Populacja zwierząt gospodarskich w całej UE spadła w ciągu ostatnich dwóch dekad. W latach 2001-2020 całkowite pogłowie świń, bydła, owiec i kóz w UE spadło o około 8,9 proc.
Pogłowie zmniejszyło się dla każdej grupy zwierząt gospodarskich w rozpatrywanym okresie. Największy ogólny spadek odnotowano w przypadku pogłowia owiec. Zmniejszenie pogłowia świń było stosunkowo niewielkie.
UE ma pokaźną populację zwierząt gospodarskich. W 2020 r. w gospodarstwach UE było 146 mln sztuk świń, 76 mln sztuk bydła i około 75 mln sztuk owiec i kóz.
Większość zwierząt gospodarskich UE jest utrzymywana w zaledwie kilku państwach członkowskich UE. 23,3 proc. unijnej populacji bydła znajduje się we Francji, a podobny udział w unijnej populacji świń (22,4 proc.) i owiec (24,8 proc.) odnotowano w Hiszpanii. Grecja (28,8 proc.) i Hiszpania (21,4 proc.) miały ponad połowę wszystkich kóz w UE.
Niektóre państwa członkowskie UE są stosunkowo wyspecjalizowane w hodowli zwierząt. Na przykład w Irlandii utrzymywano 8,5 proc. pogłowia bydła w UE w 2020 r. (prawie taki sam poziom jak w Hiszpanii), podczas gdy Dania utrzymywała 9,2 proc. pogłowia trzody chlewnej UE (prawie taki sam poziom jak we Francji).
Po Hiszpanii druga i trzecia co do wielkości populacja owiec w UE znajdowała się w Rumunii i Grecji, z odpowiednio 16,8- i 13,3-proc. udziałem.
Wskaźnik obsady zwierząt liczony jest jako pogłowie zwierząt (mierzone w jednostkach żywego inwentarza) na hektar użytków rolnych. Na podstawie tego wskaźnika najwyższe zagęszczenie inwentarza w 2016 r. wśród państw członkowskich UE odnotowano w Holandii (3,8 sztuk inwentarza na hektar użytków rolnych), na Malcie (2,9) i w Belgii (2,8). Z kolei chów zwierząt gospodarskich był stosunkowo ekstensywny nadbałtyckich państwach członkowskich i w Bułgarii, gdzie na hektar użytków rolnych przypadało mniej niż 0,3 jednostek żywego inwentarza na hektar użytków rolnych.
Alternatywny wskaźnik obsady zwierząt można zdefiniować jako liczbę sztuk zwierząt na gospodarstwo hodowlane. Na podstawie tego wskaźnika średnie wielkości gospodarstw hodowlanych najwyższe były w Danii (200 sztuk na gospodarstwo), Holandii (185) i Belgii (148). Na drugim końcu skali (mniej niż 10 sztuk inwentarza na gospodarstwo hodowlane) było na Węgrzech, w Słowenii, na Litwie, w Grecji, Chorwacji, Bułgarii i Rumunii, gdzie dominuje chów zwierząt w niskotowarowych, stosunkowo małych gospodarstwach.
Źródło: The Pig Site