W 1970 r. wylądował na powierzchni Księżyca zdalnie sterowany radziecki pojazd księżycowy Łunochod 1, niewątpliwie absolutny szczyt ówczesnej technologii. W tym samym czasie inni radzieccy inżynierowie zaprezentowali ciągnik T-25, który wygląda jak turkuć podjadek i jest technicznym koszmarem. Co im poszło nie tak?
Nie da się odmówić radzieckiej technologii pewnej inwencji i dobrych pomysłów, choć lwia część z nich miała swój początek na Zachodzie. No cóż, kopiowanie pomysłów nie jest niczym nowym, a szpiegostwo gospodarcze w ZSRR kwitło pod opiekuńczym okiem komunistycznej władzy. Stan ten prowadził do ciekawych sytuacji, jak w przypadku pierwszej radzieckiej luksusowej limuzyny, w której system klimatyzacji rozwiązano, stosując “suchy lód” (dwutlenek węgla w formie stałej), gdy okazało się, że skopiowanie sprężarki klimatyzacji jest technicznie niewykonalne.
Radzieckie rolnictwo potrzebowało dużo dobrych maszyn, jednak radziecki chłoporobotnik obligatoryjnie musiał korzystać wyłącznie z rodzimego sprzętu. Tak nakazała mu partia. Dlatego nawet doskonałe ciągniki produkowane w demoludach, jak Zetor, Ursus czy IMT, były ideologicznie obce i przez to niewłaściwe, a nawet szkodliwe społecznie. Poza tym to właśnie radziecka technika miała być eksportowana do krajów demokracji ludowej i przynosić dochody, a nie na odwrót.
T-25 – ciągnik, którego w Charkowie nie chciano i stał się Władymircem
W połowie lat 60. na fali odwilży wprowadzonej przez towarzysza Nikitę Chruszczowa podjęto intensywne prace nad szybszym rozwojem radzieckiej techniki rolniczej. I tak w 1966 r. w Charkowskiej Fabryce Traktorów specjalizującej się w dużych konstrukcjach ciągników zaczęto wytwarzać lekki ciągnik T-25. Po kilku latach zorientowano się jednak, że jest to jakaś pomyłka i całą produkcję tego modelu przeniesiono do prestiżowej, bo na wschód od Moskwy, fabryki Władimirskij Motoro-Traktornyj Zawod we Włodzimierzu. Montowane ciągniki dostały dumne oznaczenie “Władymirec” wytłaczane na masce.
To właśnie produkowane we Włodzimierzu modele trafiały do Polski w wymianie barterowej z ZSRR w zamian za ziemniaki, cebulę oraz jabłka. Były to czasy, gdy radziecka technika musiała być importowana do nas za wszelką cenę, a biorąc pod uwagę rozliczenia finansowe, była naprawdę na wagę złota.
Jakby tego było mało, to T-25 Władymirec był montowany także w Polsce w kilku placówkach Agromy. Montaż odbywał się z gotowych elementów. Przychodzące w drewnianych skrzyniach kompletne podzespoły ciągnika były składane w całość i dostosowywane do polskich warunków technicznych. Co ciekawe, na życzenie mogły być wyposażone w instalację pneumatyczną pochodzącą z C-330.
W naszym kraju Władymirec kupowany był chętnie, bo jego cena była niska i w odróżnieniu od polskich ciągników z Ursusa był dostępny od ręki. W tym zalewie polskiego rynku radziecką techniką zadbano także o dość dobre zaopatrzenie w części zamienne, ale o nich wspomnę później.
Techniczna gratka, czyli konstrukcja „Władka”
Porównując Władymirca do podobnych mu w mocach, dwucylindrowych i produkowanych w tym samym czasie ciągników C-330 czy Zetor 2511, można się zastanowić, po co w ogóle powstał. Ten ciągnik ma się nijak do każdego ze swoich konkurentów pod każdym możliwym względem. Jest koszmarny. Dlaczego? Już tłumaczę.
Silnik o fabrycznym radzieckim oznaczeniu D-21, jaki zastosowano we Władymircu, to chłodzona powietrzem jednostka o mocy 26-30 KM. Jego oryginalna konstrukcja jest przemyślana, trwała i dosyć oszczędna. Ma znakomite rozwiązania konstrukcyjne jak: wydajne, podwójne smarowanie czy wałek wyrównujący drgania silnika pracujący w przeciwfazie. To zdecydowanie najlepszy z podzespołów Władymirca z jednym małym “ale”. Nie jest konstrukcją radziecką.
