Wzrost i rozwój kukurydzy uzależniony jest w dużym stopniu od temperatury. Wysokie temperatury w okresie kwitnienia kukurydzy są zagrożeniem dla plonów.
Kukurydza należy do roślin ciepłolubnych, co jest widoczne poczynając od jej kiełkowania i wschodów. Największy przyrost masy kukurydzy obserwuje się w temperaturze powyżej 18 – 20°C. Temperatura ta uznawana jest za optymalną dla wzrostu i rozwoju tej rośliny.
Zbyt wysoka temperatura – powyżej 23°C – występująca w okresie kwitnienia kukurydzy, przy jednoczesnej małej wilgotności powietrza, jest niepożądana dla rozwoju roślin i może w znaczącym stopniu wpływać na obniżenie plonów ziarna. W takich warunkach bowiem pyłek kukurydzy szybko traci swoją żywotność, co sprawia że nie wszystkie kwiatki zostają zapylone, a kolby charakteryzują się gorszym zaziarnieniem.
Po przekwitnięciu i zawiązaniu kolb, aż do okresu dojrzewania kukurydza wykazuje już niższe wymagania termiczne. W tym czasie obniżenie temperatury poniżej 10°C nie wpływa negatywnie na uzyskane plony ziarna.
W przypadku plonowania kukurydzy ważna jest również temperatura panująca w okresie wczesnojesiennym. Wcześniej występujące długotrwałe chłody jesienne wpływają na przedłużenie wegetacji roślin oraz opóźniają ich dojrzewanie.
Z kolei wczesne przymrozki jesienne prowadzą do zasychania liści i hamowania procesu fotosyntezy, co wpływa na obniżenie plonu ziarna, co jest szczególnie widoczne w przypadku odmian późnych. Przymrozki mogą również przyczyniać się do pękania ziarna, co jest niepożądane zwłaszcza na plantacjach hodowlanych, bowiem obniża jego wartość siewną. Poza tym kukurydza z obumarłymi w efekcie przemarznięcia tkankami przewodzącymi łodyg jest w większym stopniu narażona na ataki ze strony patogenów grzybowych, co może doprowadzić do jej wylegania.
