Skrócenie i usztywnienie dokłosia

Dbałość o dokłosie to ważny element profesjonalnej uprawy zbóż. Bardzo często zdarza się, że dokłosie traktowane jest po macoszemu. Jego skrócenie i usztywnienie jest pomijane. Nie należy tak postępować, gdy stawia się na wysoki plon o dobrej jakości. 

Mimo rodzących się pytań o zasadność stosowania regulatorów wzrostu w danym sezonie wegetacyjnym, większość producentów zbóż decyduje się na wykonanie zabiegu. Wykonują go, gdy zboża wytworzą pierwsze kolanko. Bardzo często dawka stosowanego regulatora wzrostu jest nieco mniejsza. Producenci zostawiają sobie pole manewru, aby w razie potrzeby zabieg powtórzyć w późniejszym okresie.

Indywidualne podejście do regulacji wysokości zbóż związane jest z intensywnością produkcji, właściwościami, a ściślej mówiąc wrażliwością uprawianej odmiany na wyleganie oraz warunkami atmosferycznymi, szczególnie ilością i rozkładem opadów. Jeśli plantacja uprawiana jest intensywnie, a warunki atmosferyczne sprzyjają osiągnięciu wysokich plonów – ze skracania i usztywniania dokłosia nie należy rezygnować. Związane jest to z dużym ryzykiem wylegnięcia oraz złamania dokłosia.

Złamanie dokłosia występuje najczęściej w jęczmieniu ozimym oraz pszenicy ozimej, choć u pozostałych gatunków, w wyniku niezastosowania drugiej dawki regulatora, również może dojść do tego zjawiska.

Zabieg chroniący dokłosie przed złamaniem wykonywany jest najczęściej, gdy zboża są w fazie końca liścia flagowego: liść flagowy całkowicie rozwinięty, widoczny języczek ostatniego liścia (wg BBCH 39). Jednak przedstawiony termin aplikacji nie jest sztywny, lecz zależy od rodzaju substancji czynnej wykorzystywanej do regulacji zbóż. W związku z tym skrócenie dokłosia można przeprowadzić od fazy, gdy liść flagowy jest widoczny, ale jeszcze nierozwinięty do fazy, gdy widoczne są pierwsze ości (BBCH 37–49).

Najczęściej skrócenia dokłosia dokonuje się w systemie dawek dzielonych tym samym preparatem, którym skracano i usztywniano wcześniej źdźbło. W sytuacji, gdy z różnych przyczyn zrezygnowano z wczesnowiosennej regulacji wysokości zbóż, a w trakcie wegetacji wzrosło ryzyko wylegania, należy zabezpieczyć plantację, stosując regulatory wzrostu posiadające rejestrację do aplikacji w późnych fazach rozwojowych (tabela). Niezależnie czy dbamy o dokłosie stosując regulatory wzrostu w systemie dawek dzielonych, czy też aplikowane są preparaty w późniejszych fazach rozwojowych zawsze należy pamiętać, aby stosować się do wskazań producenta umieszczonych w etykiecie.

Przykładowe regulatory wzrostu stosowane w późnych fazach wzrostu i rozwoju zbóż w celu skrócenia i usztywnienia dokłosia 

JZ – jęczmień ozimy; ZZ – żyto ozime; TZ – pszenżyto ozime; PZ – pszenica ozima; JJ – jęczmień jary 

Fragment artykułu “Dbając o dokłosie” autorstwa dr inż. Przemysława Kardasza, SD w Winnej Górze IOR–PIB, który ukazał się w majowym wydaniu Wiadomości Rolniczych Polska.