Z technicznego punktu widzenia D-21 (jak i cała rodzina tych silników) to dość marnie skopiowane jednostki niemieckiej firmy Deutz (KHD).
Mimo że pierwotna konstrukcja była znakomita, to zastąpienie precyzyjnej niemieckiej technologii i metalurgii radziecką przemysłową myślą techniczną nie wyszło mu w sumie na dobre. Blok silnika skręcał się i wały korbowe pękały. Niezwykle ciężkie koło zamachowe przykręcone do wału na drobnozwojowe śruby M12 (zastąpione później na M14) nagminnie się urywało. Ciśnienie smarowania olejowego było niestabilne, przez co skracało żywot panewek. Grubościenne tuleje wałka wyważającego były marnej jakości. Stop aluminium stosowany w głowicach silnika okazywał się mało plastyczny po przegrzaniu, przez co po ich demontażu nie trzymały szczelności z brzegiem cylindra – oryginalnie uszczelka pod głowicę nie była stosowana. Spod pokryw głowic i gumowych uszczelek popychaczy zawsze ciekło. Można by tak wymieniać jeszcze długo. Zdecydowanie jednak silnik Władymirca nie był o dziwo w nim najgorszy, bo to przekładnia była dziełem szaleńca.
Skrzynia biegów nie była prosta, ale prostacka. Ilość wad konstrukcyjnych przekraczała ilość zatrzasków, sprężynek, wodzików i dźwigni potrzebnych do jej przełączania. Koła zębate przekładni były źle obliczone i nie zazębiały się ze sobą na pełnej szerokości. Powodowało to trudne do zdiagnozowania wypadanie biegów, którym często winna była marna sprężynka lub ukryty z boku przekładni wałek zatrzasków.
Sterowanie przez traktorzystę samą skrzynią przeczyło zdrowemu rozsądkowi i trudno się połapać w ilości dźwigni w kabinie.
Po kilku latach produkcji nawet w fabryce zaczęto zdawać sobie sprawę z koszmaru, jakim była ta skrzynia, i gruntownie ją przebudowano. I tak ze złej przekładni po wieloletnich pracach i ciężkim wysiłku projektantów powstała unowocześniona skrzynia. Zmieniono cztery koła zębate, mechanizm przełączania biegów dostał nowe wodziki, zatrzaski i sprężynki oraz uproszczono sterowanie dźwigniami w kabinie. Czy to okazało się skuteczne? Nie. Było równie źle.
Do końca produkcji tego “dzieła” nie przebudowano nawet połączenia wałka zdawczego łączącego sprzęgło ze skrzynią. Dwa wałki transmitujące całą moc z silnika połączone były ze sobą na drobne kliny sprzęgłem łupkowym skręconym w poprzek jedną śrubą z dość marnym zabezpieczeniem. To rozwiązanie musiało się wcześniej czy później urwać. Zresztą tego typu pomysłów i “racjonalizacji” było jednak dużo więcej.
Czy T-25 ma zalety?
Układ kierowniczy Władymirca mógł być prostszy tylko w przypadku, gdyby do kierowania zastosowano lejce z uprzęży konnej. Był z gruntu zły, a precyzja kierowania nie istniała. System jego przekładni pochodził ze średniowiecznej kuźni i nie miał żadnych dobrych stron. No chyba że swoją wagą dociążał ciągnik.
Podobnie układ hydrauliki, który był, delikatnie mówiąc, nieco astmatyczny, a to przez wykorzystanie pompy NSz-10 używanej w radzieckim rolnictwie do napędu układu wspomagania ciągników MTZ-82 i JUMZ-6. Choć teoretycznie T-25 mógł podnieść potężne 600 kg, to obciążenie go takim ciężarem rodziło zwykle fontannę przecieków oleju hydraulicznego. Tak na marginesie, hydraulika radzieckich ciągników to niezwykle ciekawy temat i wymaga oddzielnej opowieści.
Nieco ukrytym problemem okazały się także tylne koła. Radzieckie egzemplarze miały ogumienie o rozmiarze 10-28 cala i dla tego rozmiaru obliczona została tylna przekładnia. W Polsce oryginalny rozmiar opon nie był produkowany, więc na tylne koła trafiało dostępne ogumienie w rozmiarze 11,2-28 lub (o zgrozo!) 12,4-28. Jednak obie opony miały dużo większy obwód niż radziecka 10-28, co negatywnie odbijało się na trwałości mechanizmu przeniesienia napędu.
