Aktualnie na plantacjach zbóż można zauważyć małe, brązowo-brunatne z czarną główką szkodniki przypominające wyglądem ślimaka – to larwy skrzypionek. Ich ciała dodatkowo pokryte są lepkim śluzem. W Polsce wyróżniamy dwa gatunki skrzypionek: zbożową i błękitek (ta druga jest nieco mniejsza).
O ile dorosłe osobniki chrząszczy nie powodują większych strat, to największe szkody w całym okresie rozwoju skrzypionek powodują właśnie larwy, które pożerają tkanki miękiszowe oraz skórkę liścia. W miejscach żerowania larw liście bieleją i zasychają. Największe uszkodzenia obserwowane są na liściu flagowym i podfagowym. Ponadto pozostawione odchody i kał zapychają aparaty szparkowe. Przy intensywnym występowaniu larw skrzypionek szacuje się zmniejszenie plonu o 15-20 proc.
Ekonomiczne progi szkodliwości skrzypionki
- 1-2 larwy na jednym źdźble żyta, pszenżyta ozimego czy pszenicy ozimej;
- 1 larwa na dwóch-trzech źdźbłach owsa, jęczmienia ozimego i jarego, pszenicy jarej czy pszenżyta jarego.
Zwalczanie skrzypionek powinno odbywać się w momencie, kiedy na plantacjach zbóż występuje masowy wylęg larw oraz obserwuje się larwy obu gatunków o wielkości ok. 4 mm.
Zarejestrowane substancje czynne zwalczające skrzypionki to: alfa-cypermetryna, cypermetryna, beta-cyflutryna, zeta-cypermetryna, lambda-cyhalotryna, gamma-cyhalotryna, cypermetryna, deltametryna czy esfenwalerat.
