Porozumienie zawarte z Radą na temat pięciu aktów legislacyjnych, reformujących wspólną politykę rolną UE, zostało potwierdzone przez Parlament w środę. Wspólna polityka rolna (WPR) po 2013 roku opierać się będzie w większym stopniu na dbałości o środowisko, zapewni sprawiedliwszą dystrybucję funduszy unijnych oraz pomoże rolnikom w radzeniu sobie z wyzwaniami stawianymi przez rynek.
Sprawiedliwsza dystrybucja unijnych funduszy
W celu upewnienia się, że płatności bezpośrednie otrzymają jedynie aktywni rolnicy, posłowie przekonali Radę do przygotowania „czarnej listy” takich organizacji, jak kluby sportowe czy lotniska, które powinny być automatycznie wyłączone z finansowania przez UE, jeśli nie potrafią udowodnić, że rolnictwo przynosi im znaczący dochód.
Parlament nalegał także, na stworzenie obowiązkowego planu dla całej UE, dającego młodym rolnikom dodatkowe 25%, ponad płatności, które otrzymają oni za swoje pierwsze od 25 do 90 hektarów. Drobni rolnicy mogliby również otrzymać więcej pieniędzy, podczas gdy dużym gospodarstwom, otrzymującym więcej niż 150 000 euro, płatności powyżej tego poziomu zostaną zmniejszone o co najmniej, 5%.
Ekologiczna polityka rolna bez podwójnego finansowania
Zgodnie z nową WPR, 30% budżetu krajów członkowskich, przeznaczonego na płatności bezpośrednie, może być wydane pod warunkiem spełnienia wymagań ekologicznych, takich jak płodozmian, stałe utrzymywanie łąk oraz stworzenie obszarów ekologicznych.
„Podwójne finansowanie”, czyli płacenie rolnikom dwa razy za te same proekologiczne działania, będzie zabronione. Rolnicy, którzy nie dostosują się do obowiązkowych ekologicznych zasad zostaną dodatkowo ukarani, poza tym, że stracą swoje ekologiczne subsydia, wprowadzane stopniowo podczas pierwszych czterech lat obowiązywania nowej WPR.
Wzmocnienie rolników w czasach kryzysu
Parlament dołożył także wszelkich starań, aby dostarczyć organizacjom rolniczym dodatkowych narzędzi, pomagających w radzeniu sobie ze zmianami na rynku oraz wzmacniających ich pozycję negocjacyjną. Poszerzona zostanie, na przykład, ilość sektorów, w których organizacje rolnicze będą miały prawo negocjować ceny w imieniu swoich członków, bez naruszania zasady konkurencyjności. Silniejsze organizacje reprezentujące producentów żywności, powinny pomóc rolnikom w poprawieniu ich sytuacji gospodarczej, nie powinny jednak zmieniać się w kartele.
(mat)