Jakkolwiek spojrzeć, T-25 Władymirec to karykatura ciągnika. Był pod każdym względem inny niż konkurencyjne modele i pod każdym względem gorszy. Jeśli na siłę doszukiwać się w nim jakichkolwiek plusów, to tylko takich, że część egzemplarzy posiada dość obszerną kabinę. Żeby jednak nie było za różowo, to przed “liftingiem” kabina ogrzewana była za pomocą wymiennika ciepła, w którym krążył olej hydrauliczny dostarczany tam z zaworu umieszczonego nad pompą NSz-10. Oczywiście takie rozwiązanie generowało tłuste, lepkie i gorące przecieki, a sam zawór był najczęściej demontowany i zastępowany przedłużką.
Choć ciągnik ten był niezwykle popularny w latach 70. i 80., dziś w naszym kraju pozostało ich niewiele. Część się rozsypała, część wyjechała na wschód do krajów pochodzenia, a część użytkowana jest jeszcze z wieczną batalią o części zamienne. Co prawda są one jeszcze dostępne i tanie, ale ich jakość pozostaje często dyskusyjna.
Wiem, że wygląd to zawsze kwestia gustu. Jednak prosty i utylitarny wygląd tego ciągnika nie przemawia do mnie w żaden sposób. Wśród produkowanych w tamtym czasie modeli ciągników przypomina bardziej turkucia podjadka, plagę ogrodów, niż ciągnik. Ale to moje zdanie.
Żenujące to co piszą ludzie c330 dla mnie nawet nie ma wyglądu t25 to maszyna nigdy nie zawodzi od 86r zawsze wierny żadnych wycieków, silnik bez remontu od nowości ponad 5500 Moto godzin i śmiga
Jest taki żart (Nie miałeś biedy a chcesz ją mieć to się ożeń albo kup ruski traktor ) a tak poważnie to od 1978 był u nas c-330 u rodziny czasami pracowałem na T-25 z tym samym ciężarem przyczepy T-25 zawsze się kopał bądź dostawał poślizgu ten co wymyślił tę skrzynie biegów to jakiś (geniusz) zapalić go zimą wyzwanie .Wysokość jedynie dobra do opryskiwacza po obniżeniu wyglądał jak kaczka .Zaczepy i cięgła porażka ile ja widziałem modyfikacji a z czego wynikały z niedostosowania do wszelakich maszyn rolniczych.
Czego się można czepić to tylko luzu na kierownicy poza tym jest niczego sobie.
Pan redaktor nie ma pojęcia co wgl pisze mój ojciec użytkuje go od nowości z początku wykonywał wszystkie prace na gospodarstwie i nigdy się nie poddał ani nie miał takich wycieków jak redaktor pisze za biurka nigdy na nim nie pracując bardzo dobry ciągnik jak na tamte czasy i jest ich jeszcze bardzo dużo , szkoda czytać takie brednie
Samo porównanie turkucia do ciągników jest bez sensu. Użytkuję “Władka” od 1984r. Ma swoje wady i zalety, jak wszystko. Rozumiem też autora. Jakiś chwytliwy tytuł trzeba dać. Pozdrawiam wszystkich użytkowników T-25.
Ten artykuł to stek bzdur , nie ma w nim koszty obiektywizmu – jedyna prawda to skrzynia mogła by być lepsza , ale w tamtych czasach to jedyny ciągnik z rewersem !!
Nie zgadzam się z autorem i jestem użytkownikiem T25 od 30 lat. Sto razy go wolę od c 330. Jedynie to skrzynia mogła mieć jeszcze jeden bieg redukcyjny szybszy.
kiedyś za taki artykuł to by Cię z całą rodziną na syberię wywieźli ,😁😁 ,fajny tekst , rozbawił mnie😁😁
Niech autor poda z jakiego Deutza jest ten silnik skopiowany? Jedyne co jest podobne, to system chłodzenia i to wszystko.
