fbpx

Polski i litewski miód z certyfikatem UE – pierwszy transgraniczny produkt na liście

Miód pochodzący z Sejneńszczyzny (Podlaskie) i z rejonu Łoździeje na Litwie (lit. Lazdijai) został wpisany przez UE na listę produktów o Chronionej Nazwie Pochodzenia – poinformowała Marta Angrodzka-Krawczyk z polskiego przedstawicielstwa Komisji Europejskiej. To pierwszy transgraniczny produkt znajdujący się na tej liście.

Miód wytwarzany jest w oparciu o kilkadziesiąt charakterystycznych roślin miododajnych (m.in. z różnych gatunków wierzb, klonów, mniszka pospolitego, koniczyny białej i łąkowej). Znajduje to odzwierciedlenie w charakterystycznym silnym aromacie oraz goryczkowatym posmaku miodu. Cechą specyficzną miodu jest również jego zabarwienie – od ciemnożółtego do ciemnozłotego oraz lekkie zmętnienie.
Obszar jego produkcji położony jest w dorzeczu Niemna na pograniczu Polski i Litwy, na terytorium mezoregionu Pojezierza Wschodniosuwalskiego. Do miodu wytworzonego po stronie polskiej odnosi się określenie miód z Sejneńszczyzny”, a “Lazdij? krasto medus” – do miodu wytworzonego po stronie litewskiej. Jest to kolejny po fasoli wrzawskiej, polski produkt zarejestrowany przez Komisję Europejską jako Chroniona Nazwa Pochodzenia.
Pod nazwą “miód z Sejneńszczyzny/Łoździejszczyzny”/”Sein?/Lazdij? krasto medus” może być sprzedawany wyłącznie miód pszczeli nektarowy – wielokwiatowy. Jest to produkt wyjątkowy i ściśle związany z obszarem, z którego pochodzi. Region ten charakteryzuje się dużym udziałem naturalnych ekosystemów łąkowych, torfowiskowych, zaroślowych oraz leśnych o bogatym składzie florystycznym. Miód wytwarzany jest w oparciu o kilkadziesiąt charakterystycznych dla tego obszaru gatunków roślin miododajnych (m.in. z różnych gatunków wierzb, klonów, mniszka pospolitego, koniczyny białej i łąkowej) ze znacznym udziałem roślin motylkowych. Znajduje to odzwierciedlenie w charakterystycznym silnym aromacie oraz goryczkowatym posmaku miodu. Udział nektaru pochodzącego z upraw rolniczych monokulturowych jest niewielki. Cechą specyficzną miodu jest również jego zabarwienie – od ciemnożółtego do ciemnozłotego oraz lekkie zmętnienie.
Duże znaczenie dla jakości “miodu z Sejneńszczyzny/Łoździejszczyzny”/”Sein?/Lazdij? krasto medus” mają specyficzne umiejętności lokalnych pszczelarzy, które zostały dostosowane do trudnych warunków klimatycznych na tym obszarze. Dotyczą one zasad wyboru lokalizacji pasieki, hodowli pszczół i tradycyjnej gospodarki pasiecznej polegającej m.in. na używaniu uli wykonanych z materiałów, których podstawowym składnikiem jest drewno oraz przestrzeganiu restrykcyjnych zasad dokarmiania pszczół.
Miód z Sejneńszczyzny/Łoździejszczyzny to pierwszy przypadek, kiedy dwa państwa członkowskie wspólnie złożyły wniosek o rejestrację tego samego produktu. Obecnie na listach produktów chronionych unijnymi znakami znajduje się ponad 1000 produktów, a wśród nich 34 polskie.

Baner Syngenta

McHale - baner
Danko baner marzec 2024
Webinarium konopie - baner
POZ 2024 - baner

ZOSTAW KOMENTARZ

Proszę wpisać swój komentarz!
Proszę podać swoje imię tutaj

Najpopularniejsze artykuły
NAJNOWSZE WIADOMOŚCI
[s4u_pp_featured_products per_row="2"]
INNE ARTYKUŁY AUTORA




ARTYKUŁY POWIĄZANE (TAG)

NAJNOWSZE KOMENTARZE

Newsletter

Zapisz się do Rolniczego Newslettera WRP.pl, aby otrzymywać informacje o tym co aktualnie najważniejsze w krajowym i zagranicznym rolnictwie.