fbpx

Nawożenie siarką – jak i kiedy, czyli dawka i termin

Szacuje się, iż 60 proc. naszych gleb jest ubogich w siarkę, zwłaszcza w rejonach odległych od  ośrodków miejskich, gdzie dostaje się do gleby i roślin w wyniku spalania zasiarczonego węgla. Obecnie w wyniku instalacji urządzeń odsiarczających, znacznie mniej niż dawniej. Dlatego obserwujemy dużą efektywność nawożenia tym składnikiem, nie tylko roślin siarkolubnych, w tym rzepaku, ale też zbóż.

Ile siarki wymagają rośliny

Pod względem wymagań roślin względem siarki można je podzielić na trzy grupy:

Baner Syngenta

  • o bardzo dużych potrzebach, pobierające ponad 50 kg S z 1 ha. Należą do nich rośliny kapustowate – różne gatunki kapust, rzepak, gorczyce, kalafior, brokuł i wiele innych oraz amarylkowate – czosnek, cebula, por;
  • o dużych potrzebach, pobierające od 25 do 50 kg S. Są to rośliny bobowate – lucerny, koniczyny, strączkowe oraz burak i kukurydza;
  • o niewielkich potrzebach, pobierające od 15 do 25 kg S. Należą do nich trawy, zboża, ziemniak.

Podane rozbieżne wartości w poszczególnych grupach roślin wynikają z osiąganych plonów.

Dawki nawożenia siarką

Przyjmuje się, iż orientacyjne dawki siarki powinny być zależne od wnoszonej dawki azotu, pod  rzepak przeciętnie 1/4 dawki azotu, zaś pod zboża o połowę mniej, czyli 1/8 dawki azotu (najwięcej pod pszenicę). Dawkę siarki można też ustalać na podstawie przewidywanych plonów pod:

  • rzepak 12-14 kg S/t nasion;
  • pszenicę 4 kg S/t;
  • jęczmień i pszenżyto 3,5 kg S/t ziarna.

Najwięcej siarki pobierają rośliny w okresie intensywnego wzrostu i tworzenia biomasy roślinnej. Stąd pod rzepak ozimy zaleca się przeciętnie 25 proc. dawki siarki, zaś pod zboża do 20 proc. dawki w okresie jesiennej wegetacji (przedsiewnie lub pogłównie, w tym dolistnie). Pozostałą część stosujemy z chwilą ruszenia wiosennej wegetacji, ale też w późniejszym okresie. Wówczas dolistnie można aplikować siarczan magnezu, co umożliwia dodatkowe zaopatrzenie roślin w magnez.

Ile siarki w nawozach

Obornik zawiera zaledwie 0,08 proc. S, czyli w przeciętnej dawce 35 t/ha tego nawozu dostarcza się do gleby tylko 28 kg S, z czego rośliny wykorzystają w pierwszym roku 20-30 proc. Podobne ilości w następnych latach, reszta jest tracona w wyniku wymywania. Znacznie większe ilości siarki zawiera pomiot ptasi (0,22 proc.) i zalecany jest w mniejszych dawkach – do 15 t/ha.

Spośród doglebowych nawozów mineralnych duże ilości siarki zawierają siarczany: amonu (24 proc.), potasu (18 proc.), magnezu (od 12 do 20 proc.). Znaczne ilości siarki zawiera też superfosfat pojedynczy (ponad 11 proc.), saletrosan (13 proc.)

Siarkę można też wnosić w postaci czystej (pierwiastkowej), w nawozie Wigor S (ponad 90 proc. S) oraz w nawozach wieloskładnikowych, a także RSM S, ewentualnie gipsie, czyli dwuwodnym siarczanie wapnia, dostępnym na naszym rynku pod nazwą AgroSul Ca.

W okresie wegetacji siarka może być dostarczana dolistnie, głównie w postaci jedno- lub 7-wodnego siarczanu magnezu. Siarczan jednowodny zawiera 18,4 proc. S, podczas gdy 7-wodny 12,8 proc. Zaleca się je stosować odpowiednio w stężeniu: do 3 i 5 proc. Przy 2-3 opryskach w okresie wegetacji roślin, można wnieść w tej postaci znaczne ilości magnezu i siarki. Siarkę  zawierają też w większej ilości, niektóre wieloskładnikowe nawozy dolistne.

Siarka jest wprawdzie makroelementem słabiej przyswajalnym z części nadziemnej roślin, ale po naniesieniu na liście, chroni je przed patogenami chorób grzybowych, zaś po spłukaniu przez deszcz, dość łatwo przemieszcza się w glebie i dostaje do korzeni, a więc nie jest tracona. Należy jednak zdawać sobie sprawę, że poprzez dokarmianie dolistne nie można zaspokoić w pełni potrzeb pokarmowych roślin w makroelementy, w tym także w siarkę.

Objawy i skutki niedoborów siarki

Niedobór siarki (S) spotykany jest często w dobrych gospodarstwach, uzyskujących wysokie plony, z którymi jest wynoszona z pola. Poza tym na glebach lekkich, piaszczystych, ubogich w próchnicę, skąd jest łatwo wymywana. Siarka wchodzi ona w skład aminokwasów siarkowych (metioniny, cystyny i cysteiny), decydujących o zawartości i wartości biologicznej białka. Jej niedobór skutkuje gorszym wykorzystaniem azotu, dlatego przy ustalaniu dawek tych składników, ważne są właściwe proporcje między nimi.

Przy niedoborze siarki, nawet do 50 proc. pobranego azotu nie przetwarza się w pełnowartościowe białko, czego konsekwencją jest wzrost zawartości azotanów w roślinach oraz niższe i gorsze jakościowo plony. Dzięki siarce sprawniej przebiega także tworzenie niektórych witamin oraz ligniny, która wzmacnia tkankę mechaniczną roślin, przeciwdziałając wyleganiu. Dokarmianie dolistne roślin związkami siarki ogranicza rozwój chorób grzybowych, zwłaszcza mączniaka właściwego.

Rośliny przy niedoborze siarki żółkną, poczynając od najmłodszych liści, co może być mylone z niedoborem azotu, którego objawy niedoboru widoczne są w pierwszej kolejności na starszych liściach. Błędna diagnoza i związany z tym wzrost dawek azotu tylko pogłębia ten kryzys. W okresie kwitnienia uwagę zwraca niewielka liczba zawiązanych kwiatów, których płatki przybierają kolor bladożółty lub biały, są słabiej oblatywane i zapylane przez pszczoły. Następstwem tego jest redukcja łuszczyn i zawiązanych nasion.

McHale - baner
Danko baner marzec 2024
Webinarium konopie - baner
POZ 2024 - baner

ZOSTAW KOMENTARZ

Proszę wpisać swój komentarz!
Proszę podać swoje imię tutaj

Najpopularniejsze artykuły
NAJNOWSZE WIADOMOŚCI
[s4u_pp_featured_products per_row="2"]
INNE ARTYKUŁY AUTORA




ARTYKUŁY POWIĄZANE (TAG)

NAJNOWSZE KOMENTARZE

Newsletter

Zapisz się do Rolniczego Newslettera WRP.pl, aby otrzymywać informacje o tym co aktualnie najważniejsze w krajowym i zagranicznym rolnictwie.