Dokarmianie dolistne pozwala na szybkie dostarczenie w okresie wegetacji niezbędnych składników pokarmowych, zarówno w przypadku ich niedoboru w glebie, jak też utrudninego pobierania.
W tej formie można wnosić makro- i mikroelementy, mając na uwadze fakt, iż makroelementy powinny być dostarczane głównie doglebowo, gdyż dolistnie można pokryć niewielkie potrzeby roślin w te składniki. Z kolei zapotrzebowanie roślin w mikroelementy, można w dużym stopniu, a nawet całkowicie zaspokoić wnosząc je dolistnie. Podczas zakupu tych nawozów należy zwracać uwagę nie tylko na cenę, ale też zawartość składników, mając na uwadze wymagania pokarmowe uprawianej rośliny.
Istotna jest też chelatyzacja mikroelementów metalicznych (Cu, Zn, Mn i Fe), bowiem ich stosowanie w postaci soli (siarczanów, azotanów, fosforanów, chlorków) powoduje 2-5 krotnie słabszą przyswajalność z części nadziemnej rośliny. Element ten na ogół nie jest, a powinien być brany pod uwagę, podczas zakupu nawozów dolistnych przez rolników. Przy widocznych objawach niedoboru konkretnego składnika na roślinie, wskazany jest dodatek do sporządzonego roztworu, bardziej skoncentrowanego nawozu pojedynczego. Należy też mieć na uwadze fakt, iż lepszą przyswajalność i lepsze efekty plonotwórcze zapewni wniesienie tej samej ilości składnika w 2-3 opryskach, niż w jednej skoncentrowanej dawce. Powodem jest większe ryzyko ich toksyczności i słabsze wykorzystanie składników, zwłaszcza przy niesprzyjających warunkach pogodowych, np. wysokich temperaturach.
Ważny jest także termin stosowania nawozów dolistnych. Najlepsze efekty uzyskuje się zwykle, dostarczając składniki w fazach intensywnego wzrostu i rozwoju rośliny. W przypadku zbóż, od pełni krzewienia do wykłoszenia (2-3 opryski), w odstępach 10-14 dni. Pod rzepak pierwszy oprysk byłby wskazany po 5-10 dniach od ruszenia wiosennej wegetacji, następny po 10-14 dniach i kolejny w fazie zielonego zwartego pąka. Na plantacjach buraków, pierwszy oprysk należy wykonać, gdy rośliny wykształcą co najmniej 6 liści, następnie po 2-3 tygodniach oraz ostatni przed zakryciem międzyrzędzi, ewentualnie łącznie z fungicydem przeciwko chwościkowi buraka. Na plantacjach ziemniaka dolistne dokarmianie warto połączyć z opryskami przeciwko zarazie ziemniaka, ewentualnie stonce ziemniaczanej. W takich sytuacjach zwykle nadrzędnym celem jest ochrona roślin przed chorobami lub szkodnikami, dlatego pod tym kątem należy ustalać termin oprysku.
Łączne stosowanie tych preparatów zapewnia zwykle skuteczniejszą walkę z nimi. Wcześniej należy się upewnić czy nie ma przeciwwskazań do tworzenia takich połączeń. W pierwszej kolejności, do wypełnionego w 2/3 wodą zbiornika opryskiwacza, wlewa się po włączeniu mieszadła, roztwory: mocznika, następnie siarczanu magnezu (jednowodny ociepli roztwór) i nawozu mikroelementowego, zaś w ostatniej chwili przed wyjazdem w pole, środek ochrony roślin. W przeliczeniu na 1 ha upraw polowych zaleca się 200-400 l roztworu cieczy roboczej. Zasadą jest by naniesiony roztwór równomiernie zwilżył roślinę, lecz nie spływał z niej do gleby. Najlepszy efekt z dokarmiania dolistnego uzyskuje się przy aplikacji roztworu w dni pochmurne oraz umiarkowanej temperaturze (12-18 st. C), w godzinach wieczornych.
Pożądane efekty z dolistnego dokarmiania uzyskuje się przy właściwym doborze nawozów, a zwłaszcza składników i ich dawek. Wyłączne stosowanie nawozów wieloskładnikowych nie daje zadawalających rezultatów, gdyż niektóre ze składników są zbędne, zaś niedoborowe występują w tego typu nawozach w zbyt małej koncentracji. Wskazany jest więc dodatek, wybranych pod poszczególne uprawy pojedynczych skoncentrowanych nawozów mikroelementowych. Składniki pokarmowe z naniesionej cieczy przenikają do komórek epidermy, a następnie tkanek i komórek rośliny przez ektodesmy, czyli drobne pory, rozmieszczone w większej ilości na dolnej stronie liścia, z czym wiąże się lepsze wykorzystanie składników. Dlatego celowy jest drobnokroplisty oprysk opryskiwaczem, z tzw. rękawem powietrznym, kiedy strumień powietrza i rozpylony roztwór wnika w łan roślin i dociera również do dolnej części łodyg i liści. Jest to także ważna informacja przy walce z patogenem zarazy ziemniaka, ale też chorobami zbóż.