Widzę że autor tekstu zna dobrze konstrukcję T-25, ale wymienione przez niego wady są mocno przerysowane. Faktycznie, jest to gorszy ciągnik od C330 ale nie pod każdym względem i nie w każdej kategorii. Dziadkowi udało się wystaraćo taki ciągnik od koniec lat 70-tych i był pierwszym i jedynym ciągnikiem na kilkunasto hektarowym gospodarstwie. Ba, był jednym z pierwszych ciągników na okolicę. Z racji tego, pracował bardzo dużo i ciężko. A mój ojciec serwisował go w karygodny sposób,a pomimo tego, Władek nie klękał. Dodatkowo miał zamontowanego TURa. Na szczęście była to wersja na dwie wajchy do biegów, więc można powiedzieć że miał prawie rewers. W międzyczasie pojawił się w gospodarstwie drugi, większy ciągnik i rusek stał się ciągnikiem pomocniczym i do załadunków. Nie pamiętam ile miał motogodzin, ale sporo. Po około 40 latach ciężkich katuszy, Władek poszedł na sprzedaż, ponieważ ojciec kupił od rodziny trzydziestkę w dobrym stanie. Porównując te dwa ciągniki mogę stwierdzić że silnik i hydraulika w ruskim były lepsze od Ursusa. C330 nie nadaje się do TURa. Wspólny olej do skrzyni i hydrauliki to jest poroniony pomysł. Niszczy i skrzynię i pompę oleju.
Ja mam 40 lat mój Władek 44 i jest w lepszej kondycji odemnie każdy ma traktor z tamtych czasów miał wady, ale co do hydrauliki nie mam problemów z przeciekami dodatkowo hydraulika niezależna od sprzęgła z własnym olejem to na plus. U mnie lata z turem w trzech sekcjach bezproblemu podnosi 700kg teraz czeka na wspomaganie. Czy komuś we Władku maska albo błotniki pordzewiały NIE a co jest w Ursusach normą.
Pan Adam ma dużą wiedze o ruskach i zawsze ciekawie opowiada i doradza. Z ojcem jezdziliśmy do niego kilkanascie lat ze swoim Władkiem i MTZ i zawsze wiedział co poradzić. Pozdro dla wszystkich co go hejtują. Z Tatą się pośmialiśmy.
Ja rozumiem, że teraz jest moda antyrosyjska, ale autora tego tekstu chyba za bardzo poniosło, albo po prostu odgórnie miał taki narzucony. Gorszych bzdur to już dawno nie czytałem. Pamiętam czasy, kiedy ciągnik był praktycznie nieosiągalny, czy to naszej krajowej produkcji, czy z bloku wschodniego. Trzeba było mieć wymaganą ilość hektarów, aby ubiegać się o przydział ciągnika, niejednokrotnie trzeba było dać urzędnikom ogromną łapówkę (praktycznie równowartość sprzętu). Autor tekstu nie ma zielonego pojęcia o czym pisze, że T-25 był dostępny od ręki. Nic nie było dostępne czy to ciągnik, pług, kultywator, rozrzutnik, pralka, lodówka, meble itd. Wymieniać można bez końca. Człowiek starał się o C-360, a dostawał przydział na T-25 i trzeba było brać. W mojej okolicy jest cała masa tych ciągników, niektóre mają po 40 lat i więcej i nadal pracują.
To co ten człowiek wypisuje jeden stek bzdur niby coś wie a zielonego pojęcia niema o czym pisze
Może i władek ma swoje wady (jak każdy model) ale na pewno nie jest aż tak zły jak jest tu demonizowany….
Obecnie jestem w posiadaniu c330, a od 30 lat T25 jego wadą jest tylko to że jest wysoki poza tym 330 w porównaniu do T25 nie ma żadnych zalet.
Mój Władek ma 41 lat i przepracowane 7 tyś godzin. Na początku był jedynym podstawowym ciągnikiem na gospodarstwie. Dopiero dwa lata temu wymieniłem wałek z tulejkami w przednim zawieszeniu, chociaż po 39 latach, wyglądał lepiej niż nowy w c360. Przy podnoszeniu beli w C360 podnosiło czasami przód, natomiast w T25A nigdy. Konstrukcja prosta jak budowa cepa. Łatwe dojścia do naprawianych podzespołów. Ma obecnie 41 lat i pali jak zawsze od strzała, nawet w 15 stopniowe mrozy. Nie ma tego żeby przy rozruchu, przewalał godzinami jak c360 i nie zapalił. Zawsze wystarczało jedno przewalenie silnika. Zalety można by mnożyć. Gdybym miał możliwość kupienia nowego egzemplarza, to bym nawet minuty się nie wahał. Autor tekstu pisze o zrzynaniu technologi, tylko niech nie pisze o polskich Ursusach, bo to nie polska technologia. Mój Władek zostanie zawsze ze mną, to nie do zdarcia ciagniczek, pod warunkiem gdy obsługuje jego człowiek, nie kat.
