Najstarszą i najprostszą formę stosowaną w nawozach dolistnych są wysokoskoncentrowane sole nieorganiczne. Czym różnią się od chelatów i kiedy stosujemy nawozy chelatowe, a kiedy sole?
Sole czyli siarczany
Wysokoskoncentrowane sole nieorganiczne, w tym między innymi siarczany miedzi i siarczany cynku, są najstarszą i jednocześnie najprostszą formę stosowaną w nawozach dolistnych. Charakteryzują się one dobrą rozpuszczalnością w wodzie, jednak w porównaniu do form chelatowych są one znacznie wolniej i słabiej pobierane przez rośliny.
Dlatego też przy stosowaniu mikroskładników w formie soli nieorganicznych zalecane jest aplikowanie wyższych dawek, w porównaniu do tych, które stosuje się w formie chelatów. Ważną zaletą aplikacji dolistnej soli nieorganicznych mikroskładników w porównaniu do form chelatowych jest możliwość ich aplikacji przy niższych temperaturach powietrza, szczególnie panujących w okresie wczesnowiosennym i jesiennym.
Nawozy chelatowe
Występowanie w nawozach dolistnych mikroelementów w formie chelatów przeciwdziała tworzeniu się nierozpuszczalnych połączeń, w tym z innymi zawartymi w nich związkami.
Poza tym formy chelatowe mikroskładników odznaczają się bardzo dobrą rozpuszczalnością w wodzie oraz bardzo łatwą dostępnością i przyswajalnością dla roślin, co wynika głównie z łatwego przedostawania się połączeń chelatowych przez błony komórkowe roślin. Zaletą form chelatowych jest długi czas dostępności dla roślin, które mogą pobierać mikroskładniki zarówno w formie uwolnionego jonu, lub też całej cząsteczki chelatu.
Ważną zaletą chelatów jest bardzo szybkie działanie interwencyjne, w efekcie czego możliwa jest skuteczna likwidacja objawów niedoboru mikroskładników. Kolejną zaletą jest ochrona mikroskładników przed uwstecznieniem składnika pokarmowego, czyli utrzymywanie go w formie dostępnej dla roślin, ponieważ cząsteczki chelatów nie ulegają uwstecznieniu w tkankach przewodzących liścia.
Jednak efektywne pobieranie form chelatowych mikroelementów przez rośliny uwarunkowane jest w dużym stopniu temperaturą powietrza, która powinna mieścić się w przedziale od 15 do 25°C. Dlatego też nie zaleca się stosowania form chelatowych mikroskładników przy niższych temperaturach panujących wczesną wiosną lub późną jesienią.
Chelaty aminokwasowe
W ostatnim czasie ogromną popularność zyskały nawozy chelatowe na bazie aminokwasów (aminochelaty). Najczęściej stosowanym aminokwasem będącym naturalnym czynnikiem chelatującym jest glicyna. Nawozy chelatowe na bazie aminokwasów uważane są za bardziej naturalne i bezpieczniejsze w porównaniu z dostępnymi na rynku czynnikami chelatującymi, między innymi takimi jak EDTA.
Stosowanie chelatów aminokwasowych zamiast prostych nawozów dolistnych na bazie soli nieorganicznych skutkuje o wiele wyższą efektywnością pobierania mikroelementów przez rośliny oraz mniejszym negatywnym wpływem na środowisko przyrodnicze. Aminokwasy stosowane jako nośniki wpływają na zdecydowanie lepszą przyswajalność mikroelementów, a także stanowią materiał budulcowy białek i są od razu wykorzystane przez rośliny.
