Prawidłowe wykonanie zabiegu odkwaszania gleby zależy w znacznym stopniu od prawidłowego wyboru nawozu do odkwaszania, zarówno pod kątem jego formy chemicznej, jak i szybkości działania.
Ze względu na formę chemiczną wyróżnia się nawozy wapniowe, wapniowo-magnezowe oraz nawozy wapniowo-krzemianowo-magnezowe, które w swoim składzie zawierają formy tlenkowe, węglanowe lub krzemianowe wapnia i/lub magnezu.
Z kolei z rolniczego punktu widzenia wyróżnia się nawozy szybko działające oraz nawozy wolno działające.
Nawozy szybko działające, które tym samym szybko odkwaszają glebę, to nawozy zawierające formy tlenkowe i wodorotlenkowe. Natomiast do nawozów wolno działających zalicza się formy węglanowe i krzemianowe. W reakcji z wodą glebową tlenki wapnia i magnezu bardzo szybko przechodzą w aktywne wodorotlenki, a w reakcji z kwasem węglowym przechodzą z kolei w rozpuszczalne kwaśne węglany. Natomiast węglany i krzemiany wapnia i magnezu praktycznie nie rozpuszczają się w wodzie, stąd też bardzo wolno przechodzą w aktywne formy pod wpływem kwasu węglowego lub innych kwasów organicznych, bądź też mineralnych obecnych w glebie.
Nawozy wapniowe i wapniowo-magnezowe szybko działające, ze względu na szybkie odkwaszanie, należy stosować na gleby ciężkie, charakteryzujące się dużymi właściwościami buforowymi. Nie zaleca się aplikacji tej grupy nawozów na gleby lekkie, które mają słabe właściwości buforowe, gdyż może to doprowadzić do zbyt gwałtownej zmiany odczynu, która skutkowałaby negatywnym wpływem na wzrost i rozwój roślin.
W przypadku nawozów wolno działających, a więc form węglanowych i krzemianowych zalecana jest ich aplikacja na glebach lekkich. Przy niskich wartościach pH gleby, ale optymalnej zawartości przyswajalnych form magnezu zalecane jest stosowanie nawozów wapniowych. Z kolei w przypadku gleb o niskich wartościach pH i jednocześnie ubogich w przyswajalne formy magnezu w celu optymalizacji odczynu gleby zaleca się aplikację nawozów wapniowo-magnezowych.
Częstotliwość stosowania zabiegu odkwaszania gleb zależy w dużym stopniu od wrażliwości roślin uprawnych na kwaśny odczyn. Większość roślin uprawnych, w tym zboża, rzepak, kukurydza oraz buraki cukrowe, wykazuje niską tolerancją na kwaśny odczyn gleby. Nieco mniejszą wrażliwością na zakwaszenie gleby charakteryzują się: ziemniaki, żyto i groch. W przypadku tych roślin optymalny przedział pH mieści się w granicach od 5,0 do 6,5. Do roślin silnie reagujących na wapnowanie należą: kukurydza, burak cukrowy, groch siewny, lucerna i koniczyna. Z kolei w obrębie grupy roślin słabiej reagujących na zabieg wapnowania należy pszenica, jęczmień, rzepak, bobik, łubin biały i łubin wąskolistny. W przypadku żyta, owsa, ziemniaka, lnu, łubinu żółtego i seradeli w efekcie wapnowania odnotowuje się najmniejsze zwyżki plonów.
