Skutecznym sposobem zwiększenia aktywności substancji stosowanych dolistnie jest dodatek adiuwantów. To środki zwiększające przyczepność, zwilżalność i szybkość przenikania substancji czynnej do wnętrza roślin.
Z zastosowanej ilości substancji czynnej najczęściej do miejsca docelowego dociera od 2 do 10% zastosowanej dawki. Dlatego aby uzyskać wymaganą skuteczność zabiegu chemicznej ochrony roślin często wnosi się wyższe dawki, co zwiększa koszty uprawy.
Skuteczność biologiczna zastosowanych herbicydów zależy od stanu fizjologicznego roślin. W przypadku wysokich temperatur powietrza i jego małej wilgotności, rośliny w efekcie uruchomienia mechanizmów chroniących je przed stratami wody, chronią się także przed skutecznym zwilżeniem cieczą użytkową. Natomiast przy dużej wilgotności na liściach opryskiwanej rośliny dochodzi do lepszej retencji cieczy użytkowej.
Skutecznym sposobem zwiększenia aktywności substancji stosowanych dolistnie jest dodatek środków zwiększających przyczepność, zwilżalność i szybkość przenikania substancji aktywnej do wnętrza roślin, jak również stabilność roztworu cieczy użytkowej. W celu wykonania prawidłowo zabiegu ochrony roślin wymagany jest precyzyjny dobór substancji aktywnej i terminu jej aplikacji dostosowanego do fazy rozwojowej roślin i warunków meteorologicznych oraz dobór adiuwantów poprawiających jego efektywność, w efekcie zwiększenia ilości zastosowanego preparatu na powierzchni opryskiwanych roślin.
Adiuwanty mają na celu modyfikację właściwości roztworu cieczy użytkowej i wpływ na zwiększenie ilości substancji czynnej, bądź też składnika nawozowego docierającego do rośliny. Zwiększają efektywność dostarczania substancji aktywnej do jej miejsca działania, co wynika z pokonania barier związanych z wysoką twardością wody wykorzystanej do sporządzenia cieczy roboczej oraz poprawy dostarczenia kropel do miejsca docelowego.
W obrębie adiuwantów występują substancje powierzchniowo czynne, które mają zdolność obniżania napięcia powierzchniowego cieczy, dzięki czemu dochodzi do jej lepszego zatrzymywania na blaszce liściowej oraz jej całościowego pokrycia.
Wśród najczęściej stosowanych adiuwantów są substancje powierzchniowo czynne (surfaktanty), adiuwanty olejowe i adiuwanty mineralne. Preparaty wytworzone na bazie olejów mineralnych, a także olejów roślinnych i ich pochodnych, wykazują zdolność do częściowego rozpuszczania warstwy woskowej obecnej na blaszce liściowej chwastów oraz wyraźnego spowolnienia wysychania cieczy na powierzchni roślin, co wpływa na poprawę efektywności wnikania substancji aktywnej.
