Międzyplony mogą być wykorzystywane jako pasza lub też jako nawóz zielony. Łagodzą ujemne skutki zbyt dużego udziału zbóż w strukturze zasiewów. Międzyplony wytwarzają średnio od 12 do 30 t zielonej masy na powierzchni 1 ha.
Do poplonów (międzyplonów) ścierniskowych należą rośliny uprawiane po zbiorze zbóż i innych roślin, które wcześnie schodzą z pola i są użytkowane do późnej jesieni.
Międzyplony ścierniskowe wysiewane są szczególnie po jęczmieniu ozimym, życie ozimym i jęczmieniu jarym, w przypadku żniw, które są przeprowadzone w terminie. Dobre warunki do uprawy poplonów występują również po rzepaku ozimym, mieszankach roślin jarych zbieranych na zieloną masę, a także po wczesnych ziemniakach i warzywach.
Międzyplony mogą być wykorzystywane jako pasza, lub też jako nawóz zielony. Wytwarzają one średnio od 12 do 30 t zielonej masy na powierzchni 1 ha. Ważne jest, aby przy uprawie roślin w międzyplonie ścierniskowym zwiększyć normę wysiewu o około 25% w stosunku do normy, która jest zalecana w plonie głównym.
Wartość pokarmowa poplonów zależy od czasu między zbiorem roślin i siewem międzyplonów a wystąpieniem przymrozków jesiennych, a także od warunków glebowych, nasłonecznienia i temperatury oraz od sumy i rozkładu opadów atmosferycznych. Ważną rolę odgrywa także dostępność składników pokarmowych, które pobierane są przez te rośliny w krótkim przedziale czasowym, co stwarza konieczność ich występowania w glebie w formach łatwo dostępnych dla roślin.
Poplony ścierniskowe łagodzą ujemne skutki zbyt dużego udziału zbóż w strukturze zasiewów, bowiem zwiększają plony zbóż, które są po nich uprawiane. Poprawiają żyzność gleby, wzbogacając ją w substancję organiczną, stanowiąc alternatywę dla nawozów naturalnych. Odgrywa to dużą rolę w gospodarstwach, które nie posiadają inwentarza. Międzyplony wpływają na stabilizację plonowania roślin następczych w płodozmianie, spełniają rolę fitosanitarną, poprzez zmniejszenie kompensacji chorób i szkodników, na przykład ograniczenie występowania mątwika w efekcie uprawy niektórych odmian rzodkwi oleistej i gorczycy białej. Ograniczają zachwaszczenia pól, co zmniejsza stosowanie herbicydów oraz dzięki okryciu pól zmniejszają negatywny wpływ erozji wodnej i wietrznej.
W Polsce warunki glebowo-klimatyczne zasadniczo sprzyjają uprawie międzyplonów, poza północnymi rejonami naszego kraju i terenami podgórskimi. Średnia długość okresu wegetacyjnego międzyplonów wynosi od 65 do 90 dni. Zadowalające plony tych roślin można uzyskać przy temperaturze powietrza wyższej niż 12°C oraz sumie opadów w okresie od lipca do września wynoszącej w przedziale od 140 do 160 mm. Do uprawy międzyplonów najkorzystniejsze są gleby średnie w wysokiej kulturze, natomiast niewskazane są gleby bardzo lekkie i suche, bardzo ciężkie i podmokłe oraz gleby zachwaszczone.
