Nawożenie azotowe zbóż jarych stosuje się jednorazowo w dawce całkowitej lub dzielonej. Azot podaje się możliwe wcześnie, aby zabezpieczyć jego podaż już w pierwszej fazie krytycznej, która przypada na początku strzelania w źdźbło zbóż jarych.
Pobierania azotu uzależnione jest kilku czynników, m.in. pH gleby, dostępności fosforu, potasu czy siarki, dlatego składniki te należało podać odpowiednio wcześniej. Nawożąc przedsiewnie azotem, nawóz powinien być dobrze wymieszany z glebą.
W nawożeniu azotowym zbóż jarych, przedsiewnie sprawdzają się nawozy, w których azot w większości jest w formie amidowej. Choć tego typu nawozy działają wolniej od saletrzanych to do czasu kiedy wystąpi pierwsze wysokie zapotrzebowanie na składnik, azot z formy amidowej ulegnie już przemianom, nawóz zdąży się przemieścić (pod warunkiem wilgoci w glebie) w pobliże rozwijających się korzeni. Pierwsza faza krytyczna odżywiana azotem w zbożach jarych przypada na początku strzelania w źdźbło, kolejna przy nalewaniu ziarna.
Dawka jednorazowa i dzielona azotu
W zależności od gatunku i terminu siewu dawkę nawozu azotowego aplikuje się jednorazowo lub dzieli na części.
Jednorazowo, przedsiewnie nawozi się zboża jare, gdy okres wegetacji jest krótki. Taki sposób nawożenia wybiera się w uprawie jęczmienia jarego browarnego, aby uniknąć przekroczenia niepożądanego poziomu zawartości białka (11,5 proc.). Także jęczmień pastewny siany po przedplonach bogatych w azot, pozostawiających dużo resztek pożniwnych, jak motylkowe czy przyorane liści buraków nawozi się jednorazowo, niewielką dawką startową azotu 30-50 kg N/ha.
Dawkę dzieloną stosuje się w zboża jare wcześnie siane podając 60-70 proc. dawki przedsiewnie, pozostałą część w fazie strzelania w źdźbło i na początku wzrostu kłosa w pochwie liściowej. Dawki dzielone są korzystne przy uprawie pszenicy jarej z przeznaczeniem na cele piekarskie, ponieważ druga wpływa na poprawę jakości ziarna.
Wielkość dawki nawożenia azotem
Wielkość dawki nawożenia azotowego uzależniona jest od wymagań rośliny uprawnej, rodzaju gleby, przedplonu. Na glebach lekkich po przedplonach zbożowych w uprawę pszenicy jarej stosuje się ok. 130 kg N/ha, w pszenżyto ok. 120 kg N/ha, w owies ok. 100 kg N/ha, w jęczmień pastewny ok. 110 kg N/ha. Po przedplonie roślin okopowych, bądź wykorzystywanym oborniku w przedplonie zbożowym stosuje się w uprawę pszenicy ok. 100 kg N/ha, w pszenżyto, owies i jęczmień pastewny 90 kg N/ha.
Na glebach średnich po przedplonach zbożowych w uprawę pszenicy jarej stosuje się ok 110 kg N/ha, w pszenżyto ok. 90 kg N/ha, w owies i jęczmień pastewny 90 kg N/ha. Po przedplonie roślin okopowych, bądź wykorzystywanym oborniku w przedplonie zbożowym stosuje się w uprawę pszenicy ok. 80 kg N/ha, w pszenżyto ok. 70 kg N/ha, w owies ok. 60 kg N/ha, jęczmień pastewny ok. 50 kg N/ha.
