Pod uprawę ogórków gruntowych należy wybierać gleby szybko nagrzewające się, o dobrej strukturze, nie zaskorupiające się, zasobne w próchnicę i składniki pokarmowe. Stosunki powietrzno-wodne gleby też powinny być uregulowane. Przy dość płytkim systemie korzeniowym ogórków poziomu wód gruntowych powinien wynosić 75-85 cm. Ogórków nie należy uprawiać na zimnych glebach ciężkich i zlewnych oraz na bardzo lekkich glebach piaszczystych.
Najlepsze pod uprawę ogórków są gleby klas I-III, zasobne w próchnicę gleby piaszczysto-gliniaste, lessy, czarnoziemy oraz mady nadrzeczne. Ogórki wymagają stanowisk naturalnie osłoniętych od wiatru, można też zastosować osłony z wysokich roślin, jak słonecznik czy kukurydza.
Dobry polecany przedplon stanowią rośliny strączkowe, cebula, pomidor, wczesne kapustne lub ziemniaki, pory i zboża. Uprawa ogórków po sobie, lub innych dyniowatych, po sobie nie powinna następować częściej niż co 3-5 lat, ze względu na możliwość porażenia patogenami glebowymi.
Dobrym stanowiskiem są pola po przeoranych jesienią mieszankach traw i roślin motylkowych lub po lucernie i koniczynie. Gleba będzie wówczas posiadała dobrą strukturę i zawierała sporo próchnicy. Stanowiska po późnych uprawach kapustnych i korzeniowych są mniej korzystne. Nie zaleca się także siać ogórków po kukurydzy – ze względu na złą strukturę gleby i niebezpieczeństwo pozostałości herbicydów. Najbardziej odpowiednie jest pole w 1. roku po oborniku lub tam, gdzie zastosowano kompost i wymieszano go z gleba.
Przygotowanie gleby
Pole należy zostawiać w ciężkiej skibie, zwłaszcza dotyczy to gleb cięższych. Racjonalne wykorzystanie niewożenia mineralnego wymaga uregulowania odczynu gleby w granicach pH 6,6-7,1 i dość dużej zawartości wapnia. Na świeżo zwapnowanych glebach ogórki źle rosną – zabieg wapnowania powinno się wykonać przed uprawa przedplonu. Polecana dawka obornika wynosi 30-35 t/ha. Na glebach średniozwięzłych i lekkich – ubogich w magnez – najlepiej zastosować wapno dolomitowe lub węglanowo-magnezowe, nie częściej jednak nić co 3-4 lata. Jednorazowa dawka nawozów wapniowych nie powinna przekraczać w przeliczeniu na CaO to 1 t/ha dla gleb lekkich 1,5 t/ha dla gleb średniozwięzłych oraz 2 t/ha dla gleb ciężkich. Zbyt wysoka zawartość wapnia (pH powyżej 7,5) może powodować złą przyswajalność potasu i niezbędnych mikroelementów, jak mangan czy bor, które wpływają na jakość i wielkość plonu owoców ogórków. O skuteczności wapnowania decyduje też dobre wymieszanie nawozów wapniowych. Nawóz powinien być rozmieszczony równomiernie na całym profilu glebowym. W tym celu można zastosować przedpłużki lub bronę przymocowaną do korpusu pługa.