Komisja Europejska żąda od 14 państw członkowskich zwrotu nienależnie wypłaconych kwot z funduszu unijnej polityki rolnej. 214 mln euro, odzyskane w ramach procedury rozliczania rachunków z powodu nieprzestrzegania przepisów UE lub zastosowania nieodpowiednich procedur kontroli wydatków na rolnictwo, wróci do unijnego budżetu.
Na podstawie ostatniej decyzji odzyskane zostaną środki finansowe od następujących państw członkowskich: Austrii, Cypru, Danii, Finlandii, Grecji, Hiszpanii, Holandii, Malty, Niemiec, Polski, Portugalii, Szwecji, Wielkiej Brytanii i Włoch. Najistotniejsze korekty indywidualne dotyczą:
-kwoty w wysokości 76,6 milionów euro do zwrotu przez Szwecję ze względu na braki w systemie identyfikacji działek rolnych – systemie informacji geograficznej (LPIS-GIS) oraz niedociągnięcia w kontrolach administracyjnych i przy naliczaniu sankcji w odniesieniu do płatności obszarowych, w tym środków w zakresie rozwoju obszarów wiejskich związanych z danym obszarem;
-kwoty w wysokości 70,9 milionów euro do zwrotu przez Włochy w związku z opóźnionymi kontrolami w sektorze mleka;
-kwoty w wysokości 22,3 milionów euro do zwrotu przez Danię ze względu na braki w systemie LPIS-GIS, niedociągnięcia w kontrolach na miejscu i nieprawidłowe naliczanie sankcji,
W odniesieniu do Polski żądana kwota zwrotu do unijnej kasy wynosi 0,201 mln euro – a przyczyną jest brak oceny oddziaływania na środowisko w projektach dotyczących zalesiania dla obszarów poniżej 20 ha w sektorze Rozwój obszarów wiejskich.
Państwa członkowskie odpowiadają za zarządzanie większością płatności w ramach wspólnej polityki rolnej, działając głównie za pośrednictwem swoich agencji płatniczych. Na nich ciąży również obowiązek przeprowadzania kontroli, takich jak na przykład weryfikacja wniosków rolników o płatności bezpośrednie. Komisja przeprowadza ponad 100 audytów rocznie, sprawdzając, czy państwa członkowskie w sposób odpowiedni prowadzą kontrole i usuwają nieprawidłowości. Jednocześnie Komisja może zażądać zwrotu zaległych płatności, jeśli audyt wykaże, że działania państwa członkowskiego nie gwarantują należytego wydatkowania unijnych środków.
