Skórowanie szynszyli

Ostateczną weryfikacją pracy hodowcy jest cena, jaką uzyskuje on za futerka. Skóry z szynszyli można w Polsce sprzedać zarówno jako surowe, jak i wygarbowane. Surowe są nieco tańsze, bo istnieje ryzyko uszkodzenia podczas garbowania. Rozliczenie za skóry odbywa się w dolarach USA. Warto o tym pamiętać, bo przy ostatnich gwałtownych zmianach wartości złotówki można wiele zyskać, ale też wiele stracić.

Zwierzęta młode osiągają dojrzałość okrywy włosowej w wieku 8 – 10 miesięcy, niezależnie od pory roku. W tym czasie należy dokonać uboju. Bardzo ważna jest ocena prawidłowej dojrzałości okrywy. Rozdmuchując włos na różnych częściach ciała zwierzęcia, sprawdza się kolor skóry. Niebieskawe zabarwienie skóry świadczy o niepełnej dojrzałości. Należy poczekać z ubojem parę dni i ponownie sprawdzić to zwierzę. Czerwone, cieliste zabarwienie mówi o tym, że optymalna dojrzałość skóry już minęła. Zabarwienie białawo – cieliste to faza, w której powinno się ubijać szynszyle. Futerka ze zwierząt ubitych w dojrzałości niepełnej lub minionej mają mniejszą jakość, co naturalnie odbija się na ich cenie.

Zwierzęta starsze przechodzą linienie dwa razy do roku, wiosną i jesienią. Uchwycenie prawidłowej dojrzałości okrywy włosowej w praktyce jest bardzo trudne, a czasami wręcz niemożliwe. Zdarza się, że na różnych częściach ciała okrywa ma dojrzałość minioną a na niektórych niepełną. Hodowca dokonuje uboju na własną odpowiedzialność i ryzyko. Skóry z takich zwierząt z reguły są mało wartościowe i uzyskuje się za nie niskie ceny. Ważna jest również wielkość ubijanych zwierząt. Najwyższe ceny osiągają skóry najdłuższe. Jeśli zwierzę jest wyjątkowo małe, lepiej poczekać jeszcze jakiś czas.

Ubój

Zwierzęta należy ubijać humanitarnie nie powodując ich cierpień. Masowo stosowanym i jedynym dopuszczonym prawem sposobem jest ubój prądem elektrycznym. Potrzebne jest do tego niewielkie urządzenie przetwarzające napięcie 220 V stosowane w gniazdkach na 120 V. Dwa kable tzw. plus i minus zakończone są metalowymi zaciskami. Zwierzę należy chwycić za ogon. Do niego podłączyć jeden z zacisków a drugi do ucha. Po włączeniu prądu zwierzę traci świadomość w ułamku sekundy. Po paru sekundach jest już martwe.

Skórowanie

Skórowanie to jedna z najważniejszych czynności na fermie. Każdy początkujący hodowca musi sobie zdawać sprawę z tego, że nieprawidłowo zdjęta lub źle uformowana skóra jest – nawet z najpiękniejszego zwierzęcia – bezwartościowa.

Aby przystąpić do skórowania, trzeba zaopatrzyć się w podstawowe narzędzia: deska o wymiarach 55 x 50 cm zaopatrzona w cztery uchwyty umocowane na sprężynach, skalpel, dwie pary nożyczek, tępy nóż, prosty drut z rowkiem w środku (najłatwiej wykorzystać do tego celu drut ze starej parasolki) oraz drobne trociny lub pył kąpielowy.

Po uboju najlepiej tuszkę zostawić do całkowitego ostygnięcia. Nawet na parę godzin, bo wtedy łatwiej zdejmuje się skórę. Zwierzę układa się na grzbiecie na desce i upina uchwytami wszystkie łapki. Ostrymi nożyczkami należy naciąć skórę wokół odbytu i narządów płciowych. Nożyczkami lub skalpelem odciąć wargę na dolnym podbródku. W nacięcie przy odbycie wkłada się pręt z rowkiem i delikatnie przesuwa się go wzdłuż brzucha, wyprowadzając go otworem w wardze. Wykorzystując rowek w pręcie dokonuje się skalpelem równego cięcia na całej długości ciała. Prętem delikatnie odchyla się skórę i tuszkę posypuje piaskiem lub drobnymi trocinami, by uchronić futerko przed zabrudzeniem. Następnie wprowadza się drut około 1 – 2 cm powyżej odbytu i wsuwa pod skórę tylnej nogi aż do stawu skokowego. Skórę rozcina się skalpelem prowadząc go w rowku druta. Identycznie postępuje się z drugą, tylną nogą.

