Trybunał Konstytucyjny 28 września rozpoznał wniosek Prokuratora Generalnego dotyczący szkód powodowanych przez objęte ochroną gatunkową zwierzęta dziko występujące i orzekł , że że art. 126 ust. 1 oraz 4 ustawy z 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody jest zgodny z art. 32 ust. 1 i art. 64 ust. 2 konstytucji.
Art. 126 ust. 1 ustawy o ochronie przyrody określa zasady odpowiedzialności Skarbu Państwa za szkody wyrządzone przez niektóre gatunki zwierząt objęte ochroną (żubry, wilki, niedźwiedzie, rysie i bobry). Natomiast art. 126 ust. 4 tej ustawy określa zasady współdziałania właścicieli lub użytkowników mienia narażonych na szkody wyrządzone przez wskazane powyżej gatunki zwierząt chronionych z regionalnym dyrektorem ochrony środowiska lub dyrektorem parku narodowego w celu zabezpieczenia przed szkodami.
W ocenie Prokuratora Generalnego objęcie odszkodowaniami wypłacanymi przez Skarb Państwa tylko szkód wyrządzonych przez określone gatunki zwierząt podlegających ochronie jest sprzeczne z zasadami równości i równej ochrony praw majątkowych.
Trybunał Konstytucyjny stwierdził, że nie istnieje ogólne prawo do odszkodowania od Skarbu Państwa dla określonej kategorii podmiotów. Standard wyznaczony treścią art. 77 ust. 1 konstytucji obejmuje rekompensatę za szkody wyrządzone przez niezgodne z prawem działanie organu władzy publicznej. Taka sytuacja nie występuje w rozpatrywanej sprawie.
Wprowadzenie ochrony gatunkowej zwierząt mieści się w konstytucyjnie określonym obowiązku ochrony środowiska, który odnosi się nie tylko do władz publicznych, ale również dotyczy wszystkich obywateli. Co istotne, określone prawa i wolności mogą być ograniczane, zgodnie z zasadą proporcjonalności, m.in. z uwagi na konieczność ochrony środowiska.
Zdaniem Trybunału Konstytucyjnego zakres odpowiedzialności Skarbu Państwa może zostać poszerzony o wypłacanie rekompensat za szkody wyrządzone przez inne gatunki zwierząt podlegające ochronie. Zgodnie z art. 126 ust. 12 u.o.p. Rada Ministrów jest upoważniona do określenia również innych gatunków zwierząt zagrożonych wyginięciem i wyrządzających szkody w gospodarce człowieka, za których szkody będzie odpowiadał Skarb Państwa. Przyjęty model odpowiedzialności zapewnia potrzebną elastyczność regulacji prawnej, ponieważ lista gatunków objętych ochroną jest zmienna i zależna od wielu czynników, w tym od warunków biologicznych i środowiskowych.
