Truskawka kaszubska/kaszëbsko malëna oraz redykołka, to kolejne polskie produkty tradycyjne, które zostały wpisane w unijny rejestr chronionych oznaczeń geograficznych (ChOG) i chronionych nazw pochodzenia (ChNP). Liczba polskich produktów na liście wzrosła tym samym do 14.
Truskawka kaszubska
Truskawki zostały sprowadzone na teren Kaszub na początku XX wieku, a ze względu na ich specyficzne właściwości obszar uprawy zwiększał się w tym regionie z roku na rok. Wyjątkową jakość i renomę truskawka kaszubska/kaszëbsko malëna zawdzięcza warunkom klimatycznym, które sprzyjają uprawom na tym terenie. Miąższ owocu posiada intensywnie czerwoną barwę. Owoce są jędrne, lekko twardawe, a zarazem soczyste. Truskawka jest aromatyczna i słodka w smaku. O wyjątkowości i popularności truskawki kaszubskiej/ kaszëbsko malëna świadczy wielkość upraw truskawki w tym regionie oraz liczne wzmianki w prasie krajowej, regionalnej i lokalnej, ponieważ wszystko, co dotyczy truskawek, ma duże znaczenie dla mieszkańców Kaszub.
Obfitość tych owoców doprowadziła do podjęcia decyzji o zorganizowaniu na początku lat 70. ubiegłego wieku święta truskawkobrania. Jest to największa impreza plenerowa regionu i corocznie wzrasta liczba jego uczestników liczona w dziesiątkach tysięcy.
Redykołka
Redykołka jest bardzo starym wyrobem pasterzy wołoskich, wypasających owce na polanach górskich. Ser ten trafił na Podhale razem z wołoską kulturą organizacji wypasów, sposobem prowadzenia bacówki i przerabiania mleka. Pierwsze wzmianki o produkcji serów na Podhalu i przyległych terenach spotykamy przy lokacji wsi Ochotnicy w Gorcach. W 1416 r. przywilej lokacyjny otrzymał Dawid Wołoch (David Valachi). Pierwszy dokładny opis wyrobu serów w szałasach, który powstał w 1748 r. i pochodzi z instruktażu państwa ślemieńskiego. O tym, że redykołka to ser charakterystyczny dla Podhala świadczą liczne wzmianki na jego temat znajdujące się w starych dokumentach, książkach i innych przekazach powstałych na tych terenach lub tych terenów dotyczących.
Nazwa redykołka” wywodzi się od okresu “redykania się” (powrotu) owiec z hal do domu, kiedy to rozdawano serki bezpłatnie. Określano tak również każdy prezent z sera ofiarowywany np. dla pozyskania czyichś względów albo jako podziękowanie za otrzymaną przysługę.
Redykołki cechuje specyficzny lekko słony smak będący wynikiem moczenia sera w solance oraz posmak wędzenia uzyskiwany dzięki tradycyjnie stosowanej metodzie produkcji. Redykołki wytwarza się z resztek sera, którego nie wystarczy na przygotowanie oscypka. Kolejną cechą potwierdzającą niezwykłość redykołki jest jej specyficzny kształt – zwierzątka, serduszka lub wrzeciona. Zgodnie z tradycją figurki z sera wyrabiano, sprzedawano i darowywano zawsze parami.
“
