11 października 2012 roku zarejestrowano w rejestrze chronionych nazw pochodzenia i chronionych oznaczeń geograficznych nazwę jagnięcina podhalańska” (ChOG). Obecnie już 36 polskich produktów zostało wpisanych do unijnych rejestrów.”
Na górskich halach owce obecne są od wielu stuleci. Trafiły tu wraz z Wołochami, pasterzami z Bałkanów. Do ich spuścizny nawiązują dziś hodowcy owiec z Podhala, Żywiecczyzny, Beskidu Śląskiego, a nawet Jury Krakowsko-Czestochowskiej. Wśród nich są członkowie Tatrzańsko-Beskidzkiej Spółdzielni Produkcyjnej Gazdowie z Leśnicy, współautorzy wniosku o rejestrację jagnięciny podhalańskiej (wspólnie z Regionalnym Związkiem Hodowców Owiec i Kóz w Nowym Targu).
Jagnięcina podhalańska to mięso jagniąt rasy polska owca górska i cakiel podhalański, których wiek nie przekroczył 60 dni. Są to tuszki jagniąt uzyskujące wagę od 4 do 8 kg. Jagnięta żywione są wyłącznie mlekiem matki. Jagnięcina podhalańska cechuje się niskim otłuszczeniem tuszy i wyjątkową soczystością. Ponadto mięso wyróżnia się jasnoróżową barwą i miękką, lecz sprężystą strukturą. Najbardziej charakterystyczną i wyróżniającą cechą jagnięciny podhalańskiej jest jej specyficzny smak i zapach zbliżony do dziczyzny, a szczególnie do zapachu sarniny.
Jagnięcina podhalańska cieszy się doskonałą opinią wśród odbiorców krajowych i zagranicznych. Na przestrzeni wielu wieków chowu owiec na Podhalu, ukształtowała się w oczach konsumentów silna renoma jagnięciny. Dzięki setkom lat kultywowania tradycji wypasu owiec górskich, a tym samym budowaniu silnej marki” krajowi konsumenci utożsamiają jagnięcinę podhalańską z regionem, z którego pochodzi. Renomę jagnięciny podhalańskiej dodatkowo wzmacnia świadomość konsumentów o silnie zakorzenionej tradycji pasterstwa oraz popularność etosu góralskiego.
Konsumenci szczególnie cenią jagnięcinę podhalańską za jej wyjątkowy i specyficzny zapach oraz delikatność mięsa. Jakość oraz walory smakowe i dietetyczne jagnięciny podhalańskiej sprawiły, że stała się ona specjałem kuchni góralskiej.
“
