Miody pitne są pierwszymi polskimi produktami, które zostaną zarejestrowane jako wyroby tradycyjne w Unii Europejskiej. Na podstawie rozporządzenia Komisji z dnia 28 lipca 2008 r. nazwy “półtorak”, “dwójniak”, “trójniak” i “czwórniak” zostaną wpisane do rejestru Gwarantowanych Tradycyjnych Specjalności po upływie 20 dni od publikacji tego aktu prawnego, a więc 18 sierpnia 2008 r. N
Historia miodów pitnych sięga początków państwowości polskiej. Ich produkcja w Polsce charakteryzuje się ponad tysiącletnią tradycją i bardzo dużą różnorodnością. W wyniku rozwoju i udoskonalania metody produkcji na przestrzeni wieków wykształciło się wiele rodzajów miodów pitnych.
Tradycyjny podział miodów pitnych na “półtoraki”, “dwójniaki”, “trójniaki” i “czwórniaki” istnieje w Polsce od wieków i przetrwał w świadomości konsumentów do dziś. Nazwy “półtorak”, “dwójniak”, “trójniak” i “czwórniak” odnoszą się do historycznie ustalonego składu i sposobu ich produkcji – ustalonych proporcji wody i miodu w brzeczce miodowej. Na przykład definicja “półtoraka” jest następująca: “półtorakiem może być nazwany tylko miód pitny, wyprodukowany z jednej części objętościowej miodu naturalnego i pół części wody”.
Wcześniej w Unii Europejskiej zarejestrowane zostały już trzy polskie produkty regionalne. Bryndza podhalańska i oscypek – jako Chronione Nazwy Pochodzenia oraz miód wrzosowy z Borów Dolnośląskich – jako Chronione Oznaczenie Geograficzne.
N