Następnym krokiem jest rozchylenie palcami skóry na brzuchu. Należy to robić z wyczuciem”, aby skóry nie rozerwać, a jednocześnie starać się, aby nie naciągać skóry na boki lecz utrzymać kierunek góra – dół. Teraz można już łapki wyzwolić z uchwytów. Nożycami lub cążkami obcina się przednie łapki na wysokości nadgarstków, a tylne w stawie skokowym. Pracując dalej nożycami obcina się uszy na wysokości sierści i ogon przy jego podstawie.

Wyłuskanie tuszki

Można już przystąpić do wyłuskania tuszki, pamiętając, że górna warga i oczy są z nią zrośnięte. By wyzwolić nozdrza, można delikatnie naciąć wokół nich skórę lub operując kciukami obu rąk podważyć ją i podciąć. Nozdrza i wąsy powinny zostać przy skórze. Skórę odchylić aż do oczu i podciąć wokół nich. Dalsze skórowanie polega na przyciskaniu jedną dłonią skóry do deski i stopniowym wyłuskiwaniu z niej tuszki. Należy dociskać zawsze całą dłonią a nie np. palcami. W tych miejscach skóra może się odparzyć i stracić włos. Przednie łapki wyłuskuje się metodą “pończochową” Stopniowo dochodząc do ogona jedną ręką dociskamy skórę a drugą wyciągamy z niej tuszkę. Podczas pracy cały czas należy tuszkę podsypywać trocinami lub piaskiem, aby nie zanieczyścić skóry krwią lub tłuszczem.

Mizdrowanie

Jest to oczyszczenie skóry z pozostałych resztek i błon. Skórę układa się włosiem do deski. Jedną dłonią przyciska się a drugą, operując tępym nożem, usuwa pozostałe błony. Miejsce styku skóra – nóż musi być posypane trocinami lub piaskiem. Operując nawet tępym nożem na czystej skórze można doprowadzić do jej przecięcia. Ruchy noża należy wykonywać wzdłuż skóry, nigdy na boki. Skóra z szynszyla bardzo łatwo ulega nieodwracalnej deformacji, a to oczywiście obniża jej wartość.

Formowanie

Prawidłowo wymizdrowaną skórę należy delikatnie wytrzepać. Potem ułożyć włosiem do dołu na deseczce do formowania. Najlepsze są z miękkiej płyty o wymiarach 60 x 20 cm. To pozwala na łatwe wbijanie szpilek. Część głowową – wargi – przypina się do płytki paroma szpilkami. Ważne, aby szpilki wbijać jak najbliżej krawędzi. Następnie skórę należy “z czuciem” naciągnąć w stronę ogona i przypiąć szpilkami jej tylną część. Nigdy nie wolno skóry naciągać na boki. Włosy zwrócone są do wewnątrz, tak więc warto prętem przeciągnąć pod skórą, aby je wygładzić. Tak uformowaną skórę posypuje się piaskiem lub drobnymi trocinami i pozostawia w chłodnym i suchym miejscu na trzy dni. Potem odpina się ją, trzepie i warto jeszcze raz przykryć ją trocinami ale już bez przypinania. Po 6 dniach trociny wchłoną resztki tłuszczu i taka skóra lepiej się przechowuje i garbuje. Skórę po takiej obróbce należy powiesić na powietrzu na parę dni aby doschła. Potem można już ją sprzedać lub oddać do garbarni. Powieszone skóry można w suchym miejscu przechowywać do 2 miesięcy. Do dłuższego przechowywania można też użyć zwykłej lodówki. Suche skóry należy wówczas spakować szczelnie do worków foliowych. Skóry surowe przeznaczone do sprzedaży układa się włosiem do włosia a mizdrę przekłada gazetą. W takiej formie można je wysyłać pocztą nawet jako list polecony, bo bardzo niewiele ważą.

“