Wiosną, przed wysiewem kukurydzy, stosowany jest na ogół w całości fosfor, potas oraz do 70 proc. azot, magnez i siarka. Pozostała część pogłównie – do fazy 6. liścia. Ewentualnie wcześniej, np. przy widocznych objawach niedoboru składników, bądź prognozowanej dłuższej suszy.
Dobre wyniki można też uzyskać stosując N dwukrotnie w okresie wegetacji kukurydzy, np. po wykształceniu 4., a następnie 6. liści. Dotyczy to zwłaszcza większych dawek N, stosowanych na lżejszych glebach.
Z kolei mikroelementy (głównie Zn, B i Mn) powinny być stosowane dolistnie, 2-3- krotnie w okresie wegetacji. Wówczas do sporządzanego roztworu można też dodać mocznik (w stężeniu do 6 proc.) oraz jedno- lub 7-wodny siarczan magnezu (odpowiednio w stężeniu do 3 i 5 proc.).
Największy wpływ na plony wywiera azot
Plonotwórcze działanie N uwarunkowane jest dobrym zaopatrzeniem w inne składniki. Dawkę N ustala się na podstawie zawartości N min. w glebie, przedplonu, dawki obornika lub gnojowicy, przewidywanych plonów oraz wyglądu roślin.
Niedobór N na roślinach kukurydzy objawia się blado zieloną kolorem roślin, zwłaszcza liści, poczynając od najstarszych (dolnych). Żółkną one wzdłuż nerwu głównego, przy czym odbarwianie rozszerza się stopniowo w kierunku łodygi.
Symptomów niedoboru N nie należy mylić z niedoborem siarki. W tym przypadku, żółkną na całej powierzchni wyłącznie liście najmłodsze, choć przy dużym deficycie S także kolejne.
Ważna dawka i termin stosowania N
Przy prognozowanym plonie nasion w ilości 8-12 t, szacunkową dawkę można ustalić na poziomie 160-220 kg/ha N, choć w stanowisku po roślinach bobowatych lub przyoranym oborniku, można ją zmniejszyć do 80-120 kg, niekiedy jeszcze mniej.
Należy przestrzec przed nadmiernymi dawkami N. Składnik ten stymuluje bowiem tworzenie części wegetatywnych rośliny, przedłuża wegetację, zawiązywanie kolb i dojrzewanie nasion. W efekcie obniża plony nasion i ich jakość.
Na zwięźlejszych glebach przed wysiewem nasion można wysiać nawet do 70 proc. ogólnej dawki azotu, bez obawy jego strat w wyniku wymywania. Z kolei na lżejszych zaleca się podział ogólnej dawki na 2-3 równe części, stosowane przedsiewnie i pogłównie.
Pogłówną dawkę N (w postaci mocznika, saletry amonowej lub RSM) należy wnieść przed wykształceniem 6., a niekiedy (ciemnozielone rośliny) 8 liści, gdyż od tego okresu kukurydza intensywnie przyrasta i wykorzystuje N i inne składniki w tworzenia plonu.
W fazie 6-8 liści nie powinno brakować N i innych składników
Niedobór N w fazie 6-8 liści zmniejsza w znacznym stopniu wielkość kolby, a ściślej liczbę rzędów i ziaren w rzędzie. Decyduje więc o ostatecznym plonie, nawet jeśli po tym okresie, rośliny będą w dostatecznym stopniu zaopatrzone w N.
Poza tym w tej fazie wegetacji górne liście tworzą z łodygą charakterystyczne lejki, w które mogą wpadać granulki nawozu i uszkadzać rośliny. W największym stopniu forma saletrzana, zaś w najmniejszym amidowa, zawarta w moczniku.
Nawozy należy wysiewać na suche rośliny, najlepiej przed spodziewanym deszczem. Dotyczy to zwłaszcza mocznika, który nie powinien być stosowane na gleby o pH powyżej 7 oraz świeżo zwapnowane, jak też w okresie suszy i wysokich temperatur.
W takich warunkach glebowych i przebiegu pogody, lepsza powinna być saletra amonowa lub saletrosan (dostarczy dodatkowo S). Poza tym Mg i S w okresie wegetacji kukurydzy, można wnieść w postaci kizerytu lub doglebowej formy siarczanu magnezu.
W okresie suszy najlepszy jest RSM
Dobrym nawozem do pogłównego stosowania jest RSM, rozlewany w międzyrzędziach za pomocą węży lub rur rozlewowych. Podczas dokonywania tej czynności należy uważać, by Roztwór nie był rozpryskiwany na rośliny, gdyż mogą ulec poparzeniu.
RSM można w ten sposób wnosić dwukrotnie w okresie wegetacji kukurydzy, zwłaszcza na lżejszych glebach oraz w okresie suszy. Pierwszą dawkę do fazy 4 liści oraz kolejną, gdy można jeszcze wejść w łan roślin i wykonać tę czynność.
Dzięki temu można korygować dawkę N na podstawie intensywności zieleni. RSM może być też wnoszony do gleby w okresie wegetacji kukurydzy, poprzez grubokroplisty oprysk, oczywiście zanim wytworzy się wspomniany wcześniej lejek, by wpadające tam krople nie uszkadzały roślin.