Ja mam u siebie już ponad 30 lat T25 na swoim gospodarstwie. Ciągnikiem tata a teraz ja obrabiał 7h do dziś ciągnik nie miał remontu silnika. Ciągnąl za sobą 3.5t rorzutnik pełny obornika i to po górkach. Jedynie co się poddało to przedni most pękł w miejscu gdzie jest mocowany sworzniem. I sprzęgło raz było w nim wymienione. Jedyny minus to kiepskie hamulce dość często tzreba wymieniać taśmy
Bardzo głupi wpis. Widać że ktoś nawet go nie widział na oczy tylko jak 6- latek naczytał się głupot w internecie i to przepisał.
Do lasu z wyciągarką Stara 66 i płytą oporową wyciągarki dociążenie.Duży plus podnośnik.
Już nie jestvtaki zły jak go opisują! Mankament jest w skrzyni ale do opanowania jak ktoś ma ponecie o tym . I może brakuje mu drugiego stopnia w sprzęgle np. Do rotacyjnej ale ma wyższe obr na w9n od 330 nieszczęść usrusa! Bo u usrusa jak się dodawało gazu to można z nudów paść zanim wejdzie na obrot. W mocy nieco mocniejsze 330 nieszczęść podwarunkiem że z dużym wyprzedzeniem się gaz Wcisło 😅😅😅😅
Nie zna życia ten, kto nie jechał choć raz ciągnikiem bez kabiny. Pamiętam jak we wczesnych latach 90tych ojciec woził jesienią buraki na skład cukrowni siedząc w T-25 w samej bluzie, bo miał przerobione ogrzewanie z nadmuchem z cylindrów. Podczas gdy Ci co mieli c330, c360 bez kabiny wkładali pogniecione gazety pod kurtki, termosy z herbatą, czapki i gogle żeby tylko jakoś przeżyć 😋 Ba widok ludzi jak t25 wjeżdża z dwiema D40 na urządzenie do wywrotu z 14t buraków bezcenny 😀 Sprawna pneumatyka w ciągniku i przyczepach dawała możliwość wjechania z lekkim rozpędem i gdy przyczepy były we właściwym punkcie wywrotu, cały zestaw stawał w miejscu po naciśnięciu hamulca. I drugi widok bezcenny jak c360 chciała zrobić tak samo i przeleciala z dwiema przyczepami bo hamulec na jedno koło 😋
Posiadam takowy traktor .na tamte lata całkiem przyzwoita maszyna moim zdaniem .t-25 kupił mój dziadek w 77 r i jest użytkowany do dziś co prawda ostatnich kilkanascie lat sporadycznie. sentyment .przepracowane ma niespełna 2000 mth .choć te godziny to kręca sie bardzo powoli na wchodzie widocznie wolniej płynie czas😄jedynie co wymienione były opony i siedzenie reszta w oryginale nic nie naprawiane nic nie rozbierane nie malowane i działa jak nalezy.po przeczytaniu tego artykułu musiałem pomyśleć czy to na pewno o ten traktor chodzi .pozdrawiam tego redaktora z bujną fantazja .
Taaa… Jakoś u nas pracuje sam od 81 roku na 20 ha i działał działa i dalej będzie działał.
Co za pierdoly ty piszesz nie znasz sie na agro mechanice i histori. U nas tez nie było c-330 dostepnych i gospodarke budowaliśmy T-25 A2 do dzisiaj służy do lekkich prac polowych. A potrafi podnieś talerzówkę której c 360 nie mogła podnieść i na jedno stopniowym sprzegle rozbujać rotację to było coś. A widzie wszędzie wysoki wąski najlepszy do wywozu drzewa w lesie. Nasz T 25 A2 1976rok.
Oczywiście T25 ma sporo wad, ale artykuł zupełnie nieobiektywny. Sam nie miałem nigdy Władzia, ale znam ludzi którzy mają, niektórzy całe życie od nowości i te ciągniki pracują. Wiadomo czasem jakiś wyciek, czasem coś się urwie przy tuzie, ale nie jest tak że ciągnik stoi naprawiany większą część roku. Tylko 2-3 drobne awarie na sezon. Raz na parę lat coś poważniejszego. Biorąc pod uwagę rynki na jakie był przeznaczony i jego cenę, to w sumie jest udany i ma to sens. Porównując z c330, niby trzydziecha wygrywa pod większością względów, ale to nie jest przepaść, tylko co najwyżej “o krok” przed ruskim sprzętem. A co najważniejsze, produkowali swoje ciagniki i nie “zgnoili” marki jak my.
