Do przeglądu kombajnu zbożowego w okresie poprzedzającym sezon zbioru trzeba podejść kompleksowo. Kombajn stanowi bowiem zbiór licznych zespołów roboczych, z których każdy wymaga indywidualnego podejścia, oceny sprawności działania, usunięcia ewentualnych usterek bądź wymiany zużytych części, a także nasmarowania zalecanych punktów w maszynie.
Zespół żniwny
W zespole tym zwraca się uwagę na stan zespołu tnącego, a w szczególności kompletność nożyków na listwie nożowej, a także palców roboczych. Ważna jest również ostrość krawędzi tnących nożyków, stan stalek (krawędzi przeciwtnących) na palcach i dokładność przylegania nożyków do stalek (luz między stalkami a nożykami powinien wynosić od 0,3 do 0,8 mm przy odchylonej listwie). Nożyki uszkodzone, w tym wyszczerbione i wyłamane wymienia się na nowe. Uzupełnia się także wyłamane palce. Nożyki stępione, w zależności od stopnia zużycia ostrzy się lub wymienia na nowe.
Jakość cięcia masy roślinnej, poza stanem technicznym listwy tnącej jest kształtowana również przez prawidłowe wyregulowanie jej parametrów roboczych. Istotne jest, by listwa tnąca była odpowiednio ustawiona względem belki palcowej. Osie nożyków tnących powinny pokrywać się z osiami palców, a w przypadku zróżnicowania przekraczającego 3 mm wymagana jest regulacja ustawienia (długości) targańca.
O skuteczności cięcia decyduje także działanie elementów pośredniczących w napędzie listwy nożowej, dlatego sprawdza się tuleje przegubów. Zużyte przeguby są źródłem nadmiernych luzów, a w konsekwencji nie tylko nierównego cięcia, ale i znacznej hałaśliwości w czasie pracy. Przegub kulowy, podobnie jak i listwa tnąca wraz z belką palcową wymagają dokładnego, a zarazem systematycznego smarowania.
Brakujące lub złamane palce w nagarniaczu uzupełnia się nowymi, zaś palce skrzywione prostuje. Warto również sprawdzić, czy układ regulacyjny listew z palcami nagarniacza pozwala na ich swobodne odchylanie do przodu, do tyłu lub ustawianie w położeniu pionowym. Jeśli tego typu regulację przeprowadza się rzadko, to być może tym trudniej zmieniać kąt położenia palców, szczególnie istotny do uwzględnienia w warunkach pracy na polu z wyległym zbożem. Różnicowanie stanu masy zbożowej w sezonie zbioru stanowi równocześnie bodziec do sprawdzenia płynności regulacji prędkości obrotowej nagarniacza i w razie potrzeby wymiany zużytych elementów pośredniczących w przeniesieniu napędu na nagarniacz.
W przypadku podajnika ślimakowo-palcowego zwraca się uwagę na stan zwojów ślimaka (czy nie są wy-krzywione) i palców (czy nie są połamane i uszkodzone). Oś wykorbioną, na której są mocowane palce podajnika sprawdza się pod kątem ewentualnego wykrzywienia, które w skrajnym przypadku wymaga wymiany osi na nową. Ważne jest też zwrócenie uwagi na łatwość i dokładność przeprowadzenia regulacji wykorbienia, by poprzez odpowiednie ustawienie palców ograniczyć owijanie się zboża wokół podajnika.
Zespół młócący
W zespole młócącym sprawdza się zarówno stan techniczny elementów roboczych (bębna omłotowego, klepiska, układu napędowego i elementów zawieszenia), jak też sprawność ich regulacji. Jeśli cepy wykazują objawy zużycia (wytarte karby), to należy je wymienić na nowe. Zabieg wymiany oczywiście wiąże się z koniecznością wyważenia bębna młócącego przy wykorzystaniu specjalnej wyważarki. W przeciwnym przypadku pojawiają się nadmierne drgania, które mogą doprowadzić do szybkiego zużycia łożysk wału i częstych awarii zespołu młócącego w czasie żniw. W działaniu bębna młócącego sprawdza się również sprawność regulacji jego prędkości obrotowej. Jeśli regulacja bazuje na przekładni pasowej, to ocenia się stan pasów, które w razie zużycia wymienia się.
