Rarytas na talerzu – perliczka

Perliczka (perlica domowa, pantarka), niegdyś popularna na polskich stołach, dziś jest prawie nieobecna. Obecnie w kraju perliczki można spotkać głównie w małych stadkach w chowie przyzagrodowym. Gatunkiem tym zajmują się najczęściej hodowcy amatorzy. Sporadycznie utrzymywana jest na fermach. A szkoda, gdyż perliczka jest szlachetnym gatunkiem drobiu, cenionym ze względu na szczególne walory smakowe i odżywcze.

Wśród perlic nie wyróżnia się ras lecz kilka odmian różniących się barwą upierzenia. Najczęściej hodowane są białe oraz tzw. standardowe o upierzeniu ciemno-szarym z jasnymi plamami, rzadszą odmianą są perliczki o barwie brązowej, czarnej lub żółtej. Nasze polskie warunki najlepiej znosi perliczka szara (stalowo-niebieska pokryta białymi plamkami).
Perliczki są ptakami stosunkowo płochliwymi, wykazują instynkt stadny. W stadach panuje hierarchia, ptaki będące niżej w hierarchii mają za zadanie ostrzegać przed zbliżającym się niebezpieczeństwem. Ostrzegają się głośnym, wibrującym krzykiem. Ta krzykliwość bywa uznawana za ich wadę. Istnieje pogląd, że swoim krzykiem są w stanie przepędzić szczury. W razie niebezpieczeństwa perliczki potrafią szybko wzbić się w górę, jednak pokonuje zazwyczaj stosunkowo krótkie odległości. Cechuje się bardzo dobrym wzrokiem i słuchem. Cechy te pozwalają im odpowiednio w porę dostrzec i usłyszeć ewentualne czyhające niebezpieczeństwo. Hodując perliczki w systemie wolno wybiegowym, trzeba pamiętać, że bardzo chętnie oddalają się one od kurnika. Aby zachęcić je do powrotu zawsze należy karmić je przy kurniku. Przyzwyczajają się one do nocowania w kurniku i będą tam wracać na noc i znosić jajka. Bardzo chętnie żywią się stonką, zbieraną na plantacjach ziemniaka. Wtedy w okresie letnim dokarmia się je tylko niewielką ilością zboża (pszenica, jęczmień). Hodowane w systemie przydomowym, młode perliczki bardzo chętnie oddalają się na duże odległości w poszukiwaniu pokarmu. Bardzo lubią grzebać za dżdżownicami, które są ich przysmakiem. Ostatnio coraz częściej muszą żyć w zamknięciu ze względu na lisy, które ostatnio niczego się nie boją.
Perliczki hodowane są głównie dla wyjątkowo smacznego, delikatnego i aromatycznego w smaku mięso. Ich mięso jest dwa razy chudsze niż mięso kurczaków brojlerów. Mięso nóżek ma tylko 2,7% tłuszczu, zaś mięso z piersi – 1,1%. W praktyce oznacza to, iż perliczka to ptak domowy, który dostarcza zdecydowanie najmniejszą ilość tłuszczu. Udział procentowy poszczególnych składników w mięsie perliczki jest następujący: woda – 70,1%, popiół – 1,1, tłuszcze – 3,4, białko – 23,8, inne – 1,6. Jadalna część tuszki zawiera 151-160 kalorii w przeliczeniu na 100 g mięsa. Mięso tuszki perliczki zawiera więcej białka niż mięso kurczaków brojlerów. Zawiera też sporo nienasyconych kwasów tłuszczowych, oraz małą ilość cholesterolu. Jest lżej strawne niż inne gatunki mięsa. Godne uwagi są takie witaminy jak: B1 , B2 i E oraz bogactwo minerałów – magnez, potas czy żelazo. Mięso perlicze jest ciemne, soczyste i smaczne. Odznacza się niezwykłą delikatnością. W smaku przypomina dziczyznę (bażanta), jest chudsze i mniej kaloryczne niż mięso kurze. W odróżnieniu od dziczyzny, łagodne mięso perliczki nie wymaga skomplikowanych przygotowań. Dania z perliczki znakomicie smakują nawet bez długiego marynowania, a obróbka termiczna nie zajmuje wiele czasu.
Na szczególną uwagę zasługują jaja perlicze. Produkt ten jest uważany za artykuł delikatesowy o wybitnych walorach smakowych. Nieśność perliczki w chowie bateryjnym wynosi 140-150 sztuk jaj rocznie, co może już decydować o opłacalności ich chowu. W warunkach chowu intensywnego, nieśność jaj waha się od 100 do 170 jaj rocznie. Z kolei w chowie przyzagrodowym nieśność wynosi około 60 jajek od wiosny do jesieni. Gdy jajka nie są wybierane ptaki znoszą 12-15 sztuk i siadają na nie.
Jajo perlicze jest mniejsze (ważą od 42 do 46 gramów), o barwie kremowo-brązowej i bardziej okrągłe od kurzego. Skorupa jego jest 3-4 razy twardsza niż w jaju kurzym. W chłodnym miejscu udaje się przetrzymywać jaja perlicze przez 10-11 miesięcy w stanie zdatnym do spożycia. Jaja perlicze zawierają więcej witamin, głównie witaminy A oraz mają intensywniejszą barwę dzięki dużej zawartości karotenoidów. 100 gram żółtka perliczego zawiera 8 tys. j.m. witaminy A oraz 1456 mikrogramów karotenu, dlatego jest ono niezastąpione w diecie dzieci, chorych i rekonwalescentów. Jaja perlicze zawierają proporcjonalnie więcej żółtka niż jaja kurze, a jakość białka w nim zawartego przewyższa jakość białka jaj kurzych.
Perlice ze względu na wygląd i ciekawe zachowanie wspaniale nadają się do gospodarstw agroturystycznych dostarczając wielu atrakcji gościom, jak też dając możliwość skosztowania produktów pochodzenia perliczego. Poniżej kilka sprawdzonych i godnych polecenia przepisów na potrawy z perliczek.

“