Rozpoczęły się siewy pszenicy ozimej. W tym czasie dobrze jest pamiętać, że pszenica ozima aby uzyskać swój potencjał plonotwórczy powinna być rozkrzewiona przed zahamowaniem jesiennej wegetacji, co można osiągnąć przy jej optymalnym siewie.
W ostatnim okresie obserwuje się cieplejsze okresy jesienno-zimowe, co może wpłynąć na wydłużenie terminu siewu pszenicy. Z założenia jednak roślina ta odznacza się mniejszą wrażliwością na kilkudniowe odchylenia od zalecanego terminu siewu w porównaniu chociażby do żyta.
Mimo to, siew opóźniony prowadzi do przeniesienia fazy krzewienia na wiosnę. Należy przy tym pamiętać, że krzewistość wiosenna nie jest równoznaczna z krzewistością jesienną, bowiem rozkrzewienie jesienne warunkuje odpowiednią zwartość kłosów i dobre wyrównanie wysokości pędu bocznego z głównym. Przy opóźnionym siewie dochodzi do skrócenia długości wszystkich pędów, a zwłaszcza bocznych z krzewienia wiosennego, co wpływa na pogorszenie architektury łanu.
Przy siewie wczesnym możliwe jest rozpoczęcie procesu różnicowania elementów kłosa już w okresie jesiennej wegetacji roślin. W przypadku pszenicy ozimej, która nie osiąga fazy krzewienia w okresie jesiennym nie dochodzi do różnicowania stożka wzrostu przed zimą.
W związku z tym proces ten zachodzi wiosną, co w warunkach szybko wydłużającego się dnia oraz zwiększającej się temperatury przy zmniejszającej się wilgotności prowadzi do niekorzystnego skracania się tej fazy. W konsekwencji skutkuje to mniejszą płodnością kłosów, co dodatkowo potęgowane jest przez redukcję powierzchni asymilacyjnej roślin.
Opóźnienie siewu pszenicy ozimej wpływa na wszystkie elementy struktury plonu, a mianowicie na liczbę kłosów, liczbę ziaren w kłosie i masę 1000 ziaren, co skutkuje obniżeniem uzyskanego plonu ziarna.
Opóźnienie terminu siewu wiąże się również ze zwiększeniem jej podatności na niskie temperatury panujące w okresie zimowym, co w konsekwencji również prowadzi do obniżenia plonowania roślin. Stąd też w tym przypadku, na przykład po późno schodzących z pola przedplonach zaleca się zwiększenie normy wysiewu do 500 – 600 ziaren na m2.
Poza terminem ważną rolę odgrywa również gęstość siewu pszenicy ozimej, która zależy od typu i odmiany. Stąd też przy ustalaniu normy wysiewu należy to uwzględnić. Analizując wpływ gęstości wysiewu na uprawę pszenicy ozimej należy pamiętać, ze gęste siewy sprzyjają wyleganiu roślin, co jest szczególnie istotne przy aplikacji wyższych dawek azotu stosowanych w uprawie pszenic chlebowych.
Gęste siewy wiążą się również z większą podatnością pszenicy ozimej na porażenie przez choroby źdźbła, liści i kłosa. Wynika to z faktu, że gęste łany w efekcie ich słabego przewietrzania sprzyjają rozwojowi grzybów. Poza tym przy gęstym siewie dochodzi do zmniejszenia krzewistości ogólnej i produktywnej, co zwiększa w łanie pszenicy udział najdorodniejszych pędów głównych stanowiących pod względem wysokości bardzo wyrównaną warstwę kłosów.