……..i po dorobieniu korby można było go odpalić z tyłu z wałka oraz odprężnika,co przy problemach z dostępnością akumulatora było rewelacją. Kabina w tamtych latach była super.
Mój ojciec ma rusinka, całe dzieciństwo nim jeździłem, sentyment pozostał, więc i ja kupiłem sobie Władka w tym roku. Ma 40 lat i jest nie do zajechania i każdy go naprawi, a części tańsze niż barszczyk. Pozdrawiam wszystkich ujeżdżaczy “Zemsty Stalina”
Tyle głupot w jednym artykule to już dawno nie czytałem Władek zły bo Ruski wszystko co ruskie jest złe
Chyba pan jesteś z “warsiawy” , a artykuł napisałeś z tego co znalazłeś w necie i na obrazkach.
Napisać tyle bzdur w jednym artykule, to naprawdę sztuka. Autor zapewne ciagnik widział w telewizorze sąsiada przez okno. Szkoda czasu odnosić się do tych banialuk.
Zgadzam się z komentarzami moich poprzedników, ktoś kto nie pracował na tych ciągnikach nie powinien się wypowiadać. Z mojej strony na minus faktycznie obsługa skrzyni biegów ale tylko w wersji z jedną ,, wajhą ,, bo z dwoma drągami były OK to było prawie jak rewers tyle że blisko siedzenia. Kabina w oryginale super żadna która była zakładana do 30 – tki nie dorasta do pięt nawet SOLÓŁKA .Jeżeli chodzi o prędkość jazdy to na afalcie dało się wyprzedzić C-360 . Ludzie nie mając samochodu jeźd,Ili na co dzień do sklepu, gminy, na jarmark i do kościoła.
Autor głupoty gada. Rusek wcale nie był taki zły, a autor chyba widział go tylko na zdjęciu. Hydraulika może i była spocona ale była zaje****a. Brakowało sprzęgła dwustopniowego precyzja skrzyni nie była najwyższa ale jak ktoś ogarnięty ustawił to lata chodziła bardzo dobrze. Ze mnie słaby rolnik, ale ktoś mi powie jak 60tka c360 podnieść zasypany rozsiewacz do nawozów bez włączania walka?? Noo?? A ruskiem się da!! Bo pompa jest osobno i wałek też..
Na podstawie konstrukcji T25 Budowane sa nowoczesne ciagniki Marek takich jak “VTZ “,” LTZ “, ” LADA”, od 30 do 60 koni mechanicznych Wiec konstrukcja T25 jest bardzo udana
Rozumie że teraz krytyka wszystkiego co ruskie jest modna. My zaczynaliśmy od ,,ruska” dziś gospodarujemy na 120 ha Firma leśna, wszystkie te przedsięwzięcia byly możliwe bo był ,, rusek” tej cholernej 30 nie dało się kiedyś kupić. Do dziś jej nie cierpię, mam teraz 7 ciagników i Władek stoi w garażu, bo to ojciec wszystkiego w naszym gospodarstwie i firmie.
Głupoty autor pisze,nie były te ciągniki takie złe użytkuje go do dzisiaj tzn..28 lat już teraz jako ciągnik pomocniczy, zero problemów ze skrzynią biegów wręcz super biegi 8 do przodu 6 do tyłu szkoda że nie są redukcyjne do tyłu, spalanie w lekkich pracach bardzo małe,mocny podnośnik,szczelna kabina,na minus brak otwierania szyby tylnej.Ciagnik nie był tak łatwo dostępny bo był na przydziały,.W latach 90 był składany w Polsce i to była gorszą jakość skręcania malowania a sprężarka powietrza tak zamontowana że na dłuższą metę to by się rozleciała na ciągniku.Jeszcze w 2009 można było kupić nowego Władimira lecz był za tani i trzeba było zrobić wszystko by zniknął z naszego rynku podobnie jak zrobiono z Ursusem
Panie redaktor który ciągnik sam się podniesie na pidosniku 8 można nim wyjechać chyba mało ma pan doświadczenia z maszynami w t25 orginalna kabina jest lepsza 100 razy niż w c330 fakt skrzynia jest zakręcona jak świński ogon ale można ogarnąć
Pan Redaktor nie wspomniał w artykule że te ciągniki w zależności od zamontowanego silnika miały moc od 25KM do 40KM i niektóre modele były mocniejsze od C330.Do dziś pracują na gospodarstwach w całym kraju.A dlatego zdobyły popularność w kraju bo są tańsze od C330 i nie są wcale takie złe jak pisze się o nich w tym artykule.