W lecie krowy nie mają wolnego z powodu upałów! Opłacalna produkcja mleka możliwa jest tylko wówczas, kiedy krowy nie zmniejszają swojej wydajności mlecznej, nawet gdy brakuje przewiewu wiatru a w dzień panują wysokie temperatury. Zwierzęta przeżywają stres termiczny, gdy tylko temperatura w oborze wzrośnie ponad 20oC. Krowy stają się powolne, jedzą mniej i zieją by oddać ciepło. Jeżeli temperatura wzrośnie z 20o do 30o krowa przyjmuje przynajmniej o 1,5 kg mniej suchej masy i produkuje dziennie 3-5 kg mniej mleka.
W lecie krowy…
nie mają wolnego z powodu upałów! Opłacalna produkcja mleka możliwa jest tylko wówczas, kiedy krowy nie zmniejszają swojej wydajności mlecznej, nawet gdy brakuje przewiewu wiatru a w dzień panują wysokie temperatury. Zwierzęta przeżywają stres termiczny, gdy tylko temperatura w oborze wzrośnie ponad 20oC. Krowy stają się powolne, jedzą mniej i zieją by oddać ciepło. Jeżeli temperatura wzrośnie z 20o do 30o krowa przyjmuje przynajmniej o 1,5 kg mniej suchej masy i produkuje dziennie 3-5 kg mniej mleka.
Dobrymi rozwiązaniami zapobiegającymi powstawaniu wewnątrz obory wyższej temperatury aniżeli na zewnątrz, są rozwiązania budowlane, takie jak otwory boczne o dużej powierzchni, duża kubatura obory dzięki wysokim ścianom okapowym, dostateczne nachylenie dachu oraz izolowane pokrycie dachu. Jednak w lecie mamy temperaturę dzienną powyżej 20o, wówczas należy krowy dodatkowo aktywnie chłodzić.
Chłodzenie takie odbywa się za pomocą tzw. wentylatorów mieszających, które uwalniają zwierzęta od podgrzanej powłoki powietrznej” lub poprzez celowe nawilżanie powietrza.
Swobodnie wiszące wentylatory mieszające
Stosowane są wentylatory o średnicy od 0,6 do 2 m napędzane silnikiem bezpośrednio lub przez paski klinowe. Umieszczane pionowo nad krowami kierują one strumień powietrza wzdłuż obory. W typowym 6-rzędowym układzie legowisk wentylatory wiszą nad podwójnymi rzędami oraz nad stołem paszowym. Ich odległość uzależniona jest od możliwego zasięgu strumienia powietrza, a tym samym od wydajności wentylatora. Typowe są odstępy od 12 do 18 m. Dzięki lekkiemu nachyleniu 5-10o zyskuje się przepływ powietrza wokół zwierząt. Im mniejszy wentylator, tym większa musi być prędkość powietrza, aby możliwe było jego odczucie jeszcze w odległości powyżej 10 m. Wysokie prędkości powietrza potrzebują jednak więcej energii elektrycznej przypadającej na poruszaną objętość powietrza. W lecie wiatry o prędkościach 6 do 7 m/sek. nie szkodzą krowom, a uzyskuje się dostateczny efekt chłodzenia już przy 1-2,5 m/sek.
Wydajności wentylatorów daje się regulować za pomocą transformatorów lub falowników, jednak często z powodu kosztów nie są one instalowane. Wentylatory są wtedy montowane z funkcją włącz/wyłącz. Są elastyczne pod względem zastosowania w różnych obiektach. Dają się zamontować także w oborach o mniejszej kubaturze, w których – jeżeli nie ma wspomagania wentylacji przez wentylatory – panuje zła jakość powietrza.
Wadą takiego systemu jest stosunkowo wysokie zapotrzebowanie na energię, ponieważ duża liczba silników oznacza – z uwagi na zapotrzebowanie własne – również wysokie zużycie energii. Wysokie prędkości powietrza sprawiają, że powstaje przy tym wyższy poziom hałasu. Montaż jest prosty, jednak w związku z dużą liczbą wentylatorów, w sumie jest to znaczący nakład.
Wentylacja tunelowa
Wentylacja tunelowa znana jest z hodowli drobiu. Nadaje się do długich niskich pomieszczeń: większa liczba wentylatorów umieszczana jest w ścianie po stronie szczytowej i ciągnie powietrze wzdłuż całego pomieszczenia. Powietrze wylatuje przez otwory po przeciwległej stronie budynku. Podczas pracy boki muszą pozostawać zamknięte na przykład za pomocą kurtyny. W przeciwieństwie do innych wariantów, poza ruchem powietrza powodujemy tutaj również ciągłą wymianę powietrza. Mała wysokość stropu jest warunkiem zapobiegającym przepływowi powietrza tylko w górnych partiach budynku. Długość obory nie ma tutaj prawie żadnego znaczenia. Przekrój pomieszczenia wymusza dobór odpowiedniej ilości i wydajności wentylatorów oraz otworu wlotowego dla powietrza.
Przykład:
Wysokość pomieszczenia 3 m x szerokość stajni 13,3 m = 40 m2, wymagana prędkość powietrza 1 m/sek, 40 m x 1 m/sek = 40 m3/sek ? 144.000 m3/h. Odpowiada to 4 wentylatorom o wydajności wynoszącej 36000 m3/h. Do każdego wentylatora będzie potrzebny otwór wlotowy o powierzchni około 5 m2.
Użytkownik wentylacji tunelowej musi zawsze wybierać między: naturalną wentylacją poprzeczną bokami przez otwarte kurtyny, a wentylacją wymuszoną za pomocą wentylatorów. Kurtyna na wpół otwarta i wentylatory na niskich obrotach nie mają tutaj sensu. System wentylacji tunelowej stosowany jest dotychczas tylko w długich, wąskich, starych budynkach z niskim stropem pośrednim.
Cały materiał na www.wrp.pl
“
