynie przez 3-4 miesiące zimowe powinno być żywione kiszonką lub sianokiszonką. Ta ostatnio winna być sporządzona z runi pastwiskowej na wiosnę, kiedy na pastwisku jest jej nadmiar. Część więc niespasionych kwater warto kosić, a z zielonki sporządzać sianokiszonkę lub kiszonkę. To one w okresie zimowym będą stanowić paszę objętościową dla opasanego bydła. Pasze stosowane w gospodarstwach ekologicznych muszą być dobrej jakości. Ziarno zbóż i nasiona roślin bobowatych (motylkowych) powinny być podstawowymi paszami treściwymi, produkowanymi w gospodarstwie ekologicznym. Powinny być skarmiane w postaci gniecionej lub ześrutowane. Skarmianie roślin GMO jest zabronione. W produkcji kiszonek dopuszcza się substancje wspierające zakiszanie oraz poprawiające wartość pokarmową (zakwaszacze, inokulanty bakteryjne, enzymy, drożdże, dodatki mineralne).
Istotnym jest rozród zwierząt. Najczęściej ma miejsce krycie naturalne. Na jednego buhaja w stadzie powinno przypadać od 50 do 60 krów. Warto wprowadzać go do stada w takim okresie, by wycielenia krów mamek przypadały na marzec-kwiecień. Potem, krowy wraz z potomstwem można utrzymywać na pastwiskach. W pierwszym roku wypasu, na krowę wraz z cielęciem przewiduje się o,5-1 ha pastwiska. W drugim z kolei, na krowę wraz z rocznym opasem przeznacza się 0,8-1,6 ha, w zależności od wydajności pastwiska. W okresie wypasu od kwietnia do lipca, w przypadku jego ekstensywnej formy można ograniczyć lub wręcz eliminować stosowanie pasz treściwych. Mając jednak na uwadze produkcję wołowiny najwyższej jakości, w systemie opasu należy stosować taki poziom żywienia, który umożliwi osiąganie dziennych przyrostów masy ciała rzędu 700-800 g przez jałówki, i ok. 900-1000 g u buhajków. Opas należy kontynuować do osiągnięcia końcowej masy ciała 500 kg u jałowic i minimum 600 kg u buhajków. Takie końcowe masy ciała gwarantują uzyskanie żywca o wysokiej jakości i właściwym stopniu dojrzałości rzeźnej, co przekłada się na cechy sensoryczne mięsa.
W warunkach klimatycznych naszego kraju, bydło opasane na pastwiskach nie wymaga budynków chroniących je przed zimnem. Przez okres zimy zwierzęta mogą być utrzymywane w tanich, prostych i funkcjonalnie urządzonych budynkach. Najlepiej w systemie wolnostanowiskowym, na głębokiej ściółce. Do tego celu warto wykorzystywać stodoły, wiaty, magazyny, wyeksploatowane obory, lub inne wyeksploatowane zabudowania.
Trzeba pamiętać, by zwierzęta dysponowały odpowiednią powierzchnią, która wynosi co najmniej dla jałówek 10 m2 oraz 15 m2 dla krów mamek. Budynki do zimowania bydła mięsnego warto wyposażyć w duże okólniki, z których zwierzęta będą mogły swobodnie korzystać. Latem wystarczy zapewnić miejsca zacienione oraz chroniące przed wiatrem. Pastwiska powinny być odpowiednio przygotowane. Szczególnie ogrodzone i podzielone na kwatery. Utrzymując zwierzęta na pastwisku należy również zapewnić im stały dostęp do wody. W przypadku braku wody na pastwisku (wodopój), należy ją dostarczać beczkowozami wyposażonymi w poidła automatyczne. Zimą niezbędne są poidła niezamarzające. Korzystne jest również umieszczanie na pastwisku lizawek, karmideł z mieszanką mineralną oraz czochradeł.
W stadach ekologicznych zabronione jest stosowanie leczenia konwencjonalnego. Opieka zdrowotna powinna być oparta przede wszystkim na działaniach profilaktycznych. Zabronione jest też profilaktyczne stosowanie antybiotykoterapii.