W przypadku klepiska kontroluje się stan jego prętów, a w szczególności ewentualne wygięcia i braki, które wymagają uzupełnienia prętami o tych samych parametrach. Poza stanem technicznym istotny jest również stan wyregulowania klepiska, który ocenia się poprzez wypoziomowanie klepiska w stosunku do bębna młócącego. Dokładność wypoziomowania sprawdza się przy wykorzystaniu bocznych wzierników, dzięki którym można zmierzyć wielkość szczelin na pierwszym i ostatnim pręcie klepiska, po naprowadzeniu na wspomniane pręty każdego z cepów. Pomiaru szczelin dokonuje się najczęściej za pomocą suwmiarki. W ocenie działania klepiska bierze się również pod uwagę łatwość zmiany jego położenia, a tym samym zmiany szczeliny omłotowej decydującej o dokładności omłotu i wielkości strat ziarna w czasie zbioru.
Zespół czyszczący
Przygotowując ten zespół kombajnu do sezonu zwraca się uwagę na czystość powierzchni pośredniczących w przepływie masy ziarna i zanieczyszczeń na sita. Sprawdzeniu czystości poddaje się również powierzchnię sit, jak też właściwe ułożenie sit (górnego i dolnego) względem siebie. Wielkość szczelin na sicie górnym powinna być większa niż na dolnym. W przypadku wentylatora wykonuje się przed sezonem regulację napięcia pasów napędu przekładni bezstopniowej, a także sprawdza sterowanie przekładnią oraz łatwość dokładnego ustawienia kierownic wentylatora. Elementy gwintowane, ruchome i ich mocowania wymagają nasmarowania.
Silnik, układ napędowy i osprzęt
Przed rozpoczęciem akcji żniwnej silnik kombajnu poddaje się procedurze kontrolnej obowiązującej każdy silnik spalinowy, a zawartej w instrukcji obsługi maszyny.
Szczególną uwagę zwraca się na działanie układu zasilania w paliwo, układ smarowania i chłodzenia, pod kątem ewentualnych nieszczelności i przecieków. W układzie paliwowym wymienia się filtry i opróżnia odstoj-nik wody. Uzupełnia się płyn w układzie chłodzenia silnika i olej w układzie smarowania. Jeśli na okres zimo-wego przechowywania układ smarowania zalano olejem antykorozyjnym, to wymaga on wymiany na olej silnikowy.
Po sprawdzeniu i dokręceniu połączeń śrubowych, a następnie uruchomieniu silnika włącza się zespół żniw-ny i młócący, sprawdzając prawidłowość ich pracy, jak również wskazania mierników podstawowych parame-trów roboczych. Po unieruchomieniu silnika zaleca się ocenić temperaturę łożysk i wałów, bowiem od nadmier-nie nagrzanych części kombajnu może zapalić się słoma.
Przygotowując kombajn zbożowy do sezonu nie można również zapomnieć o akumulatorze. Trzeba sprawdzić i uzupełnić poziomu elektrolitu. W akumulatorach z obudową nieprzezroczystą poziom ten powinien wynosić 10-15 mm powyżej górnej krawędzi płyt, a z obudową przezroczystą – między kreskami oznaczającymi min. i max. Latem poziom elektrolitu powinien znajdować się bliżej górnej wartości. Braki elektrolitu uzupełnia się jedynie wodą destylowaną. Akumulator wymaga również okresowego czyszczenia i udrażnianie otworów w korkach ogniw. Do tego celu zaleca się stosowanie sprężonego powietrza. Ponadto trzeba pamiętać o usuwaniu brudu z powierzchni wieczka, bowiem z solami tworzy on pastę przewodzącą, sprzyjającą stopniowemu samorozładowaniu akumulatora. Kontrola czystości, szczególnie pod kątem usuwania gromadzących się soli, dotyczy także końcówek biegunowych. Kontroli tej powinna towarzyszyć konserwacja końcówek wazeliną techniczną.
