Kukurydza w trakcie wegetacji narażona jest na wpływ różnorodnych czynników stresowych praktycznie od samego początku, od wysiewu nasion w glebę. Oddziałują one negatywnie na rośliny zarówno bezpośrednio (zewnętrznie), jak i na zachodzące w nich procesy fizjologiczne, a tym samym w mniejszym lub większym stopniu ograniczają plon i jego jakość. Do najczęściej występujących czynników stresowych w uprawie kukurydzy można zaliczyć: niskie temperatury – występujące zwłaszcza w początkowym okresie wzrostu, okresowe niedobory lub nadmiar wody, mniejszą odporność roślin spowodowaną niezbilansowanym odżywianiem lub brakiem mikroelementów.
Do innych czynników stresogennych w okresie wegetacji można zaliczyć np. uszkodzenia nawozowe bądź herbicydowe, żerowanie ptactwa i szkodliwych owadów. Uszkodzenia herbicydowe i mechaniczne mogą w bardzo poważnym stopniu osłabić kondycję roślin, a w konsekwencji przełożyć się na niższe plonowanie.
Przy obfitych i długotrwałych opadach deszczu, lub dłuższych okresach chłodu, mogą wystąpić pierwsze objawy niedoboru składników pokarmowych, najczęściej fosforu (rzadziej azotu). Niedobory fosforu objawiają się zazwyczaj w postaci antocyjanowych przebarwień liści – wskazując na niedostępność fosforu dla ciągle jeszcze słabo wykształconego systemu korzeniowego. W czasie intensywnych opadów deszczu, może dochodzić również do podtopienia i zalania wielu pól – zwłaszcza niżej położonych, a to z kolei może prowadzić do wymakania roślin i wystąpienia warunków beztlenowych w glebie. Rośliny zaczynają wówczas dotkliwie odczuwać brak tlenu, a niska temperatura hamuje ich wzrost i rozwój, ograniczając intensywność procesów życiowych do minimum. Zależnie od temperatury, czas w którym całkowicie zalane rośliny mogą przetrwać wynosi ok. 3-4 dni. Przy umiarkowanej temperaturze wyczerpanie się tlenu w glebie następuje po około 48 godzinach, a roślina może pozostawać żywa jeszcze przez następne 24 godziny. Rośliny tylko podtopione powinny więc sobie poradzić i przeżyć, ale będą osłabione. Prawie całą energię zużyją na przetrwanie trudnych warunków – ograniczanie skutków stresu oraz podtrzymanie procesów życiowych. W takiej sytuacji konieczne może się okazać wykorzystanie fizjostymulanta funkcji życiowych roślin – PRP EBV. A z taką sytuacją mamy obecnie do czynienia.
Najbardziej krytycznym okresem w całym rozwoju roślin kukurydzy jest faza kwitnienia. Decyduje ona w znacznym stopniu o ilości i wielkości wykształconych przez roślinę kolb, ich wypełnieniu ziarnem – o liczbie i wielkości ziarniaków, a więc o jakości i wielkości plonu. O potencjale plonowania decydują warunki wegetacji w czasie około 2-3 tygodni przed pojawieniem się wiech. Każdy czynnik stresowy występujący na plantacji w tym okresie może skutkować wykształceniem się bardzo małych kolb lub ich całkowitym brakiem, niepełnym zaziarnieniem, ewentualnie wykształceniem drobnego ziarna o niskiej masie. Najczęstszym czynnikiem powodującym takie objawy jest susza, ale podobne skutki mogą wywołać także niedobory składników pokarmowych, zbyt gęsta obsada roślin, a nawet uszkodzenia mechaniczne (np. spowodowane gradobiciem). Rośliny kukurydzy w reakcji obronnej przestają dostarczać składniki pokarmowe do części ziarniaków na szczycie kolby, broniąc się w ten sposób przed stresem. Im silniejsze jest natężenie czynnika stresowego i im dłuższe jest jego działanie, tym większa liczba ziarniaków przestaje się rozwijać i zasycha.
Takiej sytuacji należy zapobiegać już teraz, wcześniej przygotowując rośliny na różnorodne
stresy, dodatkowo stymulując ich rozwój i wzrost w okresie chłodów i podtopień, lub krótko po ich ustąpieniu. Może to wpłynąć na uzyskanie plonu ziarna kukurydzy na odpowiednim poziomie i odpowiedniej jakości.
Warto już teraz pomyśleć o zastosowaniu mineralnego fizjostymulanta procesów życiowych
roślin. Z przeprowadzonych badań wynika, że liście roślin poddanych działaniu takiego preparatu posiadają większą ilość chlorofilu – zielonego barwnika odpowiedzialnego za prawidłowy przebieg procesu fotosyntezy, najważniejszego procesu plonotwórczego w roślinie. Rośliny potraktowane fizjostymulantem często odznaczają się lepszym wigorem, są mniej podatne na działanie czynników stresowych i chorobotwórczych. Zdarza się jednak i tak, że widoczne efekty działania fizjostymulanta przejawiają się dopiero w parametrach struktury plonu i jego jakości, a w mniejszym stopniu mogą być obserwowane na polu.
Produktem z tej grupy preparatów jest PRP EBV, obecny już od jakiegoś czasu na polskim rynku. Został on zarejestrowany jako płynny nawóz do nalistnego stosowania w uprawach rolniczych i ogrodniczych, a produkowany jest w oparciu o naturalne komponenty mineralne – zawiera zrównoważoną mieszaninę specjalnie dobranych składników odżywczych. Produkt ten stymuluje procesy życiowe zachodzące w roślinach (m.in. intensywność fotosyntezy), wzmacnia ich system odpornościowy i poprawia kondycję (zwłaszcza w sytuacjach stresowych), wzmaga wzrost i rozwój systemu korzeniowego, ale przede wszystkim – wpływa na jakość i ilość uzyskiwanego plonu. Uprawy, na których był stosowany, charakteryzują się bardziej regularnym cyklem rozwojowym i zachowują w sposób optymalny swój potencjał produkcyjny.
Zgodnie z zaleceniami producenta fizjostymulant PRP EBV można stosować w kukurydzy (na ziarno i na kiszonkę) raz w sezonie w dawce 4 l/ha, w fazie 4-6 liści (BBCH 14 do 16). Jest to optymalny termin stosowania tego produktu.
