Azot pobierany jest systematycznie do końca wegetacji roślin, a potas od wiosennego ruszenia wegetacji do kwitnienia. W przypadku fosforu pierwiastek ten jest pobierany w okresie jesiennym, gdzie odgrywa kluczową rolę przy budowie systemu korzeniowego roślin oraz podczas wiosennego ruszenia wegetacji, gdzie odpowiada między innymi za regenerację uszkodzeń pozimowych.
Poznanie krytycznych faz zapotrzebowania rzepaku na dany składnik pokarmowy w tym dynamiki jego pobierania przez rośliny na tle faz rozwojowych rzepaku umożliwia efektywne zaopatrzenie roślin w makro- i mikroelementy w zależności od ich aktualnych potrzeb. W przypadku rzepaku ozimego stwierdza się znacznie większą dynamikę pobierania potasu w porównaniu do pozostałych składników nawozowych, a szczególnie azotu.
Jednakże począwszy od początku fazy kwitnienia dochodzi do systematycznego ograniczenia ilości potasu kumulowanego w roślinie, co sprawia że pobranie końcowe tego składnika pokarmowego jest ilościowo mniejsze niż pobranie maksymalne. W przypadku azotu, magnezu i siarki akumulacja tych makroskładników w rzepaku wzrasta do końca wegetacji.
Azot pobierany jest systematycznie do końca wegetacji roślin, a potas od wiosennego ruszenia wegetacji do kwitnienia. W przypadku fosforu pierwiastek ten jest pobierany w okresie jesiennym, gdzie odgrywa kluczową rolę przy budowie systemu korzeniowego roślin oraz podczas wiosennego ruszenia wegetacji, gdzie odpowiada między innymi za regenerację uszkodzeń pozimowych. Rzepak największe zapotrzebowanie na ten składnik pokarmowy wykazuje od fazy pąkowania do fazy kwitnienia. Magnez i siarka pobierane są systematycznie przez rośliny począwszy od fazy pąkowania, przy czym pobieranie siarki jest ściśle związane z dynamiką pobierania azotu.
Z mikroelementów w największych ilościach pobierany jest mangan, dla którego faza krytyczna rozpoczyna się od momentu wiosennego ruszenia wegetacji i trwa do kwitnienia roślin. W przypadku żelaza wzrost pobrania tego mikroelementu również rozpoczyna się w momencie wiosennego ruszenia wegetacji i trwa aż do fazy wzrostu łuszczyn. Z kolei maksymalne pobranie cynku przypada na okres od pąkowania do kwitnienia rzepaku, a systematyczny wzrost pobrania miedzi i boru ma miejsce od fazy pąkowania, przy czym w przypadku miedzi trwa do fazy wzrostu łuszczyn.
