Jesienią monitoruj i zwalczaj szkodniki na plantacji rzepaku. Przypominamy, jakie są progi szkodliwości i objawy żerowania jesiennych szkodników rzepaku.
Zdecydowanie najgroźniejsza w tym okresie jest śmietka kapuściana, często też pchełki ziemne i rzepakowe. Ponadto w niektórych latach bądź rejonach kraju, także gnatarz rzepakowiec, tantniś krzyżowiaczek, mszyce, mączliki, rolnice i ślimaki.
Charakterystyka jesiennych szkodników rzepaku ozimego
|
Szkodnik |
Próg ekonomicznej szkodliwości |
Objawy żerowania |
| Śmietka kapuściana | 1 owad w żółtym naczyniu w okresie 3 dni | Larwy żerują na korzeniach i szyjce korzeniowej. Typowe objawy – ciemne przebarwienia, nadgniłe miejsca, zamieranie korzeni bocznych, wydrążone chodniki, w których bytują larwy. |
| Chowacz galasówek | 2-3 chrząszcze w żółtym naczyniu w okresie 3 dni | Larwy żer choć na większych polach, z każdej strony ują na korzeniu głównym i szyjce korzeniowej w okrągłych 7-10 mm naroślach (galasach). Rośliny słabiej się rozwijają i są podatne na wymarzanie. |
| Gnatarz rzepakowiec | 1 larwa w przeliczeniu na roślinę | Szkody wyrządzają larwy zjadające liście, przy dużym nasileniu powodują całkowite gołożery. |
| Pchełki ziemne | 1 chrząszcz na 1 m bieżący rzędu roślin | Szkody powodują chrząszcze, wyjadające tkankę miękiszową liścieni i liści, widoczne w postaci wżerów i otworów. Przy dużym nasileniu niszczą rośliny. |
| Pchełka rzepakowa | 3 chrząszcze na 1 m bieżący rzędu roślin | Szkody powodują głównie larwy, żerujące w nerwach i ogonkach liściowych, zaś później w łodygach, stożku wzrostu i szyjce korzeniowej. |
| Rolnice | 6-8 gąsienic na 1m2 | Szkody czynią gąsienice zjadając kiełkujące nasiona i młode siewki, starsze rośliny podgryzają przy szyjce korzeniowej. W miejscu żerowania powstają puste place. |
| Tantniś krzyżo-wiaczek | 1 gąsienica w przeliczeniu na roślinę rzepaku | Szkody czynią gąsienice zeskrobując z dolnej części liścia skórkę i miękisz, co uwidacznia się w postaci licznych drobnych nadżerek lub pustych „okienek”. Przy masowym wystąpieniu mogą być bardzo groźne. |
Wśród wielu gatunków szkodników żerujących na roślinach rzepaku ozimego, znaczna ich część jest groźna w okresie jesiennej wegetacji tej rośliny, poczynając od fazy liścieni. Żerowanie wielu z nich powoduje bezpośrednie straty w plonach, poza tym uszkodzone rośliny są słabsze, gorzej zimują oraz są bardziej podatne na porażenie przez patogeny chorób.
Umieść żółte naczynia na plantacji
Szkodniki na plantacjach rzepaku występują zwykle w większym nasileniu i czynią największe szkody we wrześniu i październiku, ale też w późniejszym okresie, zwłaszcza podczas długiej i w miarę ciepłej jesieni.
Poza tym szkodniki w okresie jesiennym występują w różnym nasileniu w poszczególnych latach, niekiedy też rejonach kraju, a nawet polach w obrębie gospodarstwa. Z tego względu trzeba na bieżąco monitorować ich nasilenie, ustalając progi ekonomicznej szkodliwości.
W przypadku niektórych z nich (chowacz galasówek, śmietka kapuściana) pomocne mogą być rozmieszczone na plantacji żółte naczynia. Informują one o pierwszych nalotach i aktywności szkodników (chrząszczy).
Jest to istotne, bowiem śmietkę kapuścianą, pchełkę rzepakową i chowacza galasówka należy zwalczać wcześniej – przed złożeniem jaj przez samice, mając na uwadze fakt, iż chemiczne zwalczanie ich larw, żerujących na korzeniach lub wewnątrz rośliny jest szczególnie trudne.
Żółte naczynia należy rozmieszczać około 20 m od brzegów pola i przewidywanych nalotów szkodnika (ubiegłoroczne plantacje, zadrzewienia). Na większych areałach powinny być ustawione z każdej strony pola, na wysokości wierzchołków roślin.
